vrijdag 21 december 2018

Amgala Temple

Amgala Temple
Invisible Airships
Pekula Records

Multi-instrumentalist Lars Horntveth, drummer Gard Nilssen en gitarist Amund Maarud hebben samen de krachten gebundeld en kozen Amgala Temple als naam voor hun nieuw en zuiver instrumentaal project. Dit album, ‘Invisible Airships’ zou het eerste zijn van een serie van platen die het trio wil uitbrengen via het Pekula label. De drie hebben al aardig wat ervaring opgedaan, zowel als soloartiest, gastmuzikant of in groepsverband. Enkele van de namen die toch tot de verbeelding spreken zijn Jaga Jazzist, Susanne Sundfør, Todd Terje, Bushman's Revenge en a-ha. De plaat opent met het briljante ‘Bosphorus’ een onvervalste, psychedelische trip met adembenemend drumwerk, schitterende synthesizers en hammond orgel en het betere, inventieve gitaarwerk. ‘Avenue Amgala’ is iets frivoler en speels met een steeds terugkerend motiefje. Hier wordt de kaart getrokken van de elektrische gitaar en bijbehorende effecten. Het resultaat is tamelijk spectaculair te noemen. ‘Fleet Ballistic Missile Submarine’ leunt dichter aan bij space en krautrock. Ongeveer halfweg breekt zo een beetje de hel los en je raakt helemaal in extase. Tijd dan om wat te ontspannen met ‘The Eccentric’. Zoals de titel al aangeeft brengt ‘Moon Space’ de luisteraar in hogere sferen. ‘Invisible Airships’ is een fraai album waar allerlei aspecten uit verschillende genres worden samengebracht. Het is een plaat die getuigt van fantasie, zin voor experiment en technisch meesterschap.

Andreas O. Hirsch

Andreas O. Hirsch
Early Carbophonics
Makiphon

De Carbophone is een elektroakoestisch instrument, een uitvinding van Andreas O. Hirsch en door hem gebouwd tijdens de zomer van 2015. Het concept bestaat erin dat het toestel de Afrikaanse duimpiano aandrijft. Het muziektuig is naargelang de regio waar men zich bevindt bekend onder verschillende benamingen. De meest courante zijn kalimba en mbira. De combinatie van metalen staven en koolstofstaven plus rubberen banden zorgen er voor dat de mogelijkheden van het tokkelinstrument worden uitgebreid en dat het zelfs specifieke boventonen kan produceren. Het was Radiophrenia een in Glasgow gevestigd tijdelijk kunstradiostation dat vragende partij was om ‘Early Carbophonics’ te mogen uitzenden. Dat gebeurde in de nazomer van 2016. Nu heeft het Makiphon label ‘Early Carbophonics’ uitgebracht op 10” vinyl. Zijn de stukjes digitaal apart verkrijgbaar op deze vinylplaat vormen ze over de twee plaatkanten verdeeld één geheel. Naast de Carbophone maakt Hirsch ook gebruik van enkele andere apparaten zoals een morsesleutel, Marokkaanse fluit of elektrisch palmblad. Daarnaast zijn er nog bewerkingsprocessen, samples en allerhande effecten die het geheel afronden. Op het eerste gehoor lijken de stukjes erg op elkaar te lijken, doch wie zich de moeite getroost om hier tien à twintig keer naar te luisteren ontdekt pas de vele schakeringen. Opvallend ook zijn de twee videoclips die gekoppeld zijn aan twee van de muziekfragmenten en te bekijken via de gangbare kanalen. Andreas Oskar Hirsch is momenteel bezig om zijn Carbophone nog verder te verfijnen. Wellicht blijft het niet bij deze ‘Early Carbophonics’ alleen en komt er een vervolg.

7 Days In Alaska

7 Days In Alaska
Dancing With Ghosts
MTG Music/PIAS

De muziek welke deze drie Noorse koorknapen op hun eerste langspeler ons in de strot duwen kun je nog het best omschrijven als puisterige pop/rock. Hun weinig tot de verbeelding sprekende liedjes zijn geënt op de plaatjes die ze zelf als tieners meezongen, songs van hun jeugdidolen als U2, Rasmus, 30 Seconds To Mars en Muse. Dat ze goed hebben geluisterd naar de vedetten uit hun kinderjaren komt hier in elk nummer tot uiting. Toch levert dat niet meer op dan een paar leuke elementen zoals een paar mooie synthesizer lijnen, wat verfijnde gitaarriffs en bij momenten het betere drumwerk, maar dat alles is nog altijd ruim onvoldoende om 7 Days In Alaska in de armen te sluiten. Er werden nochtans kosten noch moeite gespaard om van dit debuut een succes te maken. Voor de opnames trok het trio onder meer naar Nashville, meer bepaald naar de Hit Lab Studios alwaar ze werden opgewacht door Grammy winnaar Nathan Dantzler en zijn team. Toch wel een man met een reputatie, iemand van importantie. Die heeft hier gewoon routineus zijn job gedaan. Niets meer, niets minder. In een poging om het geheel toch wat boven de middelmaat uit te tillen heeft de tandem Riley Friesen als producer en Nathan Dantzler als verantwoordelijke voor de mastering en de mix, een batterij effectjes in stelling gebracht waarbij we meermaals in dubio verkeerden. Blijkbaar heb je nog gelijkaardige groepjes, want in de bio verwijst men naar Nothing But Thieves, PVRIS en Imagine Dragons. Ik kan me voorstellen dat tijdens concerten de jongens en meisjes op de eerste tien rijen de deuntjes van 7 Days In Alaska luidkeels meebrullen, uitzinnig staan te joelen, tranen met tuiten huilen en zelfs flauwvallen. Gelukkig behoor ik tot een oudere generatie die dat stadium al lang is gepasseerd en na publicatie van deze bespreking het kleinood - na het één dag te hebben gedoogd in de cd-speler - met volle overtuiging verticaal gaat klasseren.  

Jan Nemeček

Jan Nemeček
Recurrences
-OUS

Jan Nemeček is samen met Danilo Tomić stichter van het in Belgrado gevestigde Norbu netlabel. Daarnaast is hij actief onder de naam Kalope en groepslid van acts als Brickwall Brigade en J-House. Onder zijn eigen naam is deze ‘Resurrences’ zijn vijfde release. De acht composities houden verband met de vele en verre reizen die Nemeček al heeft ondernomen. Hier krijgen ze via de conceptuele muziek een op ambient afgestemde connectie met de kosmos. Elektronische spitsvondigheden helpen mee de verschillende structuren vorm te geven. Het evenwicht blijft fragiel en de stroom aan geluidsgolven neemt je mee op een bevreemdende en onvoorspelbare ruimtereis. De donkere bas en sub baslijnen, het ‘krakende en korrelige’ effect dat heel vaak terugkeert en de ijzige geluiden versterken de speciale sfeer die Jan hier tracht te bewerkstelligen. Het meest onrustige nummer is ‘Saws (Beats)’ met zijn ontregelende en machinale vibraties. Van een andere orde is het wazige en dromerige ‘Feel Safe’ met als extra troef de bewerkte stemmen.  In ‘I Pretend’ wordt volop geëxperimenteerd met snaarinstrumenten. ‘Incidents I-II’ is bijna pure sciencefiction en verkent de diepe en onbekende ruimte, waar schepping en vernietiging even nauw met elkaar zijn verweven. ‘Resurrences’ is dan ook een tijdloos en krachtig ambient opus.

Hanno Leichtmann

Hanno Leichtmann
Nouvelle Aventure
Karlrecords

De in Berlijn gevestigde geluidskunstenaar Hanno Leichtmann brengt met ‘Nouvelle Avonture’ een bezoek aan het zeventig jaar oude archief van de Darmstadt Zomercursussen Voor Nieuwe Muziek van het IMD (Internationales Musikinstitut Darmstadt) en verwerkt dat tot een collage. Daarmee is hij niet aan zijn proefstuk. Zo zijn er al de ’SY4’ opnames van een drummachine en een andere installatie van zijn hand is ‘Skin, Wood, Traps’ destijds gecreëerd voor het Haus Der Kulturen Der Welt naar aanleiding van de honderdste verjaardag van het drumstel. Oorspronkelijk was ‘Nouvelle Aventure’ een onderdeel van ‘Historage’ dat werd gepresenteerd tijdens de Mathildenhöhe Darmstadt. Nu op vinyl en digitaal verkrijgbaar als een zesenveertig minuten durende stereomix. ‘Nouvelle Avonture’ bestaat uit zestien fragmenten en omvat concertopnames met muziek van onder meer Stockhausen, Xenakis, Nono en Ligeti plus lezingen en discussies bewaard in het voornoemde thematisch vastgelegd archief. Leichtmann stuurt deze selectie van geluiden door zijn eigen systeem van ‘micro loopers’. Hij maakte naderhand gebruik van traditionele technieken en manipuleerde het geheel via parameters als amplitude, toonhoogte, snelheid, afspeel richting en vooral herhaling. De luisteraar wordt zo onderdeel van het experiment en voelt zich als een tijdloze reiziger in een wereld van musique concrète, avant-garde en psychedelica. Al bij al een gedurfd project.  

INRA

INRA
The Content Consuming Its Form
Pinkbox Teleport

INRA is een in Berlijn residerend drone dub duo bestaande uit Philipp Rhensius en Adam Ben-Nun. Met ‘The Content Consuming Its Form’ zijn ze na ‘Suburbs Of Utopia’ (2017) toe aan hun tweede release. Deze editie verschijnt als een boek met gedichten en gaat vergezeld van een download code voor de muziek. Het duo maakt gebruik van feedback, drones, breakbeats en elementen uit ambient, jungle, dub en grime om hun futuristische wereld te schetsen. Hun teksten omschrijven ze zelf als ‘dronken poëzie’. Het geheel is gehuld in een boosaardige en demonische structuur van polyritmiek en observerende gedachtepatronen met als thema’s vervreemding en isolement. INRA slaagt er in om geluid en taal te laten versmelten tot één geheel. Een wervelende combinatie van hard realisme en sonische fictie met als ultiem hoogtepunt het verpletterende ‘Free Powersnacks In The Co-Working Space’. Ook de overige vijf tracks hakken diep in op zowel het lichaam als de geest. Ze dienen ook als poort die toegang verschaft tot nieuwe etages die tot op heden nog niet zijn betreden en deel uitmaken van het INRA 21ste eeuwse toekomstperspectief.

Shuffle

Shuffle
#WontTheyFade?
Klonosphére

Na het in 2015 uitgebrachte ‘Upon The Hill’ is dit de tweede worp voor deze Fransozen. Het combo kan je onderbrengen in de categorie progressieve rock. Al zit er meer in de pijplijn. Zanger Jordan schrikt er niet voor terug om op gepaste tijden een paar rauwe grunts uit zijn strot te knijpen. Evengoed gaat hij rappen of maakt een funky uitstapje. Een veelzijdige jongen dus. Ook muzikaal heeft het kwintet zijn zaakjes op orde. Het grondvlak bestaat uit potige, soms loodzware metal riffs (‘Faded Chalk Lines’, ‘Spoil The Ground’). Wat wordt afgewisseld met in funkrock ondergedompelde passages (‘Paranoia Of The Soul’, ‘Switch To The Otherside’). Andere fragmenten zijn dan weer zeer stijlvol en melodieus zoals in ‘Checkmate Fool’ en het fraaie, cinematografische en instrumentale ‘Oh, Glop D’Eternitat’, naar mijn gevoel zelfs de beste track op deze langspeler. ‘Wintertide’ is wat zwaar op de hand. Het is een als duet gezongen weemoedige en dramatisch klinkende ballade. Dit alles maakt van deze ‘#WontTheyFade?’ een veelzijdig album met veel goede ideeën, doch door die drukke verstrengeling van stijlen krijg je ook gezichtsloze rock/metal zoals in het heel ambitieus opgevatte epos ‘Virtual Hero’. Shuffle is een band met heel wat kwaliteiten. Nu nog iets meer daarop focussen en de funk/hiphop ballast overboord gooien. Die grunts hoeven ook niet echt, maar verhogen wel het metal gehalte.

Spill

Spill
Stereo
Corvo Records

‘Stereo’ is de nieuwste studio-opname van het in Berlijn gevestigde duo Tony Buck (percussie) en Magda Mayas (piano). ‘Stereo’ is een uitloper van een live concept waar het tweetal al bijna het gehele jaar aan heeft gesleuteld. Men experimenteert en reageert daarmee op eerder opgenomen improvisaties een vooraf opgenomen fragmenten. Het tweetal tracht muziek te maken met gevoel voor ruimte en diepte. Welluidende harmonieën gaan hier samen met interacties uit percussie samengesteld uit verschillende instrumenten, objecten en timbres. Men maakt ook gebruik van de start-stop techniek waarbij er zich patronen vormen die telkens weer verdwijnen. Zo creëer je een gebied, een stereoveld, van waaruit men een nieuwe interactie kan op gang brengen. De plaat bevat twee twintig minuten durende stukken, ‘Magnetic Island’ en ‘Sway’. Het contrast tussen beide is duidelijk en ze zijn een afspiegeling van hoe Spill zich de laatste vijftien jaar als entiteit heeft ontwikkeld. De geluiden passen zich aan de omgeving aan en vormen samen een delicaat geheel. De uitdaging bestaat er in om uit de grote diversiteit aan klankkleuren het momentum aan te voelen en vast te houden. ‘Stereo’ komt uit op vinyl in een beperkte oplage van driehonderd stuks en is ook digitaal verkrijgbaar.

Trondheim Jazz Orchestra & Ole Morten Vågan

Trondheim Jazz Orchestra & Ole Morten Vågan
Happy Endlings
Odin Records

Het meest opmerkelijke en originele jazzorkest in Europa vandaag is ongetwijfeld dit uit Trondheim - de stad waar het van 20 mei tot 20 juli nooit donker wordt - afkomstige gezelschap. Artistiek directeur, leider en bassist is Ole Morten Vågan. Het ensemble verenigt een keur aan Noorse muzikanten die zowel solo als in andere muzikale constellaties actief zijn als componist, improvisator of jazzmeester. Ook internationaal staan ze nu mannetje en werkten samen met onder meer Chick Corea, Pat Metheny en Joshua Redman. Ondertussen hebben ze zo een twintigtal releases op hun palmares staan. Met deze ‘Happy Endlings’ laten de dertien creatievelingen je alle hoeken van de kamer zien. Je wordt als luisteraar blootgesteld aan een zee van ritmes, geluiden, stijlen en melodieën. Men experimenteert, soleert, innoveert dat het een lieve lust is. De muziek is tegelijk puzzel en mozaïek. Staat bol van de contrasten en combineert old school jazz stijlen met hedendaagse variaties. Soms is het ontspannend, dan weer luid en chaotisch of afwisselend traag en monotoon of wild en spannend. Daarnaast zijn er nog de perfect gehanteerde speeltechnieken, de speciale effecten en verfrissende ideeën. Het risico wordt niet geschuwd om deze ‘Happy Endlings’, als muzikaal exploot naar ongekende hoogtes te stuwen. Laat je overweldigen door prachtige en gepassioneerde free jazz in zijn vele gedaantes. Favoriete tracks zijn ‘Me Tar Sand, You Jane’, ‘The Barrage Jam’ en ‘Slob Rock’.  

Geneva Skeen

Geneva Skeen
A Parallel Array Of Horses
Room40

Geneva Skeen opereert vanuit Los Angeles en is beïnvloedt door de ‘écriture féminine’, alchimistische metaforen, een brede waaier aan muzikale tradities en mysticisme in het algemeen. Rode draad doorheen ‘A Parallel Array Of Horses’ is de bestaansonzekerheid die zich op allerlei manieren manifesteert in onze huidige samenleving en de angst die ermee gepaard gaat. De titel van de plaat is afgeleid van een geologisch fenomeen waarbij een blok van een specifiek type rots volledig is gescheiden door minerale aderen van zijn tegenhanger in een ander rotsblok en vervolgens op veelvouden van anderen is gestapeld. Skeen gebruikt veldopnames, zoals een windstorm in de Mojave woestijn of een grote kolonie Mexicaanse vrijstaart vleermuizen die hun grot verlaten ergens in Southeast Texas en combineert dat met drones, ambient, minimale muziek en allerlei elektronische hulpmiddelen en instrumenten. In de titelsong en ‘Frain, Refrain’ staat haar eigen stem centraal. Geneva manipuleert en vervormt die tot een eigen afspeel mechanisme. Het is de complexe interpretatie van een subjectieve realiteit die neigt naar het sacrale (Gregoriaanse gezangen) of symbool staat voor de lokstem van een Sirene. Het gekras en gepiep in ‘The Sonorous House’ mondt uit in een steeds in kracht toenemend, onheilspellend elektronisch gekerm en resonerend geruis. ‘Los Angeles Without Palm Trees’ laat nachtgeluiden van krekels overvloeien in een stroom van repetitieve trillingen met daarover heen gedrapeerd dramatisch klinkende, cinematografische en galmende synthesizer lijnen. ‘Flutter In Place’ laat je wegdromen, tijdloos en eindeloos. ‘A Parallel Array Of Horses’ kun je op vele manieren interpreteren, maar laten we mooi afsluiten door Geneva Skeen zelf te citeren: ‘Van binnen is wat we zien niet wat we horen, maar wat we horen is niet wat we denken, wat we denken dat niet is wat we voelen.’

M. Geddes Gengras

M. Geddes Gengras
Light Pipe
Room40

M. Geddes Gengras is een experimentele componist en uitvoerder die zich toelegt op modulaire synthesizers en de mogelijkheden die deze instrumenten bieden. Je mag hem gerust een specialist noemen. Naast zijn dansmuziek alias Personable is/was hij actief in een tiental acts als Antique Brothers, Celebrate Music Synthesizer Group, Duppy Founders, Fantastic Sleep, LA Vampires, Pocahaunted, Robedoor, Thousands, Voder Deth Squad en Warm Climate. Sinds 2009 sleutelt hij aan een imposante solocarrière. Dit moet zo wat zijn tiende solo elpee zijn. Enkele maanden geleden bracht hij nog een cassette uit ‘Hawaiki Tapes’ waarop hij zich toelegt op één bepaald instrument, de Korg Volca FM synthesizer. Voor het Room40 label is dit zijn eerste release en het is meteen een heel ambitieus project. ‘Light Pipe’ is een dubbele langspeler, twee en een half uur muziek gespreid over twee platen met telkens vijf tracks. Gengras gebruikt twee thema’s: de eerste schijf noemt ‘Interiors’ de tweede ‘Exteriors’; waarbij hij zich specifiek concentreert op geluidscreaties voor binnen- en buitenruimtes. Het ontstaan van de composities nam meerdere jaren in beslag. De situaties en context waren telkens anders en gekoppeld aan een verscheidenheid van voorstellingen, optredens en uitvoeringen. Volgens Gengras is de muziek op deze ‘Light Pipe’ geschikt voor diepe onderdompelingen en meditaties, voor slaap, voor vliegreizen, om weg te dromen, voor het opwekken van een creatieve staat van expansie. Het is een zoektocht naar hoe geluid zich kan spiegelen aan dit soort van omstandigheden. Elke track heeft zijn specifieke kenmerken. Verschillende fragmenten overschrijden de twintig minuten grens. Het vraagt een intense inleving en geduld om dit bijna architecturaal opgevat geheel van ambient muziek te kunnen vatten. ‘Exteriors’ is algemeen gezien iets luchtiger van opzet en klinkt opgewekter. ‘Interiors’ is meer toekomstgericht, bedachtzamer en omzichtiger. ’Nave’ kent zelfs een wat donkerder ambiance. ‘Water Study’ is groots van opzet waarin uitwaaierende klanklandschappen bezit van je nemen. De tweede helft van dit epische nummer is eerder stemmig en statig. Deze ‘Light Pipe’ staat garant voor een mooie en aangename luisterbeleving.