Nooumena

Nooumena

Controlled Freaks

L'étourneur

Na ‘Argument With Eagerness’ (2011) is deze ‘Controlled Freaks’ de tweede cd voor het Franse kwartet Nooumena. Verscheen eigenlijk al eind februari 2017, maar kreeg ik pas nu in handen. Het viertal experimenteert met meerdere stijlen zoals prog rock, jazz, math rock, art rock en zeuhl. Die laatste is een (sub)genre dat in het begin van de jaren zeventig vrijwel alleen voor de Franse band Magma, rond de klassiek geschoolde drummer Christian Vander ontstond en gebruikt werd. Het woord is afkomstig uit het Kobaïaans, een kunsttaal die door Vander verzonnen werd voor de muziek van de groep. Het woord zeuhl betekent ‘hemels’. Andere acts die hen inspireerden zijn Frank Zappa, Gong, King Crimson en Opeth. Nooumena heeft zo zijn eigen universum. Hun muziek is soms erg theatraal wat nog eens extra wordt beklemtoond door de zang van gitarist en tekstschrijver Thibault Geay. Meanderend en kronkelend baant een mallemolen van klanken zich een weg. De algemene animus is duister, broeierig, eng en lijvig. De toon wordt meteen gezet met opener ‘Seeds, Needs’ een wervelend, doch zwaar op de hand liggend avant-garde stuk. Redelijk impressionant zijn ‘Bamboozled’, het verontrustende ‘7 × 6∞’ en ‘Dog Eat Dog’. We zijn iets minder enthousiast over de chaotische uitstapjes in ‘Death Toll’, ‘Something Else’ en ‘Concealed’. Het album valt als geheel moeilijk te verteren, doch schetst tegelijkertijd een fascinerend beeld van eigentijdse, met avant-garde mêleerde, progressieve rock.