donderdag 4 mei 2017

Trondheim Jazz Orchestra - Kim Myhr & Jenny Hval

Trondheim Jazz Orchestra - Kim Myhr & Jenny Hval
In The End His Voice Will Be The Sound Of Paper
Hubro / PIAS

Het Trondheim Jazz Orchestra is een experimenteel op jazz geënt gezelschap, waar men altijd in beweging is, nooit lang blijft stilstaan en steeds op zoek is naar nieuwe invalshoeken en artiesten om mee samen te werken. Voor Kim Myhr, gitarist, componist en improvisator is het na ‘Stems And Cages’ van 2010 de tweede keer dat er tussen hem en het ensemble een samenwerkingsverband tot stand komt. Jenny Hval is naast zangeres en componiste ook auteur. Ze maakt platen sinds 2011 en haar twee meest recente albums zijn ‘Apocalypse, Girl’ (2015) en ‘Blood Bitch’ (2016). Myhr wou al lang iets met haar op poten zetten en nam deze gelegenheid te baat om haar uit te nodigen in de studio. De muziek voor ‘In The End His Voice …’ componeerden ze samen, de teksten nam Jenny voor haar rekening. De titel van het album verwijst naar een gesprek dat ze hadden over in welke mate de stem van Bob Dylan met ouder worden zou veranderen. De plaat zelf is een mengeling geworden van experimentele muziek, eigentijdse jazz, improvisatie en het gesproken woord. Men begint heel minimalistisch, fragiel, vluchtig en als terloops met ‘Seed’. Heel fragmentarisch ook, waarbij de instrumenten schematisch elkaar aanvullen. ‘Something New’ heeft een donkerder timbre, bijna klassiek en repetitief. De breekbare, hoge stem van Hval declameert meer dan ze zingt. Elke compositie vertoont qua opbouw en invulling vergelijkbare eigenschappen, maar bezit ook een eigen identiteit. ‘Mass’ mag je gerust als het pronkstuk beschouwen waarin Jenny een duet aangaat met Kim. Zijn gitaarspel is gejaagd en wanneer de andere instrumenten invallen wordt het rusteloze karakter nog sterker benadrukt. ‘Even The Vowels’ is klagerig en somber van signatuur. Elke muzikant, inclusief zangeres Jenny Hval, krijgt hier genoeg armslag om zich uit te leven en de mogelijkheden van zijn instrument af te tasten. Het maakt ‘In The End His Voice …’ speels en excentriek. Een eloquent en emotioneel werkstuk.       

Geen opmerkingen: