Ten Times A Million

Ten Times A Million

Klaar voor het grote werk

Voor de start van deze Nederlandse formatie moeten we terug naar 2012. Vijf jongens die afstuderen aan het conservatorium in Enschede beslissen om samen een bandje te beginnen. Als naam kiezen ze voor Mandrake’s Monster. In de daarop volgende zomer boeken ze op eigen houtje een toertje. Ze trekken er op uit naar Polen, Tsjechië en Duitsland in de camper van zanger Martin Duve. Twee weken en acht optredens later komen ze terug thuis en beslissen om in de nog steeds huidige bezetting door te gaan. Onder de naam Mandrake’s Monster brengen ze met ‘Regrets’ (2014) één album uit en spelen meer dan driehonderd shows. We zijn zes jaar later en het gaat er nu een stuk professioneler aan toe. Ze hebben nu een manager en boekingskantoor. Ondertussen zijn ze ook van naam veranderd. Ten Times A Million past beter bij de ambities en de muzikale richting die het vijftal wil uitgaan. Nu komt er een eerste ep uit. Over deze eerste release en nog veel meer praten we met gitarist Peter Muller. 

Paul Van de gehuchte

IEDEREEN HOUDT VAN ROCKMUZIEK

Het plan bestaat erin om snel weer de studio in te duiken en meer muziek te blijven uitbrengen. De volgende stap is een tweede ep in de eerste helft van 2019. Het aanbod op de vele verschillende muziekplatforms is enorm groot. Sommige bands brengen zelfs alleen maar singles uit. Bij Ten Times A Million heeft men dan ook geen haast om meteen een volwaardige langspeler uit te brengen. Al is het wel de bedoeling om dit ooit te bewerkstelligen. Als Mandrake’s Monster leunt de muziek dicht aan bij hardrock en klassieke rock. Het kwintet houdt van bands als Queens Of The Stone Age, Incubus, Foo Fighters en Arctic Monkeys, maar ook van David Bowie en Prince. Er waren en zijn zoveel artiesten waar ze naar opkijken. Maar door de jaren heen heeft het gezelschap een ontwikkeling doorgemaakt die het groepsgeluid heeft gewijzigd. Ze denken dat het een blijvend proces zal zijn en hopen tegelijkertijd op een lange carrière. Aan de keuze voor de vier nummers die uiteindelijk op de ep zijn beland is ook heel wat voorafgegaan. TTAM schrijft alles bij elkaar een twintigtal songs. Daarmee trekken ze naar Londen bij producer Julian Emery (Lissie, Nothing But Thieves, Airways) Van twintig gaat het naar een shortlist van zeven om tenslotte af te slanken tot vier. Ten Times A Million is een heel democratische band. Iedereen heeft evenveel inspraak. Het duurt misschien wat langer om het eindresultaat te bereiken, maar het voordeel van die werkwijze is dat iedereen er voor de volle honderd procent achter staat. Het is hard werken, veel geduld hebben, maar ze kunnen altijd bij elkaar terecht voor als er iets iemand dwars zit. Er zijn sterke banden gesmeed, het voelt aan als familie, aldus nog Peter.

EEN GRAPPIG VERHAAL

In zijn studietijd had tweede gitarist Alex Freise een bijbaantje in een filiaal van de Nederlandse keten van horecazaken Bagles & Beans. De franchisenemers aldaar waren erg close met de grote baas Ronald Bakker. Die had al lange tijd de aspiraties om met een eigen label te beginnen. Sinds anderhalf jaar is die droom werkelijkheid geworden en runt Ronald JuiceJunk Records. Een kleinschalig boutique label waar alle aandacht uitgaat naar de artiesten. Na de opnames in Londen speelt de baas van Alex de muziek van TTAM door naar zijn baas. Die speelde ooit zelf gitaar in een aantal rockbands en vond hun liedjes helemaal te gek. Van het één kwam het ander en beide zijn elkaar in de armen gevallen en zijn zeer enthousiast over hun samenwerking. Ten Times A Million zit nog in die fase waarin je mensen rond je moet verzamelen die niet alleen in je geïnteresseerd zijn, maar ook in je geloven en tijd en geld willen investeren. Niet alleen Ronald zag dat. Ook de rest van het team dat hen nu omkadert. De verdiensten met de band zijn nog niet groot genoeg om van te kunnen leven. De huur moet betaald worden en daarom is iedereen ook nog wel ergens anders aan de slag. Peter is bijvoorbeeld actief als freelancer. Bassist Sem Christoffel en drummer Mart Nijen Es spelen bij Adje Vandenberg’s Moonkings. De vijf denken echt wel goed na over wat ze doen. Altijd speelt de gedachte mee of het Ten Times A Million kan vooruit helpen.

PETER MULLER ALS GITARIST

Net als medegitarist Alex Freise doorloopt Peter als gitarist bepaalde fases. Periodes waarin je denkt: dat heb ik nodig als muzikant, dat moet ik me aanschaffen. Je maakt jezelf soms dingen wijs, maar zo werkt het nu eenmaal. Hoe een instrument klinkt is super belangrijk en bij een gitaar horen nu eenmaal pedalen. Peter houdt van extra uitrustingen voor gitaar en is er altijd mee bezig. Hij heeft zich uiteindelijk gesetteld met Fender Jazzmasters. De gitarist van Incubus, één van Peter zijn favoriete bands speelt daar ook op. Toen Peter hem hoorde was hij overtuigt: dat wil ik ook. Hij vindt het helemaal te gek en dat gevoel leeft ook nog vandaag bij hem. Sinds kort is hij overgeschakeld op Koch versterkers, een Nederlands merk. Daarvoor had hij Vox en Marshall. Koch heeft een hele strakke sound met heel veel headroom. Klinkt vrij modern en past nu eenmaal beter bij het groepsgeluid van Ten Times A Million. 

INCUBUS EN TATOEAGES

Peter heeft verschillende tattoo’s en dat brengt ons terug bij het reeds eerder genoemde Incubus. De zanger Brandon Boyd is ook schrijver, schilder en tekenaar. Incubus is eigenlijk de hoofdreden waarom Peter muziek is gaan maken, begonnen is met gitaar spelen en aan het conservatorium is gaan studeren. De muziek van Incubus blijft ook vandaag nog een motivator. Maar terug naar de kunstwerken van Brandon Boyd. Twee ervan zijn in inkt vereeuwigd op het lichaam van Peter. Het beginnen gitaar spelen begon bij het observeren van Jimi Hendrix tijdens zijn optreden op Woodstock. Peter had het er moeilijk mee om die performance in te schatten en te begrijpen. Hendrix was zeker niet op zijn best, maar dan duik je helemaal in zijn muziek en kom je er wel achter dat hij echt wel heel goed was. Andere artiesten met een grote impact zijn Eagles, Neil Young en Led Zeppelin. 

NIET MEER IN STAAT OM GITAAR TE SPELEN

Peter is nog jong en fit, maar ooit komt er een dag dat hij misschien niet meer in staat zal zijn om gitaar te spelen. Hoe zou hij daarmee omgaan? Een indringende vraag waar hij het antwoord moet op schuldig blijven. Peter denkt dat hij radeloos zou zijn en hopen dat zijn familie en vrienden hem willen opvangen en steun bieden. Muziek maakt zo een groot deel uit van zijn leven. Misschien is dan wel op het podium sterven wel het beste wat je als muzikant kan overkomen. Je hart dat het begeeft en gedaan, dixit Peter.