Deathwhite
Grave Image
Season Of Mist
Met hun tweede album, de opvolger voor ‘For A Black Tomorrow’ schetst het Amerikaanse Deathwhite een minder fraai beeld van de mensheid en de toestand waarin de wereld zich bevindt. Ik vermoed dat hun eersteling, te oordelen naar de titel, ook al die richting uitging. De groep kiest voor een samenspel van sentiment en beproeving. De duistere teksten worden begeleidt door een mix van doom/dark en gothic metal. Denk aan Katatonia, Paradise Lost, Anathema en My Dying Bride. ‘Grave Image’ is redelijk zwaar op de hand onder meer door de op sommige tracks toegevoegde orkestratie. De heldere, bewogen zang is een beetje het contrapunt, al versterkt die tegelijk het dramatische effect. Deathwhite probeert zich een weg te vinden in wat hun genrekeuze vandaag te bieden heeft. Een nadeel vind ik dat de groepsleden in verspreide slagorde wonen. Er is een gebrek aan cohesie. Ik mis de chemie en de kracht die kan uitgaan van het samen musiceren. Tot de betere nummers horen ‘In Eclipse’, ‘Among Us’, ‘Words Of Dead Men’, ‘No Horizon’ en ‘Plague Of Virtue’.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten