Bruce LamontBroken Limbs Excite No Pity
My Proud Mountain
Bruce Lamont bracht zes jaar geleden met ‘Feral Songs For The Epic Decline’ zijn eerste soloalbum uit. Voorheen was hij actief in het uit Chicago afkomstige jazz en metal gezelschap Yakuza. Na zijn debuut koos Lamont voor een afwisselend parcours met als belangrijkste exponenten zijn verblijf bij het elektronisch noise gestuurde combo Correction House met als kompanen Mike IX Williams van Eyehategod, Scott Kelly van Neurosis en zijn favoriete muzikale partner Sanford Parker. Daarnaast was er de jazz, prog rock en hardcore act Brain Tentacles met Keelhaus bassist Aaron Dallison en de alom geprezen drummer Dave Witte. Bruce is van vele markten thuis en speelt zowel saxofoon, gitaar, percussie als toetsen. Ook zijn stem gebruikt hij nadrukkelijk als instrument om zijn teksten te declameren. Lamont brengt geen gewone liedjes. Het zijn stuk voor stuk opnames die een bepaalde sfeer uitstralen. De geluiden die hij soms opwekt zijn vreemd, verschroeiend en grimmig. Interessant is het tweeluik ‘Maclean’, een singer songwriter compositie inclusief tape effecten en ‘Goodbye Electric Sunday’ waarin beat poëzie hand in hand gaat met de soundtrack van een spaghetti western. En wat gezegd van het majestueuze door ritmisch zingen, de dreigende en onheilspellende akoestische gitaar en aanrollende percussie gestuurde ‘Neither Spare Nor Dispose’ en het overweldigende noise epos ‘The Crystal Effect’. ‘Broken Limbs Excite No Pity’ is geen alledaags album en een verrijking voor wie de hele rit durft uit te zitten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten