thisquietarmy

thisquietarmy

Unconquered: 2008-2018 (10th Anniversary Edition)

Midira Records

Tien jaar is het geleden dat thisquietarmy, het alias voor Eric Quach (eveneens actief in Destroyalldreamers, Parallel Lines, Ghidrah en Mains De Givre) debuteerde met het album 

‘Unconquered’. De plaat werd in 2011 al eens opnieuw uitgebracht op vinyl als dubbelelpee bij Denovali, maar in samenwerking met Midira is er nu deze verjaardagseditie bestaande uit twee cd’s. Naast een nieuw hoesontwerp - de fotografie is van Eric zelf - dat aanleunt bij het toerboek ‘Conqueror’ (2017) kregen de songs een verschillende geluidsmix die andere accenten legt. Plus er zijn enkele speciale tracks uit dat tijdsbestek van toen toegevoegd. Naast ‘Dronewars’ is dat de dertig minuten durende instrumentale uitvoering van ‘Into Dust/Out Of Dust’ gebaseerd op ‘Into Dust’ van Mazzy Star, een vier nummers tellende live set en een korte, akoestische adaptatie van ‘The Great Escapist’. ‘Unconquered’ klinkt nog altijd eigentijds. Opvallend is de grote diversiteit tussen de songs onderling. Quach genereert invloeden uit de wereld van drone, ambient, electro, krautrock, postrock, shoegaze en experimentele muziek. De tekst en zang in het monumentale ‘The Great Escapist’ is van Meryem Yildiz. Heel mooi en ontroerend is ‘Battlefield Arkestrah’ met een gastrol voor Aidan Baker. Een totaal andere sfeer krijgen we in het dreigende en onheilspellende tweeluik ‘Warchitects’ en ‘The Sun Destroyers’. De ambiance in ‘Death Of A Sailor’ is een stuk weemoediger. Verontrustend zijn de schrille geluiden in ‘Mercenary Flags’ en aansluitend ‘Empire’ en het reeds eerder vermelde ‘Dronewars’. De bonus cd verrast met het lang uitgesponnen ‘Into Dust/Out Of Dust’ waarbij Eric zich beweegt in een eigen universum van verkillende pracht. De live tracks zijn enigszins verschillend van de studio opnames. Klinken ook voor een stuk rauwer en harder, vooral dan ‘Empire’ en ‘Warchitects’. De kortere, sobere weergave van ‘The Great Escapist’ is hier het ideale slot. Het is mooi dat men deze eerste langspeler van thisquietarmy opnieuw uitbrengt, want het is en blijft een prima plaat en kan perfect dienst doen als introductie tot het overige werk van Eric Quach.