zaterdag 5 juni 2021

Lord Of The Lost

Lord Of The Lost


De Judas in elk van ons

Wat doe je als muziekgroep wanneer je een zee van vrije tijd hebt? Waarom geen groot muzikaal project uitwerken? Dat is waar Chris Harms, Klaas Helmecke, Gerrit Heinemann, Niklas Kahl en π (Pi) zich aan waagden. Het werd een thematisch dubbelalbum dat als titel ‘Judas’ meekreeg. Over hoe deze dubbelaar tot stand kwam en nog veel meer hadden we een gesprek met zanger en frontman Chris Harms.

Tekst: Paul Van de gehuchte



HEILSVERRAAD

Waarom een conceptplaat - en dan nog een dubbelalbum - helemaal in het teken stellen van de apostel Judas?

‘Het lezen van verschillende geschriften en boeken over Judas Iskariot heeft ons er toe gebracht om hem als voornaamste inspiratiebron te gebruiken voor ons nieuwe muzikale avontuur. Hij is één van de meest onbegrepen en eenzijdige karakters in de religieuze geschiedenis. Maar, beoordeel een boek niet op zijn kaft! Als je verder kijkt, een beetje nadenkt en opnieuw begint te interpreteren wat er zou kunnen gebeurd zijn, dan ga je de rol die Judas speelde helemaal anders bekijken. Als je het tot op de bodem uitspit, wordt Judas eigenlijk de redder. Zonder Judas geen kruisiging, geen kerken, geen kruis als symbool voor het christendom, zelfs het christendom zelf niet. Toch niet zoals we het nu kennen. En dan is er ook het spanningsveld tussen termen als slachtoffer zijn, zondebok, verrader, verlosser, zondaar, heilige. Het sleutelwoord hier is het zogenaamde ‘heilsverraad’. En wat was eigenlijk de bedoeling? Ging God naar Judas om hem te vertellen deze kettingreactie te veroorzaken? Kwam het idee van Judas zelf als de enige zuivere, vriendelijke weg die leidde naar Jezus Christus? Vroeg Jezus het hem: wisselden ze van plaats en stierf Judas aan het kruis? Al deze dingen zijn veel voorkomende verklaringen. Er is echter nog veel meer. Als je in dat alles gelooft, is het gegeven dat Judas naar de hel ging voor zijn daad - zelfs als dit geen doelloos verraad was - misschien wel absoluut martelaarschap! En Jezus ging naar de hemel. Dit hele verhaal leek ons ongelofelijk interessant. ‘Judas’ vertelt echter niet slechts één kant van deze kroniek, dat zou super saai zijn. Het gaat meer over deze verschillende gedachten en emoties met betrekking tot Judas en hoe zijn karakter in ieder van ons wordt weerspiegeld. Het is geen album tegen religie, noch is het een religieuze plaat, wat sowieso raar zou zijn voor agnosten zoals wij.’


‘De extra vrije tijd die we hadden, vanwege alle afgelaste festivals en de uitgestelde tournee met Iron Maiden, maakte één beslissing heel gemakkelijk: ‘Judas’ wordt het grootste muzikale project ooit waar we tot nu toe aan hebben gewerkt. Dus we hadden vanaf het begin dit gepland als een dubbelalbum met 2x12 nummers.



Hoe verliep het proces van het schrijven van liedjes (songteksten) en het componeren van de muziek?

‘Met ons vijven plus onze live- en studioploeg en enkele vrienden van andere bands, wilden we in juni 2020 naar Finland gaan. Daar zouden we verblijven in een houten huis inclusief studio ergens in het uiterste noorden, daar waar de zon de hele nacht schijnt. Maar Covid dwong ons hier te blijven, dus hebben we met dezelfde ploeg een soort van ‘schrijven van liedjes’ kamp opgezet in de Chameleon Studios in Hamburg. In één week werd het creatieve proces tot een goed einde gebracht. Op enkele uitzonderingen na schreven we daar de muziek van alle vierentwintig nummers en een deel van de teksten. De rest van de songteksten werden in de weken erna afgerond.’


Hoe groot of klein was de input van elk bandlid?

‘Iedereen gaf zich voor de volle honderd procent. Maar sommigen van ons zijn meer ervaren en dus efficiënter en sneller in het schrijven van liedjes. Dus uiteindelijk deden sommigen meer, anderen minder. Doch deze dingen tellen sowieso niet voor ons. Het gaat er niet om hoeveel percentage er individueel is bijgedragen. De teamgeest en de verstandhouding tussen ons muzikanten zijn het belangrijkste. Niks anders.’


ALLES IN HET ECHT

Wat mij persoonlijk wel aanspreekt, is de mooie manier waarop de verschillende koren en solisten zijn ingezet om de liederen te verrijken. Hoe bepaal je wanneer je ze gebruikt en wanneer kies je voor vrouwen- of mannenstemmen?

‘Allereerst moet ik wat feiten over de realisatie van het project uitleggen. De kerngedachte was dat de gehele productie draait rond authenticiteit. Als je een kerkorgel op deze plaat hoort, is het een echt orgel, opgenomen in een kerk. Niet zomaar enkele toetsenborden of software-instrumenten. Hetzelfde geldt voor strijkers, vleugelpiano, het koor, gewoonweg alles! Zelfs de drumreverbs zijn niet kunstmatig, het zijn individueel zelf opgenomen drumsamples. Niets op deze plaat is afkomstig van presets, geluidsbibliotheken of dergelijke. Alleen de elektronische geluiden worden uiteraard elektronisch aangemaakt. ‘Judas’ was een enorme onderneming in termen van creatie en productie. Het koor bestaat uit vijf zangers waarvoor we de grootste bewondering hebben en waarmee we een hechte band hebben opgebouwd. Voor de ‘filmische momenten’ deden we beroep op Gergana Dimitrova uit Bulgarije, een verbazingwekkende zangeres waarmee ik een tijdje geleden aan een andere productie werkte. Het was precies dat wat we nodig hadden om sommige nummers die extra diepgang te geven.’



Je hebt een sterke en flexibele zangstem. Wat doe je om deze intact en gezond te houden?

‘Om eerlijk te zijn: niets. Het kan helpen dat ik gezond eet, veel sport, geen drugs gebruik, niet rook en geen alcohol drink. Maar dat doe ik nu niet allemaal vanwege mijn stem. Daar heb ik andere, goede redenen voor.’


Hoe sterk wordt je leven beïnvloed door religie?

‘Er is geen invloed van religie op mijn leven. In ieder geval is er geen positieve impact. Ik ben een ignosticist. Als er een God bestaat dan hebben we daarvoor geen kerken, instellingen of menselijke religieuze leiders nodig. We zullen het / hem / haar in onszelf vinden. Als ik op een dag ongelijk krijg, prima dan sta ik daar helemaal voor open!’


TRIVIA

Wat wil je nog bereiken in je muzikale carrière?

‘Ik wil verdomme deze toer met Maiden spelen, nadat het al twee keer was uitgesteld vanwege Covid! Als ik dat gedaan heb, vraag het me dan nog eens!’


En in je persoonlijke leven?

‘Ik wil de best mogelijke vader zijn.’


Naar welke muziek luister je dezer dagen?

‘De laatste tijd heb ik me vooral gefixeerd op het werk van Mercury Circle. Moet je zeker eens checken.’


Als je niet van muziek houdt, hoe zal je dag er dan uitzien?

‘Ik breng zoveel mogelijk tijd door met mijn gezin. Ik train. Ik kijk televisie. Ik heb geen interessante hobby's. Mijn meest interessante hobby is tegelijk ook mijn werk. En dat is wat ik ook meestal doe: werken.



Ben je een sportief persoon? Wat is / zijn je favoriete sport (en)?

'Ja, dat ben ik. Ik hou van allerlei soorten vechtsporten, maar een blessure aan de pink van mijn rechterhand maakt de meeste dingen zoals boksen momenteel onmogelijk. Dus ik doe gewoon aan algemene fitness en touwtjespringen.’


Hoe heb je de pandemie tot nu toe ervaren?

‘Als een wereldwijde situatie waarin mensen de absolutie lijken te vinden om de hele dag over hun o zo miserabele levens op sociale media te posten. Terwijl ze vergeten dat het alleen al in handen hebben van zo een apparaat om al hun onzin te posten, hen maakt tot één van de weinige bevoorrechten op deze planeet. Ik zal niet klagen en mijn bescheiden aandeel leveren in het volgen van enkele eenvoudige en zinvolle regels om een ​​einde te maken aan deze shit.’


Zijn er (dagelijkse) dingen die je anders moest doen en die je ook zou blijven doen als alles weer normaal wordt?

‘Voor mij is er geen echt verschil. Het enige verschil is dat ik ongeveer honderd dagen per jaar niet van huis weg ben en dat mijn zoon niet altijd naar school kan.’



Wat zijn je verwachtingen van het nieuwe album en wat zal de nabije toekomst brengen voor Lord Of The Lost?

‘Ik koester geen verwachtingen meer omdat zoveel dingen keer op keer worden geannuleerd. We hebben er alles aan gedaan om met ‘Judas’ iets te maken waar we heel blij om kunnen zijn. En we zijn er honderd procent tevreden mee, zelfs compromisloos opgetogen. Dus ik verwacht niets en vraag me niet af wat de toekomst kan brengen.’


Lord Of The Lost

Lord Of The Lost
Judas

Napalm

Vorig jaar kregen we van Lord Of The Lost nog het op klassieke muziek geënte ‘Swan Songs III’ voor de kiezen. Tussendoor werd er ook druk gewerkt aan de komst van een nieuwe studioplaat, de opvolger voor het in 2018 verschenen ‘Thornstar’. Het vijftal onder leiding van frontman Chris Harms zag het meteen groots en pakt op 2 juli uit met een ambitieus dubbelalbum. ‘Judas’ is het kwintet hun observatie en visie over het leven van de gevallen apostel Judas Iskariot, waarbij ze zich ook baseren op gesprekken tussen Jezus en Judas uit het zogezegde ‘evangelie van Judas’. Wat een heel ander licht werpt op de algemeen bekende geschiedenis, zoals die verhaald wordt in het Nieuwe Testament. Het werkstuk is opgedeeld in twee conceptuele parten: ‘Damnation’ en ‘Salvation’. Openingstrack ‘Priest’ is  typerend voor de muziek van LOTL en geeft de intenties aan waarvoor de groep heeft gekozen. De vertrouwde bariton van Harms schalt als vanouds door de luidsprekers. De kenmerkende muziekstijl van overwegend dark metal wordt afgewisseld met de akoestische inbreng van vleugelpiano en diverse strijkinstrumenten. De harde zanguithalen mogen niet ontbreken, maar treden minder op de voorgrond. De nadruk ligt meer op het harmonieuze en eufonische. De meest vernieuwende elementen zijn de inbreng van symfonische rockcomponenten en het veelvuldig gebruik van verschillende koren en klassiek geschoolde solisten. Af en toe mag een pompeuze toets niet ontbreken zoals in ‘The Death Of All Colours’, ‘The 13th’ en ‘The Ashes Of Flowers’. Tot de hoogtepunten rekenen we het stemmige 'Death Is Just a Kiss Away’, het felle ‘2000 Years A Pyre’ en ‘Euphoria’. Van het tweede luik hebben ‘The Gospel Of Judas’, ‘Argent’, ‘The Heartbeat Of The Devil’ en ‘Work Of Salvation’ een streepje voor. Om de verschillende uitvoeringen te kunnen presenteren aan elke muziekliefhebber zijn kosten of moeite zijn gespaard. Zo zal ‘Judas' beschikbaar zijn in een gelimiteerde luxeversie, een earbook, een twee cd mediaboek of sleeve pack, als dubbelelpee met uitklaphoes (gerecycleerd vinyl), dubbele muziekcassette en tot slot een digitale versie.
 

Nadja

Nadja
Luminous Rot

Southern Lord

Nadja - opgericht in 2003 - was eerst een soloproject van zanger en multi-instrumentalist Aidan Baker, maar werd sinds 2005 met de komst van Leah Buckareff (basgitaar en zang) omgeturnd tot een duo. Nadja is ontzettend productief. Hun volledige oeuvre vandaag omvat in totaal een negentigtal releases. Alleen al dit jaar zijn ze met deze ‘Luminous Rot’ toe aan nummer drie (eerder verschenen ‘Split’ met Disrotted en ‘Seemansgarn’). De muziek van Nadja omvat heel wat elementen uit verschillende genres. Naast ambient, doom en shoegaze zitten er ook facetten van metal, industrial, noise, coldwave, postpunk en sludge in verweven. Het creëren van een specifieke ambiance is één van Nadja’s belangrijkste kenmerken. Dit gaat telkens gepaard met thematische topics waaraan de composities zijn onderworpen. Deze keer ligt de nadruk, naast astrofysica en geometrie, op hoe contact te maken met buitenaardse intelligentie. Inspiratie haalde het tweetal onder meer bij auteurs als Stanislaw Lem, Cixin Lui, Margaret Wertheims en Daina Taimina. De bijzondere aard, unieke samenhang en innerlijke structuur op deze ‘Luminous Rot’ zijn gewoonweg overweldigend. Het repetitieve en monotone karakter maakt het geheel extra log en donker. Tegelijk is er de complexiteit die op zich ook garant staat voor diversiteit. Nadja maakt hier andermaal zijn reputatie meer dan waar. Laat u betoveren door tracks als ‘Starres’, ‘Fruiting Bodies’ en ‘Cuts On Your Hands’.
 

Iceburn

Iceburn
Asclepius

Southern Lord

Iceburn, ook wel bekend als The Iceburn Collective, bestaat al sinds 1991. Voor hun laatste release ‘Land Of Wind And Ghosts’ moeten we al terug naar 2001. Twintig jaar later komt het collectief onder leiding van zanger/gitarist Gentry Densley, het enige constante groepslid, terug op het voorplan met een nieuwe plaat getiteld ‘Asclepius’. Een album bestaande uit twee lange tracks, samen goed voor 36 minuten muziek. De huidige formatie met naast Densley, Joseph Smith, James Holder en Cache Tolman brengt de oorspronkelijke bezetting terug samen. Centraal op deze ‘Asclepius’ - de God van genezing en geneeskunde - staat de vrije improvisatie, waarin men laveert tussen metal, noise, sludge, psychedelische rock en zelfs jazz. De twee composities vormen een moeilijk doordringbaar geheel. Het brengt Iceburn terug naar hun begindagen wat ze zelf omschrijven als een soort van herontdekking. Zowel ‘Healing The Ouroboros’ en ‘Dahlia Rides The Firebird’ klinken redelijk obscuur, rauw en chaotisch en zijn doorspekt met een turbulent aanbod aan wisselende, doch heftige riffs. Na dertig jaar heeft Iceburn nog niets van zijn pluimen verloren en blijft het zijn muzikale grenzen verder aftasten.

Die Krupps

Die Krupps
Songs From The Dark Side Of Heaven

Oblivion / SPV

In 1992 maakten Jürgen Engler en Ralf Dörper dankbaar gebruik van de populariteit van Metallica en brachten met ‘A Tribute To Metallica’ een eerste mini album met Metallica covers uit. Het was een voltreffer en meteen de grondslag voor het (sub)genre dat industrial, EBM en metal samenbracht. De moeilijke tijd die we vandaag doormaken en de vele sterfgevallen die ook hun vriendenkring en de muziekwereld trof inspireerden Engler en Dörper om vandaag hun muzikale helden uit de muziekhistorie te eren middels een cover album met daarop tien van hun favoriete nummers. Voor dit project wisten ze ook een aantal gastmuzikanten te strikken waaronder Ross The Boss, James Williamson, Jyrki 69 en Big Paul Ferguson. De meeste interpretaties vallen best in de smaak. Die Krupps steken zelfs af en toe hun nek uit via onverwachte songkeuzes zoals ‘The Number One Song In Heaven’ van Sparks, B-Movie hun ‘Marilyn Dreams’, ‘New York (Version 9/11) van Micro Chip League en ‘Another One Bites The Dust’ (Queen). Het is leuk om het beproefde concept van Die Krupps en herkenbare elementen terug te horen in liedjes waar je die niet verwacht. ‘Songs From The Dark Side Of Heaven’ is pretentieloos vertier en goed voor veertig minuten puur amusement.