Adrian Corker
Music For Lock Grooves
SN Variations
Dat de naald op het einde van een plaatkant niet over het papieren label in het centrum gaat schuiven is te danken aan de laatste groef (ook wel slotgroef genoemd) die vergrendeld is. Die is ook stil of er moet een kras in zitten die dan onbedoeld een soort van loop creëert. Dankzij vernieuwende studiotechnieken zijn muzikanten tijdens de jaren zestig begonnen met experimenteren met die vergrendelde groef. De eerste zouden The Beatles zijn geweest op hun elpee ‘Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band’ met in zijn kielzog ‘The Who Sell Out’ van The Who. Het procedé zou in de loop der jaren winnen aan populariteit in diverse muziekgenres. De Brit Adrian Corker die zijn tijd verdeelt tussen Londen en Warschau gaat nu nog een stap verder en introduceerde zijn eigen ontwikkelde methode in een paar soundtracks voor film. In de bio staat het gehele proces netjes beschreven. Ik ga dat hier niet nog eens allemaal uit de doeken doen. Vermeldenswaard misschien is dat de opnames voor deze ‘Music For Lock Grooves’ gebeurden op acetaat en pas later werden gedigitaliseerd. Een eigenschap van acetaat is dat wanneer er opnieuw wordt opgenomen het gaat breken. Zo krijg je onverwachte effecten wanneer de naald het oppervlak van het vinyl wegsnijdt. ‘Music For Lock Grooves’ bevat met ‘Inflow’ en ‘Outflow’ twee tracks opgedeeld in elk drie fragmenten. Een aantal gastmuzikanten - Aisha Orazbayeva (viool), Sam Wilson (percussie), Mark Knoop (rubber piano) en zangeres Josephine Stephenson - werden uitgenodigd om het geheel mee muzikaal in te kleuren. Het maakt het geheel wel tot een bijzondere luisterervaring waarbij de instrumenten gevangen zitten in een specifiek kader. De vele impressies laten zich moeilijk omschrijven. In de amper twintig minuten dat de ep duurt valt er voor de luisteraar toch wel een en ander te beleven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten