donderdag 4 mei 2017

Telepathy

Telepathy
Tempest
Golden Antenna
De vele omzwervingen en het toeren maakt dat het BritseTelepathy zich als band verder heeft ontwikkelt en een evolutie doormaakt. Het muzikale pad dat ze daarbij kiezen valt bij de één al beter in de smaak dan bij de ander. Bijna drie jaar na het door ondergetekende, de hemel ingeprezen debuut ’12 Areas’ komt het instrumentale kwartet aanzetten met de opvolger, getiteld ‘Tempest’. Het is andermaal een conceptplaat. Na de diverse stadia van slaap worden we nu geconfronteerd met hoe iemand na een grote overstroming wordt overstelpt door schrijnend verdriet, verzeilt in totaal isolement en waar tenslotte het verwerkingsproces op gang komt dat moet uitmonden in het accepteren van het catastrofale en onomkeerbare verlies. Was hun eersteling een somptueus feest van ongebreidelde progressieve sludge en post metal dan klinkt het viertal hier meer beredeneerd en afgemeten. Telepathy leunt dichter aan bij traditionele postrock, met tussendoor rustiger aan shoegaze refererende fragmenten. Al blijft men ook zwaar en furieus uithalen met scherpe, dissonante gitaarriffs, beenharde drums en ronkende bastonen. In ’Echo Of Souls’ zit er zelfs een vocale passage. Meer oerschreeuwen eigenlijk. Als je het mij vraagt geen ingeving die het groepsgeluid ten goede komt. Heel wat beter komen ze voor de dag in meer geraffineerde songs als ’Smoke From Distant Fires’, ‘Apparition’, ‘Hiraeth’ en ‘Water Divides The Tide’. Het zijn nummers met veel variatie en een grote, dramatische impact. Deze ‘Tempest’ maakt niet het vuur in me wakker wat ’12 Areas’ wel deed. Toch vormen de acht tracks een fraai geheel waarmee ze moeiteloos boven de middelmaat uitstijgen. 

Geen opmerkingen: