Greg Lake

Greg Lake

The Anthology (A Musical Journey)

BMG

Gregory Stuart Lake overleed op 7 december 2016. 69 jaar oud verloor hij een bijna drie jaar durend gevecht tegen pancreas kanker. Zijn grootste successen boekte de zanger, gitarist en bassist met King Crimson en ELP (Emerson, Lake & Palmer). Zijn professionele muzikale carrière begon toen hij 17 jaar oud was. De eerste groepjes waar hij in speelde waren Unit Four, Time Checks, The Shame en The Shy Limbs. Die laatste twee zijn hier vertegenwoordigd met elk één single. Eind de jaren zestig werd hij door zijn vriend Robert Fripp gepolst voor een rol als zanger/bassist in Fripp’s nieuwe formatie King Crimson. Lake zou het na twee elpees voor bekeken houden. Tussendoor had hij Keith Emerson (toen bij The Nice) leren kennen en ze besloten om samen een nieuwe band te starten met als derde lid drummer Carl Palmer (ex-of the Crazy World of Arthur Brown en Atomic Rooster). Een nieuwe supergroep was geboren. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de hoofdmoot van het songmateriaal gelicht is van albums uit zijn periode bij ELP. Van King Crimson zijn twee tracks weerhouden uit ‘In The Wake Of Poseidon’ (1970). Een hoogtepunt op de eerste cd van deze bloemlezing is ongetwijfeld de live versie van ‘The Court Of The Crimson King’ (1969). Uiteraard mogen klassiekers als ‘Take A Pebble’, ‘Lucky Man’, ‘From The Begining’ en ‘Trilogy (First Section)’ niet ontbreken. Naast nog een paar memorabele live uitvoeringen is er nog het prachtige tweeluik ‘I Believe In Father Christmas’ in de originele single versie en het in 2016 opnieuw opgenomen ‘Close To Believing (Final Version)’. De tweede schijf opent met het drieluik ‘C’est La Vie’, ‘Lend Your Love To Me Tonight’ en ‘Watching Over You ‘ uit respectievelijk ‘Works Volume 1’ en ‘Works Volume 2’. Ook de twee commerciële ELP flops ‘Black Moon’ (1992) en ‘In The Hot Seat’ (1994) zijn vertegenwoordigd met telkens één song. Na de eerste split van ELP in 1979 begon Greg aan een solocarrière. Die resulteerde in twee studioplaten: ‘Greg Lake’ (1981), twee jaar later gevolgd door ‘Manoeuvres’. Daaruit zijn telkens twee nummers opgenomen in dit overzicht. Daarnaast passeren nog een aantal live opnames, zowel van Emerson, Lake & Palmer als Greg Lake solo. Ook die ene langspeler gemaakt met drummer Cozy Powell en het gelegenheidsproject met Geoff Downes werden niet over het hoofd gezien. Deze ‘Anthology’ is verkrijgbaar als dubbelelpee en dubbel cd. Het fraaie hardcover boek bevat bijdragen van schrijver Chris Welch, manager Stewart Young, Greg zijn echtgenote Regina Lake plus nog tal van andere eerbetuigingen. Heel wat foto’s belichten de totale muziekloopbaan, maar ook zijn leven als familieman. Greg Lake was één van de grootste sterren die de progressieve rockwereld heeft gekend. ‘The Anthology (A Musical Journey)’ is in alle opzichten een mooi eerbetoon.

Theatre Of Tragedy

Theatre Of Tragedy

[‘mju:zik] (20th Anniversary Edition)

AFM

Na een eerste heruitgave in 2009 door Metal Mind viert AFM de twintigste verjaardag van het Noorse Theatre Of Tragedy (toen nog met Liv Kristine als zangeres) zijn vierde langspeler met een fraaie dubbelalbum editie. Voor het eerst verschijnt ‘Musique’ ook op vinyl als dubbelpee. Voor Theatre Of Tragedy - dat op 2 oktober 2010 zijn laatste concert speelde in hun thuisstad Stavanger - was deze schijf een kantelpunt in hun carrière. Men stapte af van het vertrouwde gothic metal groepsgeluid en koos voor een meer moderne sound, zowel wat de muziek betreft als de teksten. Een gedurfde ommezwaai en de plaat werd toen dan ook op gemengde gevoelens onthaalt. Na twintig jaar en voor het vieren van dit verjaarsfeest werd ‘Musique’ in een nieuw jasje gestoken. De make-over was in handen van de Deense producer en muzikant Jacob Hansen. Een opfrisbeurt die ook vandaag nog de relevantie van dit album representeert. Leuke extra’s zijn de Franse versie van ‘Image’ plus uiteraard een tweede schijf met alternatieve én interessante versies van alle nummers met als uitschieters ‘Quirk’, ‘Crash/Concrete’ en ‘The New Man’.

Surut

Surut

Surut

Surut

Petrichor

De Finse black metal scene heeft er met Surut een nieuwe kadee bij. Het combo uit Tampere probeert zich te onderscheiden van de talrijke andere groepen die het genre genegen zijn door zijn groepsgeluid te verrijken met hardcore, shoegaze en post metal elementen. Surut debuteert met een vier nummers tellende ep. De scherpe gitaarriffs, de krijsende zang en virulente ritmepatronen zorgen van bij de start al meteen voor koude rillingen. Het kwartet weet de huidige tijdsgeest met demonische virusuitbraken en andere helse geselingen perfect te kaderen in deze vier liedjes. Vooral het heftige ‘Häpeä’ is van een bedwelmende schoonheid. Febriel, huiveringwekkend plaatje met een tragische weerklank.

Sarin

Sarin

You Can’t Go Back

Prosthetic

‘You Can’t Go Back’ is de derde langspeler voor het in Toronto gevestigde kwartet Sarin. De songs kwamen tot stand tijdens een turbulente periode waarin een relatie zwaar op de proef wordt gesteld en uiteindelijk op de klippen zal lopen. De plaat is met zijn  zes songs en speelduur van drieëndertig minuten eerder beknopt. Door de variatie van monumentale uithalen met verfijnde passages ontstaat er en wisselwerking en zit je op een emotionele tuimeltrein die je heen weer slingert tussen uitbundig en zwaarmoedig. De teksten handelen over het verwerken van de problemen die zich stellen in relaties. Een gesprek doet soms wonderen, maar kan de boel ook helemaal verzieken. Al snel vliegen de verwijten over en weer. Ligt het aan jou of aan de ander? Of ligt de schuld bij allebei? De spanning is soms te snijden, de momenten van samenhorigheid en harmonie worden schaarser. Ook met hulp van buitenaf lukt het niet. De breuk is niet meer te helen. Het geheel aan weldadige effecten en de massa aan tendenties dringt diep door in de muziek en het geeft deze vorm van post metal een bijzonder elan. Het meest inspirerende nummer is ongetwijfeld ‘Thick Mire’, maar ook ‘Leave Your Body’, ‘Otherness’, ‘Reckoner’ en het imposante ‘When You Melt’ trekken diepe voren in de door onoverbrugbare conflicten geteisterde verbintenis.
 

Sollust

Sollust

(In)Versus

Eigen Beheer

Afkomstig uit in Peso Da Régua in Portugal bewandelt dit viertal de weg van alternatieve en progressieve metal om hun muzikale missie tot een goed einde te brengen. Naast voornoemde genres verrijkt het gezelschap het groepsgeluid met elementen uit gothic, doom en death metal. Hun eerste wapenfeit was ‘The Last Bird Song’ dat verscheen in 2012. Met opvolger ‘(In)Versus’ creëert het kwartet een universum waarin dualiteit en antipode centraal staan. Negatief en positief, wanhoop en optimisme, rijk en arm. Het verhaal draait rond het lijden van één individu en zijn twijfels over het bestaan van het goddelijke. Foute politieke beslissingen, het religieuze fundamentalisme en het uitbreken van pandemieën zijn eveneens onderwerpen die Sollust in zijn teksten verwerkt. Muzikaal staat het geheel wat op losse schroeven. De composities klinken nogal hoogdravend en het wow-effect dat men nastreeft komt er niet. Sollust kent met ‘Messiah’, ‘Lost In Oblivion’ en ‘Blame Yourself’  een paar betere momenten, maar voor het merendeel gaan de songs gebukt onder een gebrek aan coherentie. 

Heave Blood & Die

Heave Blood & Die

Post People

Fysisk Format

Experimentele band uit Tromsø, Noorwegen. De stad ligt boven de poolcirkel en wie daar woont krijgt de middernachtzon, de aurora borealis, prachtige landschappen en de poolnacht er gratis bij. Iets waar wij in betonland Vlaanderen alleen maar van kunnen dromen. Op ‘Post People’, hun derde album gaan ze door met de mensheid een geweten te schoppen. Het is een soort van ultieme wake-up call die ons waarschuwt voor de totale ineenstorting. Het is een zoveelste confrontatie met de spreekwoordelijke spiegel die we ons moeten voorhouden. Redding of totale afgang; de keuze is aan ons. Het sextet combineert heel wat stijlen op intelligente wijze tot een kunstig concept dat uitzicht biedt op een nieuwe, schone dageraad. Post metal, postrock, industrial, progressieve rock, doom, postpunk en zelfs een streepje pop zitten in hun muzikale blender. Vergelijkingen met andere acts brengt ons bij Jesu, ISIS, Killing Joke, Solstafir, Porcupine Tree en Årabrot. Rauwe passages worden afgewisseld met melodieuze, meer rustige fragmenten. Sterke, eigengereide nummers  als ‘Radio Silence’, ‘Kawanishi Aeroplane’, ‘Metropolitan Jam’ zijn van uitstekende makelij. Het sombere en nasale ‘Everything Is Now’  zorgt voor een contrast met het qua melodie iets luchtiger opgevatte ‘Continental Drifting’. In ‘Geometrical Shapes’ gaat men op de psychedelische toer. De titelsong heeft wat symfonische allures en is meteen een mooie afsluiter.

Einvigi

Einvigi

Sielulintu

Inverse

‘Sielulintu’ is Fins voor zielenvogel. In de Finse mythologie is het een krachtig wezen waarvan wordt aangenomen dat het de ziel en de meest persoonlijke bezittingen van een mens beschermd. Wie een houten zielenvogel boven zijn bed heeft hangen wordt in zijn slaap beschut. Zijn ziel zal dan ook niet zomaar wegkwijnen. Mythologie is naast fauna en flora de thema’s die Einvigi bezingt. De groep werd in 2014 opgericht door zanger/gitarist Petteri Granberg en ‘Sielulintu’ is hun debuutalbum. In het groepsgeluid zijn folk elementen verweven met postrock, black metal, shoegaze en hints naar progressieve rock/metal. Het leidt tot blackgaze, een (sub)genre dat voor het eerst zou geïntroduceerd door de Franse act Alcest. Voornaam kenmerk is naast gewone zang de grommende zangpartijen. Die worden hier vertolkt door bassist Joonas Koppanen. ‘Sielulintu’ is een sfeervolle plaat. De zes songs hebben elk een eigen uitstraling  en leiden je rond in een droomwereld. Al worden de banden met de realiteit nooit helemaal doorgeknipt. De specifieke drang en ambiance maken van ‘Sielulintu’ best aangenaam om naar te luisteren.

Divide And Dissolve

Divide And Dissolve

Gas Lit

Invada

De strijd tegen blanke suprematie, kolonialisme, racisme en onderdrukking is er één van alle tijden. Talloze genocides hebben verschillende bevolkingsgroepen gedecimeerd of helemaal uitgeroeid; samen met hun beschaving, rituelen en manier van leven. Ook de dag vandaag zijn deze kwesties actueler dan ooit. Muziek is een middel en wapen dat in het verleden al dikwijls zijn waarde heeft bewezen in de strijd tegen onrecht, tirannie en repressie. Denk maar aan de protestliederen en het ontstaan van de punkbeweging. Het duo Divide And Dissolve gebruikt zijn muziek om te streven naar erkenning, autonomie en het teruggeven van het inheemse land aan de oorspronkelijke bevolking. De twee leden van deze uitzonderlijke act zijn Takiaya Reed (Cherokee) en Sylvie Nehill (Maori). De geschiedenis van hun voorouders zit verweven in de muzikale taal die ze spreken. De kern bestaat uit krachtige drone muziek aangevuld met saxofoon, gitaar, drums en effecten. De mengeling van harde uithalen en zachte ondertonen maakt van ‘Gas Lit’ een opwindend werkstuk. Hun boodschap heeft een verpletterend karakter waarin zowel wanhoop als strijdbaarheid in doorklinken. Het enige nummer met tekst ‘Did You Have Something To Do With It’ spreekt boekdelen. Even verschroeiend zijn de instrumentale kleppers ‘It’s Really Complicated’, ‘We Are Really Worried About You’ en ‘Oblique’.

Wolfredt

Wolfredt

Tides

Moment Of Collapse

Grondlegger van Wolfredt is gitarist Margus Voolpriit. Als eenmansproject debuteerde hij in 2013 met het album ‘Lullabies To Vilhelmine’. Drie jaar later gevolgd door ‘Neverno’. Tijdens het voorbereidende werk voor een derde plaat voelde Voolpriit dat hij op zijn eentje tekort schoot in het vinden van nieuwe invalshoeken en ideeën. Hij ging op zoek naar medemuzikanten in de subculturele wereld van Tallinn. Met als extra krachten Andres Soosaar (gitaar), bassist Pertti Johanson en Kallervo Karu op drums werd begonnen met het schrijven van nieuwe songs. ‘Tides’ is een conceptplaat geworden met als rode draad de getijden. Eb en vloed bewegen zich in een eeuwigdurende, zich telkens herhalende beweging. ‘Tides’ verwijst ook naar de oneindigheid van het leven door middel van een cyclus van generaties die elkaar opvolgen. De muziek is gitaargericht. De songstructuur bestaat uit lang uitgesponnen, doch dynamische, instrumentale passages. Onderliggend zijn er welluidende baspartijen en sobere drumpatronen. Extra inkleuring komt er door het gebruik van distortion, ambient geluiden en elektronisch gestuurde effecten. ‘Tides’ is een sfeerrijke langspeler, soms wat somber getint en met een uitdijend karakter waarin subtiele variaties een positieve uitwerking hebben op de algemene stemming.

Empress

Empress

Premonition

Petrichor

Na twee ep’s ‘Reminiscence’ (2017) en de ‘Split EP’ met Piece, uitgebracht in november 2018 verwelkomen we met ‘Premonition’ het eerste volwaardige album van deze Canadese band. Vorig jaar nog werd Empress in het hart geraakt met het tragische overlijden van bassist Brenden Gunn (30) op 30 oktober. De twee overblijvende leden - zanger/gitarist Peter Sacco en Chris Doyle (drums) beslisten om toch door te gaan en ‘Premonition’ verder af te werken. De plaat moet dan ook gezien worden als een monumentaal afscheid en eerbetoon aan hun medemuzikant en vriend. ‘Premonition’ is zonder enige twijfel een groots en aangrijpend werkstuk. Het groepsgeluid is van een ontroerende en ontzagwekkende schoonheid. Empress put uit doom, sludge, post metal, doch evengoed alternatieve en psychedelische rock. Sacco kiest voor zowel gewone, heldere zang (klinkt soms een beetje huilerig) als geschreeuw en gekrijs. Het is even wennen, maar heeft geen negatieve invloed. Het diversifieert nog meer hun muzikale spectrum en maakt ‘Premonition’ nog pakkender. Elk van de zeven composities bezit specifieke eigenschappen die mee het album helpen omsmeden tot een treffend geheel.