donderdag 9 augustus 2018

Shy Layers

Shy Layers
Midnight Marker
Beats In Space

Shy Layers is de artiestennaam voor de uit New York City afkomstige, maar nu in Atlanta residerende muzikant en visueel kunstenaar JD Walsh. Twee jaar geleden debuteerde hij met een eerste elpee. Een zeer genietbare plaat vol funk, soul, exotische ritmes, de betere krautrock en moderne synthpop. Een album dat een brug sloeg tussen vele genres en muzikale helden als Paul Simon, Kraftwerk, Luther Vandross, Brian Eno en Wally Badarou. Voor de opvolger ‘Midnight Marker’ werd aan de werkwijze en muzikale perceptie weinig veranderd. De titelsong heeft een sterke band met oosterse muziek. ‘Gateway’ is dan weer heel funky en de gastzangers zorgen voor een soulvolle invulling. Wanner Walsh zelf gaat zingen is zijn stem vervormd door een vocoder of andere effecten zoals een talkbox. Soms is het wat van het goede te veel zoals in ’Lover’s Code’ dat wel heel sterk doet denken aan Kraftwerk en een beetje aan Prince. ‘The Keeper’ laat een leuke samensmelting horen tussen Paul Simon tijdens zijn ‘Graceland’ periode en Brian Eno ten tijde van ‘My Life In The Bush Of Ghosts’. Waarom JD zo een voorstander is om zijn stem te bewerken met effecten is me een raadsel. Het klinkt eerder storend dan helend. Ook ‘No Road’ en ‘Draw The Shades’ moeten het ontgelden. Op zijn best is Shy Layers nog in instrumentale nummertjes als ‘Test Pattern’, ‘Tomorrow’, ‘Tropical Storm’ en ’15 And 4’. Het geheel van tien tracks straalt een overwegend gevoel uit van positiviteit en zorgt voor een ontspannen en luchtige sfeer. ‘Midnight Marker’ laat een gedreven artiest horen met veel gevoel voor ritme en met een caleidoscopische, muzikale bagage. Alleen jammer van die robot stemmetjes. Het zingen laat hij beter over aan echte vocalisten.   

Geen opmerkingen: