maandag 23 juli 2018

Skadedyr

Skadedyr
Musikk!
Hubro

Skadedyr betekent ongedierte. Niet meteen een naam die je sympathiek maakt, maar wie zich een aantal keren onderdompelt in dit twaalfkoppige Noorse gezelschap zijn derde langspeelplaat zal gezien de muzikale context moeten toegeven dat de groepsnaam niet eens zo ver gezocht is. Inderdaad, de muzikanten van Skadedyr gedragen zich als plaagdieren. Soms krijg je er de pest in. Conformisme is hen totaal vreemd. Integendeel, het mini orkest lapt alle bestaande structuren en restricties in het huidige muzieklandschap aan zijn laars en geeft het begrip vrije improvisatie een nieuwe dimensie. Al zijn er parallellen en vergelijkingen mogelijk met bestaande stijlen en genres. Die komen er op de meest onverwachte momenten en die passages van herkenning maken het min of meer draaglijk om je de rest van de tijd als luisteraar over te geven aan totale chaos en anarchie. Je kunt het zien als een persoonlijke test in wat een mens mogelijks kan verdragen en verduren. Men maakt gebruik van ongewone combinaties inzake instrumentarium en men introduceert alternatieve technieken in zowel het componeren als in de arrangementen. Aan partituren hebben ze een broertje dood. Het titelnummer is meteen een fijne introductie voor het album in zijn geheel. Experimentele zang wordt afgewisseld met onsamenhangende fracties percussie, drums, trombone, viool en gitaar. Het klinkt als een stuurloze bij elkaar gekrasselde brij, maar plots hoor je een soort van terugkerend thema en lijkt het als stukjes van een puzzel die in elkaar te passen. Naar het einde toe dwaalt men af naar een kakofonie die uiteindelijk finaal weg deemsterde. In ‘Frampek’ gooit men van begin tot einde alle remmen los. ‘Kallet’ is op zijn beurt dan een meer omzichtige track met een bewust in de hand gehouden vorm van wanorde waaruit plots weer een normaal klinkend stukje muziek in al zijn glorie verschijnt. Het jazzy ‘Festen’ getuigt van een doorgedreven spirituele en kosmische ambiance. Het korte ‘Portrett’ is enkel wat gepingel en de inleiding tot afsluiter ‘Hage Om Kvelden’. Met zijn piano motiefje en daarover heen gedrapeerde blazers en stemmen, rustgevend en breekbaar, maar toch ook met net dat tikkeltje roerigheid. Vreemd plaatje deze ‘Musikk!’. Zie het als een goedbedoelde provocatie en ervaar zelf wat deze muziek zoal te weeg kan brengen.     

Geen opmerkingen: