ECNEPHIAS
The Sad Wonder Of The Sun
My Kingdom Music
Italiaanse band die al bestaat sinds 1996, maar pas in 2005 met ‘November’ een eerste demo uitbracht. Combineert teksten over occultisme en mysticisme met een muzikale waaier bestaande uit gothic, doom, dark wave en melodieuze metal. Namen die ze zelf naar voor schuiven om hun muziekstijl te duiden zijn Paradise Lost, Tiamat, Type O Negative, Fields Of The Nephilim en Moonspell. Met ‘Inferno’, ‘Necrogod’ en ‘Ecnephias’ brachten ze eerder al een heuse trilogie uit. Met zijn naar eigen zeggen betoverende charme moet deze ‘The Sad Wonder Of The Sun’ (hun zesde album) de luisteraar naar hogere sferen voeren. Frontman en zanger/gitarist Mancan doet hard zijn best om gevarieerd voor de dag te komen. Hij blijft steken in goede bedoelingen. Vooral de grunts, zijn ondermaats en monotoon. En ook zijn basstem klinkt soms geforceerd. Men gaat ook prat op het zuiderse temperament en de mediterraanse insteek, maar slaat wel de bal helemaal mis in een ondingen als ‘Nouvelle Orleans’, Maldiluna’ en ‘A Stranger’. Na verschillende luisterbeurten maken ook de overige tracks weinig los. Meer nog, in zijn geheel is dit een obscuur plaatje uit de tweede divisie. Wat ook voor een stuk verklaart waarom ik nog nooit van Ecnephias had gehoord. Valt er überhaupt wel iets positief te vermelden? We vonden met ‘Gitana’ en ‘Povo De Santo’ toch een paar nummers die je toch nog als verdienstelijk of redelijk kunt omschrijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten