Ni
Pantophobie
Dur Et Doux
De titel van Ni hun tweede album is de benaming voor de fobie ‘algemene vrees voor alles’. Een vlag die hier volledig de lading dekt, want de elf tracks zijn de belichaming van evenveel bizarre fobieën. Van de meeste heb ik nog nooit gehoord. Bijvoorbeeld alektorofobie komt voor bij mensen die angst hebben voor kippen en ander pluimvee, athazagorafobie is de angst om te vergeten, genegeerd of vergeten te worden en nog eentje om het af te leren: apeirofobie is de angst voor oneindigheid. Mensen met deze angst hebben de neiging om hun leven zo voorspelbaar mogelijk te maken. Alleen een avant-garde, math en noise rock band als Ni kan dergelijk thema muzikaal gestalte geven. De muziek klinkt al even verneukt en opgefokt als de onderwerpen. Experimentele songstructuren, een wisselende polyritmiek, oerschreeuwen waarmee men glas versplinteren; het komt allemaal aan bod. Ni is één van de meest intrigerende, instrumentale acts die Frankrijk en misschien zelfs de wereld rijk is. Het viertal is ook indrukwekkend als liveband. Mochten ze ooit onze contreien aandoen, dan zou ik niet twijfelen om een ticket aan te schaffen. Monstrueus plaatje deze ‘Pantophobie’.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten