Shining

Shining

Animal

Spinefarm

Vergeet de saxofoon en de term blackjazz. De nieuwe Shining is opgestaan. Wat de komst van een nieuwe bassist zo al te weeg kan brengen. Ole Vistnes is de man die samen met frontman Jørgen Munkeby instaat voor het songmateriaal en het groepsgeluid helemaal heeft omgeturnd. Inderdaad, ooit begonnen als een akoestisch jazzensemble gooien de uitvinders van blackjazz andermaal het roer om en kiezen nu voor een mix van industrial, electro, metal en synthesizerpop. Producer Sean Beavan (Marilyn Manson, Nine Inch Nails, A Perfect Circle) heeft zo te horen ook een flinke vinger in de pap gehad om dit project tot een goed einde te brengen. Munkeby onderging ook een gedaanteverwisseling, want heeft nu blonde lokken en draagt een vuurrood leren jasje. Het zal wel deel uitmaken van het totale concept. Ik weet echt niet goed wat ik moet aanvangen met deze ‘Animal’. Het doet vreemd aan om Jørgen vocaal op de rand van het atonale te zien balanceren tijdens ‘When The Lights Go Out’, ‘When I’m Gone’ en zich zo waar met ‘Hole In The Sky’ waagt aan een onvervalste ballade en een duet met gastzangeres Linnea Dale (Donkeyboy). Gelukkig is er nog drummer Tobias Ørnes Andersen als stuwende kracht. Anders was het helemaal een zootje geworden. In de bio spreken ze van het ultieme carnaval en 21ste eeuwse party metal. En zeker, dit is Shining hun meest verbazingwekkende album, maar of het ook zo wordt ontvangen door de Shining aanhang is koffiedik kijken.