electric)noise(machine

electric)noise(machine

Een naam die de lading dekt

Het idee voor het oprichten van een band als e)n(m kwam er na een ontmoeting tussen bassist Vincent Kempeneers (Arkangel, Zaccharia) en zanger Ioan Kaes (Death Before Disco) nu al zeven jaar geleden, maar kreeg pas zijn huidige vorm in 2015. Datzelfde jaar in juni kwam er met ‘Pardon’ een eerste ep uit en daarna is het heel erg snel gegaan en zijn we aanbeland bij vandaag. Tijd dus om deze Brusselse formatie voor te stellen en de geknipte persoon daarvoor is Ioan Kaes.

Paul Van de gehuchte

 

Waar komt de naam vandaan?

Het drietal houdt van beschrijvende merknamen. En er zit een concept achter dat alles te maken heeft met het cijfer drie.  Zo bestaat het logo uit drie driehoeken wat de drie krachten uitbeeldt: elektriciteit, lawaai en het machinaal vermogen dat alles aanstuurt. 

‘Net zoals andere bands maak je een lijstje met namen die je leuk vindt. Deze komt uit het schriftje van Vincent die electric)noise(machine als groepsnaam altijd al supercool heeft gevonden. Voor ons past het perfect bij wat we doen, maar het blijkt ook een problematische naam te zijn. Veel mensen spreken het fout uit en kunnen het niet vanaf de eerste keer onthouden. Het is ook moeilijk om op een affiche te zetten. Lang en in drie woorden… . Het speelt ons ook parten on line. Je moet het maar eens googelen. Iedere zoekmachine reageert anders en het leidt niet altijd meteen tot een juist resultaat. Zo bekeken was het misschien niet de beste keuze, maar we zitten er nu eenmaal aan vast.’

De vierde of is het al de vijfde drummer?

Nieuw achter de drumkit is trommelaar Gabriel Marlier. Hij is net als Ioan en Vincent een Brusselse ket. 

‘Hij is er eentje om te houden en speelt ook in My Diligence. Dat zijn heel goede vrienden van ons. En nu we dezelfde drummer delen hebben we besloten om samen een repetitiekot te huren. Gabriel is een echte rock drummer. Hij luistert ook veel naar hiphop. Hij heeft een heel andere manier van spelen. Alle vorige drummers hadden een hardcore achtergrond. We dachten dat het wel zou klikken, want muzikaal zitten we ergens tussen noise en rock in. Met Gabriel hebben we onze tweede ep ‘Distant Shores’ opgenomen en mede dankzij hem klinkt die een heel stuk volwassener dan de eerste.’

Het minste wat je kunt zeggen van de videoclip bij het nummer ‘Distant Shores’ is dat die zal opvallen. Was het de bedoeling om te shockeren?

‘Wat een beetje verloren gaat in de clip door de snelle montage zijn de beelden op de achtergrond, want daar draait het eigenlijk om. Vandaag de dag worden we ontzettend veel geconfronteerd met beelden die betrekking hebben op de migratie problematiek, zeg maar migratie explosie. Die beelden zijn zo schokkend dat je daar eigenlijk niet onbewogen kunt voor blijven. Het nummer op zich is ook een aanklacht naar het hele mediacircus dat er mee samen gaat. Naar mijn mening ligt de focus te veel op die beelden om de aandacht te trekken in plaats van meer informatie er over  te verstrekken. Je weet niet wat er achter schuil gaat. Het is gratuit voyeurisme ten overstaan van een onnoemelijk leed. Het idee achter de clip is: we nemen één van die cameramannen wiens job het is die beelden te schieten en we zetten die eens keertje in de stoel van voyeur en tegelijk slachtoffer en onderwerpen hem aan leed en geweld. En we laten het hemzelf filmen met een op het hoofd bevestigde go pro camera. Het is iets waar we allemaal meer mee moeten geconfronteerd worden. Nu zitten we vanuit onze luie zetel te kijken en worden er uiteindelijk ongevoelig voor. Als de videoclip als shockerend overkomt, dan zij het zo. Als het de mensen maar wakker schudt.’

Naast de muziek is er de merchandise. Wat moet ik me voorstellen bij de waterboarding bags?

‘De waterboarding bags maken deel uit van het concept. We zijn een band die de actualiteit op de voet volgt: terrorisme, vluchtelingen, armoede. Het is een zak voor mensen met weinig bezittingen. Die kunnen die voor weinig geld bij ons kopen, zelfs al hebben ze voorlopig niks om er in te stoppen (lacht). Daarnaast hebben we ook onze t-shirts en verkopen ook etsen. Een vriend van ons heeft een scenografie ontworpen en er een zeefdruk van gemaakt in een oplage van dertig genummerde exemplaren. Eenmaal die dertig verkocht is het gedaan. Er worden er geen bijgemaakt, dus het zijn tamelijk unieke stukken.’

Hoe combineer je werk met je leven als muzikant?

‘Met weinig slaap, zeker als het wat hectisch wordt. Er zijn heel drukke periodes waarvan je denkt dit valt niet meer te combineren en er zijn andere dagen dat het rustiger is en dat je van mening bent dat het ‘een beetje meer mag zijn’. We zijn maar met drie en als we dan de taken verdelen dan heb je meer te doen dan als je bijvoorbeeld met vijf of zes bent.  We hebben ook elk een job die ons de mogelijkheid geeft om flexibel te zijn. Dat werkt wel langs twee kanten, dat is geven en nemen. Maar dat is een keuze die we al heel lang geleden hebben gemaakt. Met onze muzikale projecten willen we iets bereiken. En dan is het noodzakelijk dat je de tijd eraan kunt besteden die je denkt nodig te hebben.’ 

‘Ik ben al heel lang bezig als muzikant en wat een beetje ontbreekt is een sterk ontwikkeld sociaal leven. Ik heb geen grote vriendenkring waar ik kan op terug vallen. Maar misschien zat dat ook niet in mij en zocht ik daarom mijn toevlucht in de muziek. Ik ben daar gewoon ingerold. Je bent jong en je probeert wat met muziek en als dan blijkt dat je daar talent voor hebt. Je komt dan bijna toevallig andere gelijkgezinde mensen tegen en hop, je bent vertrokken. Tien jaar later is dat een deel van je leven en is je lichaam daar op ingesteld.  Soms is het wat moeilijk te combineren, maar voor mij zijn het nu eenmaal noden waar ik moet aan voldoen.’