zaterdag 6 april 2019

Pylône

Pylône
A Jamais / Ping
On Probation

Dit is het derde album voor Pylône, het electro akoestische project van de Franse geluidskunstenaar Laurent Perrier. Slechts twee achttien minuten durende tracks vullen elk één kant van deze elpee. De composities zijn uitgevoerd met uitsluitend modulaire synthesizers. In ‘A Jamais’ wordt de stem van multimedia kunstenares Lyne Vermes gesampled en digitaal behandeld. Het manipuleren ‘ontmenselijkt’ de stem en laat die opgaan in nieuw verworven, granuleuze texturen. De track stimuleert de verbeelding en geeft zicht op een futuristische plek waarbij je de bijzonderheden zelf mag invullen. Met ‘Ping’ gaat de kunstenaar nog minimalistischer te werk. De compositie komt hier bewerktuigd tot leven door geluiden op te wekken via een Twin Peak filter van een Epoch Modular. Klinkt experimenteel en fragmentarisch, maar sommige stukjes vloeien ook in elkaar over. Is bij momenten heel erg boeiend en belangstellend. 

Simon Scott

Simon Scott
Soundings
Touch

Naast drummer voor de in 2014 herrezen shoegaze cultband Slowdive (eerder actief van 1989 tot 1995) is Simon Scott een multi-instrumentalist en geluidskunstenaar. Inspiratie en interesses haalt hij uit klankecologie, digitale media, compositie, geluidskunst en muziektechnologie. Hij bracht eerder al een aantal albums uit waaronder zijn debuut ‘Navigare’ (2009), ‘Below Sea Level’ (2012) en in 2015 ‘Insomni’. Vanuit zijn woonplaats Cambridge vertrok hij dan op wereldreis. Een tocht die hem van Australië naar de Verenigde Staten bracht, dan via Azië en Zuid-Amerika naar Europa, om na een ommetje naar de poolcirkel terug te reizen naar het Verenigd Koninkrijk. De componist in hem zorgde ervoor dat hij naast opnames van thuis, zijn reizen van continent naar continent wist te documenteren met allerlei veldopnames. In hotelkamers en in vliegtuigen nam hij de tijd om naar alles te luisteren en die registraties naderhand ook te bewerken. Het is de soundtrack geworden van vier jaar uit het leven van Simon. De composities met als vertrekpunt omgevings- en natuurlijke geluiden zijn zowel blootgesteld aan modulair bewerkte synthesizer handelingen als digitaal gemanipuleerd. Scott maakte ook gebruik van organische, akoestische texturen en strijkinstrumenten. ‘Soundings’ is een verzameling van zeer minimalistisch opgevatte miniaturen die een beeld schetsen van de natuurlijke wereld wiens geluiden door middel van moderne technieken worden omgezet in een bezielende en belangwekkende muzikale beleving.    

Snowdrops

Snowdrops
Manta Ray (Original Motion Picture Soundtrack)
Gizeh Records

Voor het Franse toetsen duo Snowdrops is dit hun debuut. Christine Ott heeft al een paar soloplaten en soundtracks achter haar naam staan en werkte samen met een paar bekende acts als Yann Tiersen en Tindersticks. Ze vormt nu als Snowdrops een tandem met Mathieu Gabry. De film waarvoor beide de muziek componeerden is ‘Manta Ray’ (originele titel ‘Kraben Rahu’) van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng. De prent vertelt het verhaal van twee mannen. De ene is een Thaise visser met geblondeerd haar, de ander een vreemdeling op de vlucht, een Rohingya uit Myanmar. De soundtrack geeft het realistische verloop van de film een extra dimensie. Het tweetal gebruikt daarvoor toetsenborden uit verschillende muzikale tijdperken. Het enige gezongen nummer is een bewerking van ‘Where Are You’ (hier omgedoopt tot ‘Hot Springs’) van Rasmee Wayrana, die ook meespeelt in de film. De muziek belichaamt verschillende gemoedsstemmingen en klankkleuren, gaande van romantiek en melancholie tot surrealistisch en broeierig. Sommige fragmenten zijn erg kort en/of worden plots afgebroken. Ook de dialogen uit de film die in de nummers zijn verwerkt zijn moeilijk te plaatsen. Soms kun je gewoon afgaan op de titels van de songs die toch een en ander verduidelijken. Toch blijft het gemis aan beeldmateriaal een moeilijk te omzeilen obstakel. ‘Manta Ray’ hoort thuis in het rijtje van filmscores van acts als Mogwai en Brian Eno.     

Various Artists

Various Artists
Futura Marge - Vol1 & Vol2
Atypeek/Futura Records

Futura is een onafhankelijk jazz label opgericht door de Fransman Gérard Terronès in 1969. De naam zou later veranderen in Disques Futura et Marge. Bedoeling was om talrijke sublabels met verschillende stijlen jazz onder deze noemer onder te brengen. Zo had men aandacht voor free jazz, swing jazz, experimentele jazz, progressieve rock en nog eentje met de focus op het vocale. Vier jaar eerder was Terronès ook de drijvende kracht om een aantal Parijse jazz clubs te openen. Hij is op 16 maart 2017 overleden. Zijn muzikale erfenis wordt nu nieuw leven ingeblazen door Atypeek Music en Futura Marge die de handen in elkaar slaan. Van de twee reeds verschenen compilaties kregen we een bloemlezing toegestuurd van een beperkt aantal nummers. Om precies te zijn vijftien gespreid over twee cd’s. De opnames dateren overwegend uit de jaren zeventig en omvatten zowel live registraties als tracks opgenomen in de studio. De muzikanten zijn stuk voor stuk meesters in hun genre. Grote namen (Archie Shepp, John Surman, Sunny Murray) gaan hand in hand met minder bekende artiesten. Alle jazz stijlen passeren hier de revue. Meest opvallende nummers zijn ‘Throw It Away’ van het Abbey Lincoln Quintet, Fille Quie Mousse met ‘Barbara Lowengreen Speed-Way’ en ‘Sunrise’ van het Stu Martin Trio op schijf 1 en de uitschieters op deel 2 zijn het Frank Lowe Quartet met ‘Fresh’ en ‘Synapse’ van het duo Richard Bonnet / Tony Malaby. Alle afzonderlijk uitgegeven albums vind je terug via de bandcamp link onderaan.

Munchies On Flowers

Munchies On Flowers
Munchies On Flowers
Switch Music Recordings

Munchies On Flowers is het nieuwe soloproject van Riccardo Gorone (Fauve! Gegen A Rhino). De naam ontleent hij aan een BBC-documentaire over vlinders. Als Munchies On Flowers vliegt Gorone van de ene muziekstijl naar de andere. ‘Cantatrice Chauve’ is een experimentele dialoog tussen twee synthesizers. In ‘Encore Aujourd’hui’ voert percussie de boventoon. Klinkt soms wat funky en doorspekt met beats en neigend naar glitch. ‘Giullari - Part II’ hoort met zijn gebroken ritmes in dezelfde categorie thuis als ‘Cantatrice Chauve’. Meest opvallende instrument in ‘Azazel Boogie’ is een mondharmonica, die de diepliggende EBM klanken wat komt te ontregelen. ‘Camouflage’ vertelt het verhaal van een jager over het spel en de aangewende technieken tussen jager en opgejaagd wild. Het zien of net niet gezien worden. Het bewegen in de schaduw gaat hier gepaard met meervoudige, funky ritmes. ‘White Rabbit Of Calypso’ is het meest uptempo nummer. Nogal abstract, doch steeds wisselend, flitsend en broeierig van aard. Het druppeleffect in ‘Ocean In One Drop’ maakt deel uit van de verschillende percussie elementen in verhouding tot de beats en de overige geluidsfacetten. ‘Munchies On Flowers’ is een album met vele nuances waarin een aantal moderne technieken worden gebruikt om ongewone geluidslandschappen te creëren.

Various Artists

Various Artists
Powder In Space
Beats In Space

De Japanse DJ Momoko Goto verkaste in 2011 van haar thuisstad Nagasaki naar Tokio. Als artiestennaam koos ze voor Powder. Overdag werkt ze, ’s nachts luistert ze naar muziek en laat haar creativiteit de vrije loop in haar thuisstudio. Eenvoudig van opzet met een paar synthesizers en drummachines, een draaitafel, een laptop en een stapeltje platen. Meer heeft ze niet nodig om het beste uit zichzelf te halen. Haar DJ-sets behoren tot de top en vonden zich vlotjes een weg in het circuit van befaamde en groots opgezette party’s. Goto bouwde dan ook al snel een reputatie op in de wereld van de dansmuziek. Voor het label Beats In Space van Tim Sweeney maakte ze haar eerste officiële mix album dat als titel ‘Powder In Space’ meekreeg. Wat meteen opvalt is de subtiele mengeling van fijnzinnige tracks die naadloos in elkaar overvloeien. De opbouw van de set is heel secuur en zorgt voor verrassend veel diversiteit. Je hoort hier zowel klassieke techno en house als meer gesofisticeerde en vernieuwende stijlen. Zelf draagt ze met ‘Gift’ en ‘New Tribe’ twee eigen composities bij die zich mooi in het geheel inpassen. De patronen die Powder uitstippelt spreken een eigen taal. Het is haar manier om te communiceren met de dansers/luisteraars. Ze geeft haar eigen interpretatie aan klanken in combinatie met ritme. Met deze eerste release in wat een nieuwe reeks moet worden van het Beats In Space label in het ontdekken van innoverende dansmuziek is deze ‘Powder In Space’ een prima start.

Ulrich Troyer

Ulrich Troyer
Dolomite Dub
4Bit Productions

Afkomstig uit Zuid-Tirol maar nu woonachtig in Wenen percipieert geluidskunstenaar Troyer een verschillende dagen durende bergtocht in de Dolomieten en transformeert dit in een iets meer dan veertig minuten durende soundscape. Ulrich laat zich hier bijstaan door drie muzikanten waar hij voorheen al mee heeft samengewerkt. Susanna Gartmayer (contra-alto klarinet) en bassist Jürgen Berlakovich zijn net als Troyer leden van The Vegetable Orchestra. Drummer Didi Kern deed mee op zijn ‘Deadlock Versions’ ep uitgebracht in 2015. Daarnaast zijn er ook nog de vele samples gecreëerd op en met huiselijke attributen in het huis van Troyer zijn overleden grootmoeder. Het zijn die persoonlijke akoestische herinneringen die de basis vormen voor de polyritmiek impulsen die het album rijk is. De keuze voor de muziekstijl dub kwam er door Ulrich zijn bewondering voor de typisch donkere baslijnen die dub kenmerken. Het is ook een verwijzing naar bergmassieven als de Dolomieten. Zoals een trektocht van meerdere dagen is het album ingedeeld in vier etappes. Allen ongeveer van gelijke duur en op een organische manier in elkaar overvloeiend. Het eerste luik klinkt redelijk monotoon. Pas tijdens deel twee komen er meer nuances aan bod. De uitdaging bestond erin om in het uniforme, overlappende gedeelte niet te gaan vervelen en met nieuwe invalshoeken elk van de vier fragmenten interessant te houden. De synthese trekt zich door tot de illustratie op de cover. Het is een tekening in inkt, een voorstelling van de analyse van de frequenties van de compositie in zijn totaliteit. Het is tegelijk een abstracte interpretatie van een gebergte. Deze studio versie verschilt beduidend van de eerste conceptie die in première ging op 10 oktober 2015. Deze hoge bergwandeling in de Dolomieten werd dan voor het eerst omgezet in geluid. Het biedt een mooi tafereel aan waar het heerlijk is om in te vertoeven.

Belp

Belp
Crocodile
Jahmoni/SVS Records

Na olifanten en een nijlpaard kiest Sebastian Schnitzenbaumer (a.k.a. Belp) voor de krokodil als titel van zijn nieuwe release. De in München residerende producer focust zich op een experimentele tak van elektronische muziek. Hij baseert zich daarbij op zijn kennis van klassieke muziek, filmmuziek en jazz. De plaat duurt nog geen dertig minuten en de tracks zijn meer fracties van ideeën dan uitgewerkte composities. Belp speelt met flexibele ritmeveranderingen en kiest patronen uit subgenres als abstract, broken beat, dubstep en avant-garde. Meermaals heb je het gevoel dat je aan het trippen bent, maar dat duurt dus nooit echt lang. De nadruk ligt bij drums en percussie. Soms klinkt het ceremonieel of als inheemse of stammen muziek (’Hang On’, ‘Endless Preparations For A Ceremony’ of afsluiter ‘Catch’). ‘Hyperreal Love’ is een romantisch tussendoortje. Het lijkt alsof Belp zich hier lukraak bedient van wat binnen handbereik ligt. ‘Crocodile is dan ook een vreemde verzameling van atmosferische stukjes muziek.

Silk Road Assassins

Silk Road Assassins
State Of Ruin
Planet Mu

Na ‘Reflection Spaces’ (april 2016) debuteert Silk Road Assassins op Planet Mu met ‘State Of Ruin’, hun eerste full cd. Silk Road Assasins zijn Tom E. Vercetti, Lovedr0id & Chemist. De drie leerden elkaar kennen tijdens hun academische studie van geluidsontwerp, muziektechnologie en compositie. Blijkbaar hadden ze een vergelijkbare, muzikale smaak en deelden ze dezelfde interesses. De opnames voor ‘State Of Ruin’ verliepen eerder moeizaam en namen meer dan twee jaar in beslag. Eerst was men aan de slag in verschillende studio’s. In een later stadium verliep de samenwerking via internet. Voor de finale toets mochten ze korte tijd doorbrengen in de gerenommeerde Abbey Road studio’s. Hun dagtaak bestaat er in om muziek te ontwerpen en te produceren, speciaal voor films en spelletjes. Die kennis en vaardigheden exploiteerden ze reeds op ‘Reflection Spaces’ waar een beeld werd geschetst van een akelige, imaginaire wereld. ‘State Of Ruin’ sluit daar helemaal bij aan. De dreigende en onheilspellende opener ‘Overgrown’ zet daarbij de toon. Naast hun soundtrack expertise dragen de veertien tracks elementen uit de hedendaagse clubmuziek plus grime en trap, twee subgenres van hiphop. Typerend zijn het experimentele karakter en de diepe bastonen. Enige buitenbeentje in het delicaat opgebouwde aanbod is ‘Shadow Realm’ waar de Russisch-Oekraïnse tandem WWWINGS zijn licht laat over schijnen en voorziet van een agressieve metal injectie. ‘State Of Ruin’ is een weelderig album dat met mondjesmaat zijn geheimen prijsgeeft. Meerdere luisterbeurten zijn dan ook een must. 

Hunter Complex

Hunter Complex
Open Sea
Death Waltz Originals

Eindelijk is ie er, de langverwachte opvolger voor ‘Heat’ (2013). Deze keer kiest Hunter Complex (echte naam Lars Meijer) voor alleen instrumentale nummers. De plaat wordt niet uitgebracht op zijn eigen Narrominded label, maar verschijnt bij Death Waltz Originals, bekend om zijn heruitgaven van heel wat (vergeten) film- en videospelletjes muziek en een sublabel van het Amerikaanse Mondo Records. Lars creëert hier een jaren tachtig sfeertje en blikt tegelijk vooruit naar een verre toekomst. Daarvoor gebruikt hij een aanzienlijk en uiteenlopend arsenaal aan synthesizers en drummachines. Voor het tot stand komen van de tien composities liet Meijer zich inspireren door bijvoorbeeld romans; onder andere ‘Neuromancer’ van William Gibson, Peter Shapiro’s ‘Turn That Beat Around’, films als ‘Night Moves’ en ‘Ladyhawk’, maar ook architectuur, soundtracks van bijvoorbeeld James Newton Howard, John Carpenter en de maan. De tien tracks staan garant voor een mengeling van analoge en digitale synthesizers, strakke drumpatronen en fraaie melodielijnen. Perfect bruikbaar als stimulans voor de fictieve beeldvorming. De luisteraar mag daarbij zijn eigen fantasie de vrije loop laten. De helderheid van de rijk geïllustreerde klanklandschappen komen tot stand door niemand minder dan James Plotkin die de mastering deed. ‘Open Sea’ is dan ook een zeer waardige opvolger voor ‘Heat’. 

Ellen Fullman & Okkyung Lee

Ellen Fullman & Okkyung Lee
The Air Around Her
1703 Skivbolaget

Al meer dan dertig jaar is de Amerikaanse Ellen Fullman aan de slag met de ontwikkeling van de door haarzelf ontworpen installatie, het eenentwintig meter lange Long String Instrument. Aan de hoeksteen voor dit bijzondere instrument lag haar onderzoek naar akoestiek en resonantie in grote ruimtes. Haar eerste opname met het Long String Instrument dateert van 1985. Het is tot op heden haar toegewijde levenswerk. Wanneer en waar ze ook maar de kans krijgt deelt ze haar expertise en werkt ze samen met andere artiesten en acts. Eén van die collaboraties bestond uit de registratie op 20 februari 2016 van ‘The Air Around Her’ een muziekstuk dat tot stand kwam met de Koreaanse celliste Okkyung Lee. Het werd opgenomen tijdens de eerste editie van het door John Chantler in het leven geroepen ‘Edition Festival For Other Music’ in Stockholm. Het album wordt ook uitgebracht op het door deze naar Zweden uitgeweken Australiër zijn eigen label, 1703 Skivbolaget. De Zuid-Koreaanse Okkyung Lee studeerde cello en is ook bekend als improvisator en componist. Haalde een bachelor in hedendaags schrijven en produceren van filmscores en een master eigentijdse improvisatie. Heeft sinds 2005 al zeven solo albums uitgebracht, naast talloze collaboraties met andere kunstenaars. Beide dames hebben een grote en diepgaande impact op de huidige scene wat betreft experimentele muziek. Het uit twee delen bestaande ‘The Air Around Her’ van beide meesters van heel van elkaar verschillende snaarinstrumenten is verrassend symbiotisch. Het spannende en inspirerende element wordt nog versterkt door de locatie: de Kronobageriet, een voormalige bakkerij voor het Zweedse koningshuis. Dateert uit de 17e eeuw en is nu de site geworden voor het Performing Arts Museum van Stockholm. Nog vermelden dat deze uitgave wordt ondersteund door de Zweedse Statens Kulturråd. De Zweedse cultuurraad is verantwoordelijk voor het bevorderen van ontwikkeling, informeren en bijdragen aan cultuur en realiseert het nationale cultuurbeleid in Zweden.

Cuts

Cuts
A Gradual Decline
Village Green Recordings

De Britse filmmaker en componist Anthony Tombling Jr. kwam na de in oktober vorig jaar verschenen ep ‘A Slow Decay’ eind november op de proppen met een eerste volwaardige album, ‘A Gradual Decline’. Naast het huidige Cuts was hij eerder actief onder het pseudoniem Transambient Communications en vormde met David Francolini het duo Dragons. Inspiratiebron voor ‘A Gradual Decline’ is volgens Tombling Jr. de mondiale politieke malaise en de ecologische ramp die zich volgens verschillende doemscenario’s aan het voltrekken is. Zo gebruikt hij onder meer zeer actuele veldopnames van instortend en afkalvend ijs van gletsjers. Dit legt meteen de nadruk op het breekbare en zorgwekkende aspect dat deel uitmaakt van ons ecologisch systeem. Anthony pakt uit met wijdse, breed uitwaaierende, soms vluchtige landschappen waarin wind, water en ijs belangrijke elementen zijn. Op een aangrijpende manier beschrijven de composities de onzekerheid, het alarmerende en het turbulente parcours dat ons in de nabije toekomst te wachten staat. Een kenmerkend proces is de afname van geluid door middel van een dalend digitaal signaal. Tombling Jr. kijkt daarbij naar het werk ‘Desintegration Loops’ van William Basinski. Ondanks de onheilsprofetie en de urgentie is ‘A Gradual Decline’ geen sombere of grimmige plaat geworden. In het muzikale verloop is er net als bij elke voorspelling van een eindtijd een glimp van hoop dat we het tij alsnog kunnen keren. Prachtige geluidslandschappen als ‘Fear Of Everything’, ‘Beauty Collapsing’, ‘Maboroshi’ en ‘Polar’ ondersteunen deze assumptie.

Zézette

Zézette
Zézette
L’étourneur

Het poesje afgebeeld op de hoes ligt er zo te zien gelukzalig bij. Als ze helemaal relaxed is de kans groot dat ze ook haar gezichtspieren ontspant. Dan valt haar bekkie een beetje open en steekt de tong er wat uit. Of de kat heeft problemen met de kaak en dan is het een heel ander verhaal en moet je ermee naar de dierenarts. Derde mogelijkheid: ze is helemaal van de kaart. Ik hou het bij dat laatste, want dat was ik ook na een paar keer te hebben geluisterd naar de zes songs die op dit schijfje staan. Niet dat mijn tong nu een beetje uit mijn mond hangt. Maar dit terzijde. Voor dit Franse trio is het hun eerste demo. Het drietal brengt een mix van avant-garde rock vermengt met experimentele metal, noise en een streep prog. Het is muziek die erg moeilijk ligt en wat de kwaliteit van de opnames betreft het demo stadium nergens overstijgt. Moedwillig denk ik zo. De heren amuseren voornamelijk zichzelf. Als u daar als luisteraar ook in kunt meegaan dan is dat mooi meegenomen. Ik vond het plaatje maar niks. Ook al is deze Zézette een bijzondere poes en zeker geen kat als een ander. 

S A R R A M

S A R R A M
Four Movements Of A Shade
Midira Records

‘Four Movements Of A Shade’ is het tweede album van S A R R A M, het alias waar de Sardijn Valerio Marras zich achter verschuilt. Zijn instrumentarium bestaat uit een gitaar en enkele synthesizers, aangevuld met pads en effecten. De plaat is opgedeeld in vier tracks, vier ‘bewegingen’ die schipperen tussen drone, postrock, doom, ambient en shoegaze. Het idee achter deze release was om zonder voorbereiding de studio in te trekken en te starten met een improvisatiesessie. In één dag werd de klus geklaard en werd ‘Four Movements Of A Shade’ ingeblikt. De vier nummers zijn de weergave van evenveel geluidssculpturen opgetrokken uit verschillende lagen en voortdurend wisselend van innerlijke samenhang. De ene keer klinkt het echt heel rauw en bitter met soms huiveringwekkende drones, de andere maal wordt het luchtig, melodieus en fraai met zweverige, akoestische gitaarklanken. Al blijft er doorgaans een duister randje aan kleven. De sfeer kan plots en onverwacht omslaan. Valerio mikt hier op het verrassingseffect om de luisteraar mee op sleeptouw te nemen. ‘Four Movements Of A Shade’ is Marras zijn weergave van wat er zich afspeelt aan de schaduwzijde van het universum. Alweer werd hier beroep gedaan op de kunsten van maestro James Plotkin. Die weet als geen ander elk detail van het geluidspalet maximaal uit te vergroten. Het wordt aangeraden om naar ‘Four Movements Of A Shade’ te luisteren met hoofdtelefoon. De volumeknop een fikse draai naar rechts geven is ook een optie.

Stephanie Pan

Stephanie Pan
Have Robot Dog, Will Travel
Arteksounds

Stephanie Pan is een zangeres, performancekunstenares, componiste en multi-instrumentaliste. Aan de basis van haar werk ligt de notie van pure communicatie. Ze zoekt een vorm van contact met het publiek ontdaan van sociale verwachtingen en dat verder gaat dan de conventionele en sociale beperkingen en constructies van taal. Haar debuutalbum ‘Have Robot Dog, Will Travel’ wordt omschreven als een liedcyclus voor het technologische tijdperk. Stephanie bezit alvast een uitzonderlijke, virtuoze stem die ze op een unieke wijze combineert met verschillende muziekstijlen als experimentele en minimalistische muziek, drone, noise, belcanto en pop. Ze schrikt er niet voor terug die door elkaar te mengen en te improviseren. Daarbij horen ook modulatietechnieken. Het instrumentarium is al even inventief en bestaat uit autoharp, speelgoedinstrumenten, gevonden voorwerpen, retro keyboards en synthesizers. Het album bevat een aantal bijzondere composities. Zo is ‘Songs For Words Unsaid’ een meditatieve oefening, een soort non-verbale communicatie, die neigt naar het ritualistische en spirituele. Het door ritmische beats aangestuurde ‘Arbitrary Failures’ sluit daar mooi bij aan. Een ander hoogtepunt is het dreigende, grimmige, doch ook futuristische ‘Residue’. De monotone drones en diepe bastonen in ‘Beast’ laten Pan toe om andermaal vocaal te schitteren. Afsluiter ‘Ron Adams’ is een aaneenschakeling van geruis en storingen met zowel lage als hoge frequenties. Stephanie Pan zegt dat ze houdt van chaos en de menselijke imperfectie. ‘Have Robot Dog, Will Travel’ geeft weerklank aan beide. Het is een bevreemdende, muzikale reis met een zangeres die beschikt over een onmiskenbare eigen trant.     

Bionulor

Bionulor
A.S.
Oniron

De Poolse auteur en pedagoog Sebastian Banaszczyk maakt sinds 2006 onder het pseudoniem Bionulor platen volgens een eigen ontworpen en beproefd procédé welke hij de naam ‘100% geluidsrecyclage’ meegaf. Elke ‘compositie’ die zo tot stand komt heeft als basis één sample die is afgeleid van een speciaal geselecteerd muzieksegment of een menselijke stem. En dat zonder gebruik te maken van extra instrumenten of geluiden. Zo baseerde zijn debuut zich op oude muziekinstrumenten, in het bijzonder uit de middeleeuwen en renaissance. ‘Sacred Mushroom Chant’ is gemaakt op basis van stemmen, met onder andere die van Marcel Duchamp en Neil Armstrong. Aan de muziek van Erik Satie wijdde hij met ‘Erik’ (2012), ‘Vexations EP’ (2014) en het in 2017 uitgebrachte ‘Furniture Music’ al drie albums. Banaszczyk schreef ook al muziek voor toneelstukken. Voor deze ‘A.S.’ nam hij als referentiepunt en bron van inspiratie de muziek van de Russische componist en pianist Alexander Scriabin. De plaat bevat tien tracks. Sommige daarvan zijn dromerig van aard (‘Elégie’, ‘[r.c.]’, ‘Noir Camomille’). Andere zoals ‘Nocturne’, ‘Ballet Acoustique’ en ‘Miniature’ zijn zeer abstract en experimenteel. Met zijn achtste langspeler bevestigt Bionulor dat zijn werkwijze - het honderd procent recycleren van geluid - markant blijft.