maandag 23 juli 2018

Mark Van Hoen

Mark Van Hoen
Invisible Threads
Touch
De in Croydon, Londen geboren Mark Van Hoen resideert vandaag aan de Amerikaanse westkust, meer bepaald in Los Angeles. Van Hoen is een veelzijdig muzikant en actief sinds 1981. Naast werk onder zijn eigen naam, bracht hij door de jaren heen platen uit als Locust en was actief in acts als Autocreation, Black Hearted Brother, Drøne, Scala en Seefeel. Deze ‘Invisible Threads’ kwam tot stand in 2016. Mark liet zich inspireren door een aantal artiesten waarmee hij toen een korte tournee ondernam. Van de partij waren onder meer Philip Jeck, Daniel Menche, Lee Bannon en Marcus Fischer. Ook Touch label genoten als Claire M Singer, Jana Winderen en Chris Watson (Cabaret Voltaire, The Hafler Trio) zorgden voor de nodige stimulansen. Het feit dat hij in diezelfde periode bezig was met het bewerken en ontwerpen van filmmuziek had eveneens zijn weerslag op ‘Invisible Threads’. Net als het herlezen van ‘The Conversation Of Eiros And Charmion’, een kortverhaal van Edgar Allan Poe. Voor het eerst sinds ‘Aurobindo: Involution’ (1994) maakt Van Hoen geen gebruik van analoge synthesizers. In plaats daarvan bestaat het instrumentarium uit orgel, piano, gitaar en door verschillende merken aangeleverde synth modules en software. Dat alles aangevuld met zelf geregistreerde veldopnames en ‘gevonden’ geluiden op vinylplaten en videowebsite YouTube. Elk van de zeven tracks is specifiek van aard met talrijke, maar soms kleine nuances. ‘Invisible Threads’ is verre van een pure ambient plaat, doch dient zich eerder aan als een transcendente belevenis. In zijn totaliteit is het een verontrustende en intense langspeler. De verscheidenheid aan ingrediënten zorgt voor een sluimerend effect van onbehagen, dreiging, angst, maar ook van nostalgie, romantiek en de eigen muzikale identiteit. In het geval van Mark hebben artiesten als Karlheinz Stockhausen, Brian Eno, Kraftwerk, Tangerine Dream, Can, Cabaret Voltaire, The Human League, David Bowie en later LFO hun stempel gedrukt op zijn werk. Ze maken nog steeds deel uit van Van Hoen zijn muzikale expeditie. ‘Invisible Threads’ is een plaat die ook vraagt en uitnodigt tot een intensieve wijze van inleving. Hetzij ofwel door middel van wat wij verstaan onder de betere geluidsinstallatie of toch op zijn minst met een goede koptelefoon. Want de schoonheid en afwisseling zit hier in de gedetailleerde uitwerking.   

Geen opmerkingen: