Rature
Les Oubliés d’Okpoland
Atypeek Music
Ben doorgaans geen grote fan van hiphop rap, ragga of dub, maar dit Franse duo heeft me enigszins verrast, in positieve zin dan. Ze hebben met ’29 Erreurs’ (2009) en ‘Bouelvard Des Gros’ (2010) al twee albums uit, maar dit is dus een eerste kennismaking. De titel van hun derde worp verwijst naar een beroemd pretpark in Zuid-Korea dat na een aantal tragische ongelukken in 1999 definitief de deuren moest sluiten. Zanger/drummer Damien Grange maakt dankbaar gebruik van stemeffecten die leiden tot een bombardement van klanknabootsingen. Daarnaast rapt hij in het Frans of het Engels. Zijn maatje Sebastien Finck drumt ook en is de man die het ritme bepaalt. Hij weet ook hoe synthesizers, electronica, drones en een arsenaal aan effecten de toon kunnen zetten. De wijze waarop het tweetal musiceert zorgt voor een overwegend duister getint en soms angstaanjagend en primitief plaatje. We zijn helemaal in de ban geraakt van ‘Escalier’ en ‘Oldschool’ (die laatste doet me denken aan House Of Pain). Ook ‘Coma’ en ‘Poney’ wekken de nieuwsgierigheid en zitten vol contrasten. De twee meest vreemde en groteske songs zijn ‘Dubyo’ en ‘Aeiou’. De acht reguliere nummers worden aangevuld met twee remixes van respectievelijk ‘Orgue’ en ‘Stone’. Rature brengt met deze ‘Les Oubliés d’Okpoland’ een hedendaagse variant van rap en hiphop. Radicaal en ook een beetje formidabel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten