maandag 18 november 2019

Birdeatsbaby

Birdeatsbaby
The World Conspires
Dr. Music

Voor het uit Brighton afkomstige gezelschap Birdeatsbaby is dit hun vijfde langspeler. Het is in alle opzichten een prestigieuze plaat geworden met in totaal vijftien tracks en een speelduur van achtenzestig minuten. De stijl die het kwartet aanhangt is dark (punk) cabaret in combinatie met orkestrale en progressieve elementen. Af en toe knal je tegen wat metal gitaren en/of grunts aan zoals in ‘Painkiller’, ‘Kill No One’, Bad Blood’ en de titelsong. In die laatste laat ook gitarist Garry Mitchell horen dat hij best wel kan zingen. Duetten als deze mochten er zelfs meer zijn. ‘The World Conspires’ is ook een compositie met een ingewikkeld, doch wervelend arrangement. Meerdere van de nummers zijn trouwens complex van opzet. In andere zijn het dan weer de strijkinstrumenten die een hoofdrol spelen. Met de flamboyante, roodharige Mishkin Fitzgerald kan Birdeatsbaby bogen op een uitstekende zangeres. Zo schittert ze in ‘Ropes’, ‘Esmeralda’, ‘Hurricane’ en ‘Box Of Razorblades’. Met ‘Dido’s Lament’ brengt het combo een stukje opera (een aria uit ‘Dido and Aeneas’ van Henry Purcell) en doen daarvoor beroep op gastzangeres Feline Lang (Feline & Strange). ’The World Conspires’ is een romantische, zwaarmoedige plaat, soms nogal theatraal met verwijzingen naar steampunk en een futuristische fantasiewereld. De leden van hun fanclub ‘The Flock’ hoor ik nu al extatische kreetjes slaken.

Geen opmerkingen: