Monolithes
Limites
Atypeek Music
Na een in juli 2015 uitgebrachte ep is deze ‘Limites’ hun eerste volwaardige album. Naast drums en elektrische gitaar brengt men bij het Franse Monolithes met contrabas en vibrafoon twee minder voor de hand liggende instrumenten in stelling. Alhoewel ze zelf hun muziek omschrijven als jazzcore overstijgt het viertal de grenzen van verschillende muziekstijlen. Zo krijg je een mengeling van progressieve rock over psychedelische rock, ambient tot postrock en zelfs metal. Het geeft een nieuw en experimenteel karakter aan de genres jazz en jazzrock/fusion. In het geval van Monolithes leidt dit tot bizarre en complexe tempowisselingen en composities die chaos en technische vaardigheden met elkaar laten samenvallen. Redelijk indrukwekkend zijn het onrustige en dreigende ‘Tears Point’ dat even verdwaald in schijnbaar doelloos gepingel, maar dan weer hard en genadeloos uithaalt. ‘Glüt’ is een korte percussie oefening met een Oosterse toets. Georchestreerde keet krijg je in het abrupt afgebroken ‘Panglüt’. Na tien minuten stilte komt er met het mesmeriserende ‘Chasuble’ nog een onverwacht bonusnummer van ruim zestien minuten. Een track die ondanks het slome tempo blijft fascineren tot de laatste seconde. Monolithes stelt zich kwetsbaar op en schrikt er niet voor terug om intens en risicovol te gaan experimenteren. Het resultaat is een merkwaardig en tot de verbeelding sprekend debuut.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten