Radio Moscow

Radio Moscow

Go Go Radio Moscow

Voor een Amerikaanse act lijkt dit een wat vreemde naam, zelfs een beetje omstreden. Zeker als je terugblikt op de periode van de koude oorlog (1945-1991). Toen waren er de uitzendingen van de Radio Moscow World Service, het officiële, internationale radiostation van de toenmalige USSR. De communistische propagandamachine richtte vooral zijn pijlen op het kapitalistische Westen met als voornaamste doelwit de USA. De groepsnaam is echter niet politiek geïnspireerd, maar refereert naar de ‘novelty song’ ‘Go Go Radio Moscow’ van Nikita The K And The Friends Of Ed Labunski. Het is een grappige parodie op de rockscene van de jaren zestig en terug te vinden op de dubbele cd compilatie 'You Gotta Have Moxie Volume 2’ (1999). Zo vertelt ons zanger/gitarist Parker Griggs die we tussen een paar slopende tournees door eindelijk konden strikken voor een gesprek. 

Paul Van de gehuchte

Geen focus op politiek

Ze krijgen vooral dan via de sociale media soms wel kritiek en vragen over de naam Radio Moscow. Of ze een verborgen politieke agenda hebben of zo. Er is geen Russische connectie en ook Russische politieke kwesties, daar zijn ze niet mee bezig. Over de Amerikaanse politieke toestand hebben de muzikanten uiteraard hun eigen opinie. Volgens Parker is het een beetje een zootje nu, maar hij probeert het van zich af te zetten en laat het niet te nauw aan zijn hart komen. Hij focust zich vooral op zijn eigen leven en zijn muziek.

Een nieuw begin

Radio Moscow heeft met ‘New Beginnings’ een vijfde studioalbum uit. Een plaat blijft telkens een momentopname. Griggs is tevreden met het resultaat, maar is het ook hun beste werk tot nu toe? Daar kan hij zich moeilijk over uitspreken. Het is een collectie met nummers waar hij zich persoonlijk erg bij betrokken voelt. Ze betekenen heel veel voor hem. Ze zijn een afspiegeling van zijn dagboek van de laatste paar jaren. Voor elke plaat doet het trio zijn uiterste best om er een zo puik mogelijke langspeler uit te puren. Elke van hun langspelers heeft zo zijn kwaliteiten. Het is aan de muziekliefhebber en luisteraar om te oordelen of dit ook het geval is met ‘New Beginnings’. 

De meeste songs zijn van de hand van Parker, maar soms komt er ook spontaan iets aangewaaid tijdens de repetities of jamsessies met zijn medemuzikanten, drummer Paul Marrone en bassist Anthony Meier. Dat was onder meer het geval met ‘Pacing’ en voor een deel ook met ‘Dreams’. Het was een nieuwe impuls en ervaring, want op al hun vorige platen was het Griggs die in zijn eentje alle composities voor zijn rekening nam. Zijn trouwe compagnon daarbij is een eenvoudige viersporen bandrecorder.

Een echte live band

Tijdens elke optreden gaat Radio Moscow geweldig en fanatiek te keer, alsof het telkens hun laatste show is. Heel sterk en overtuigend is dan ook hun live album ‘Live! In California’ dat vorig jaar werd uitgebracht. Daaruit blijkt dat het drietal improvisaties niet schuwt, maar hoever kun je daarin gaan, waar ligt de grens? Aan de structuur van de nummers wordt niet gesleuteld. Alleen de gitaarsolo’s van Griggs zijn niet altijd hetzelfde. De song ’Before It Burns’ is zowat hun leidmotief als het op improviseren aankomt. Er wordt in gejamd, doch de tijdsduur blijft beperkt tot ongeveer tien minuten. Het kan er soms heel intens aan toe gaan en dan is het belangrijk om op de gepaste momenten wat gas terug te nemen. Meestal voelen ze dit blindelings aan. Indien niet dan volstaat het om even elkaar aan te kijken om iedereen terug in het gareel te krijgen. 

Een openbaring

Parker zijn papa liet hem kennismaken met de Britse bluesmuziek. De naam die dan valt is die van Peter Green (John Mayall & The Bluesbreakers, Fleetwood Mac, Peter Green Splinter Group), een zanger en gitarist die een nieuwe wereld voor hem opende. Voordien was hij vooral een liefhebber van psychedelische rock en krautrock van midden de jaren zestig. Tot zijn favorieten behoren nog Blue Cheer, MC5, Jeff Beck (vooral dan die laatste zijn eerste twee soloplaten werkten inspirerend). 

Feest

Momenteel zit Radio Moscow in een druk toerschema dat hen zowel laat rondreizen in de VS als Europa. Parker prijst zich gelukkig dat hij dankzij zijn muziek in staat is om zo de wereld te verkennen. Al die verschillende plaatsen bezoeken en overal nieuwe mensen leren kennen vindt hij fantastisch. Zijn leven zou er heel anders hebben uitgezien mocht hij niet in een muziekgroep spelen. Soms valt het wat zwaar. Ze brengen heel wat tijd door in een busje of op een vliegtuig. Na elk concert denkt iedereen dat je zin en tijd hebt voor een feestje. Wat je dan elke keer een kater bezorgt. Na een tijdje ben je helemaal uitgeput. Het is een wonderbaarlijke mix van hoogte- en dieptepunten.

Benieuwd of een groep als Radio Moscow groupies heeft. Ja, volgens Parker, maar spijtig genoeg blijken de oudere mannen in de meerderheid te zijn en niet de dames. Er is één ouder Nederlands of Belgisch koppel dat tijdens hun Europese rondreis bijna altijd van de partij is en steeds op de eerste rij postvat. Dat vindt hij best wel gaaf. Daarnaast houden ze via sociale media blijvend contact met mensen die ze tijdens concerten of feestjes hebben ontmoet en die ze dan terugzien bij een volgende doortocht. Soms zit daar ook een afspraak met een meisje tussen.

Gitaren

Parker wordt omschreven als een meester, soms zelfs genie van de Fender Stratocaster. Toch is dat niet zijn geprefereerde gitaar. Hij heeft naar eigen zeggen een grote collectie gitaren uit de jaren vijftig en zestig. Als hij favorieten naar voor moet schuiven gaat zijn voorkeur uit naar zijn Supro, Harmony archtop en Dean Electro modellen. Op toernee heeft hij een Harmony H75 en een paar Stratocasters mee. De rest blijft thuis. Griggs begon gitaren te kopen toen hij twaalf, dertien jaar was. Internet bestond nog niet. Hij kocht ze in pandjeshuizen voor pakweg honderd dollar per stuk. Het geld dat hij eraan spendeerde verdiende hij met het bezorgen van kranten. Zijn verzameling is nu heel waardevol. Op eBay betaal je nu gemakkelijk een paar duizend dollar voor een exemplaar waar hij destijds honderd ‘bucks’ voor betaalde. Ook zijn versterkers waaronder Supro’s, AirLine’s en een Gibson stammen uit dezelfde periode en zijn helemaal vintage en zorgen voor een heel ander geluid dan een Fender of een Marshall. Voorlopig volstaat voor het opbergen één kamer in zijn huis, maar die is dan ook volgestouwd met ‘weird stuff’.  

Ook als hij platen koopt zoekt hij specifiek naar bands en artiesten uit de jaren zestig en zeventig. Moeilijk te vinden in de States zijn krautrock en Europese rock-’n-roll. Of het is via Internet. Laatst was hij in Duitsland, het mekka wat krautrock betreft. Het aanbod was voortreffelijk, zowel kwalitatief als kwantitatief. Voor moeilijk te vinden vinylplaten moet je wel dieper in de buidel tasten.

  

Appeltaart

Voorlopig woont Parker in een huurhuis. Volgens hem weggegooid geld, maar voorlopig is dit gezien zijn levensstijl de beste manier van huisvesting. Hij kwam naar San Diego voor het muziekleven en het mooie weer. Nu woont hij in een Julian, een klein stadje dat bekend staat om zijn appeltaart en zijn jaarlijkse Julian Apple Days Festival. Het gaat goed met Radio Moscow en hij ziet zich daar de volgende jaren wel blijven wonen. Paul en Anthony wonen in dezelfde regio. Ze komen twee à drie keer per week samen om te jammen en te repeteren. 

Een pint of een joint

Midden oktober komt Radio Moscow naar België en Nederland. Niet voor de eerste maal. Ze waren hier al een aantal keer. Ze komen zelfs graag terug. Ze houden van het publiek in de Lage Landen dat spontaan en uitbundig reageert. Daarnaast genieten ze in België van het lekkere bier met al zijn verschillende smaken, in Nederland van het ruime aanbod aan wiet en hasj. De drie muzikanten kunnen een pint of een joint op zijn tijd best wel smaken.