Public Psyche
No New Violence
Hypertension Records
Het uit Gent afkomstige Rape Blossoms dat één split single, de ep ‘Starving Vultures at 7-Eleven’ (2011) en de elpee ‘Ruinenlust’ (2014) op zijn palmares heeft staan kiest er voor om van naam te veranderen en gaat nu in dezelfde bezetting verder als Public Psyche. ‘No New Violence’ is de titel van hun eerste album onder die nieuwe benaming. Muzikaal blijft het viertal trouw aan zijn eigen interpretatie van new wave en postpunk uit de jaren tachtig van de vorige eeuw. Net als op ‘Ruinenlust’ krijg je zes songs aangeboden. Toch kun je spreken van een soort van kentering. Weg zijn de snerpende, door effecten gestuurde gitaren. In de plaats komen meer synthesizers en in zijn repetitieruimte introduceert Beyt Bey de studiotechniek van ‘tape delay'. Het geeft het geheel een wat repetitief karakter zoals in ‘Elevator’. Songs als ‘New Days’ en het experimentele, doch verbluffende ‘Desire Lines’ kennen een langer verloop, maar blijven spannend door de verrassende wendingen. ‘Bleached’ en ‘Patterns’ zijn snelle en gedreven tracks. ‘Veil’ is meer afmeten en berekend, maar werkt zich toe naar een splijtende finale. Kenmerkend voor het album in zijn geheel is de donkere, kille, werktuiglijke en afstandelijke toon. Boeiend is dat Public Psyche erin slaagt om de tijdsgeest van de jaren tachtig over te enten naar het huidige nu. Dit alles maakt van ‘No New Violence’ een interessante release.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten