zaterdag 25 december 2010

Warsickle


Warsickle
MMXII
Eigen Beheer
Warsickle is het eenmansproject van de in Praag residerende Vanson. Thema van dit album is oorlog en verval. De titel verwijst naar het begin van einde. De huidige maatschappelijke vorm zou verdwijnen ten laatste in 2022. Althans volgens Vanson. Het muzikale kader is een retro vorm van industrial en electronic body music, inclusief vervormde stem. De sfeer is dan ook grimmig, onheilspellend en obscuur en refereert naast EBM zelfs naar death en black metal. Niet zo verrassend trouwens want Vanson is ook actief in de black metal band Black Hole 23, het EBM/industrial project Krytoboys en een industrial ambient vehikel genaamd Vanity Against Nothingness. ‘MMXII’ bevat een aantal interessante tracks als ‘I Am Your Pain’, ‘Time Wave Zero’ en ‘Golden NWO Age’. Daarmee is het vet van de soep, want de rest drijft er een beetje stuurloos bij en na verloop van tijd heb je de boodschap wel begrepen. Je kunt niet blijven mekkeren over ondergang en destructie op één en hetzelfde ritmepatroon. Zelf een oordeel vellen kan nooit kwaad natuurlijk. Daarom verwijzen we naar onderstaande website waar je het album desgevallend kan bestellen.

Stayte


Stayte
The Two Sisters
Spiralchords Records
Clayton Worbeck en zijn maatje Joshua Bradford stichtten Stayte in 1997 in Vancouver. Intussen zijn ze verkast naar het zonnige Californië en bezetten ze samen met Sin Quirin de posities in het in 2006 door Al Jourgensen nieuw leven ingeblazen Revolting Cocks. Worbeck is daarnaast ook bekend als producer en remixer (onder meer voor Ministry, Filter en Prong). ‘The Two Sisters’ is pas de vierde release voor Stayte. Er is dan ook heel lang aan gewerkt. Beide protagonisten zijn perfectionisten en dat is er aan te horen ook. Je hoort wel invloeden van Nine Inch Nails en Ministry, maar het leuke aan dit album is de originaliteit en vakmanschap die de twee heren aan de dag leggen. Als groep, met de hulp van enkele gastmuzikanten, slaagt men erin om de grenzen van industrial te overstijgen, want de muziek van Stayte vertoont eveneens eigenschappen van pure metal en gothic dramatiek. Onder meer de titelsong, ‘Shangri-LA’, ‘iEnemy’, ‘The Screen Becomes A Blur’, ‘Coming Apart’, ‘Queen Of The Old Ways’ en ‘Lady Of The Lake’ getuigen stuk voor stuk van topklasse. ‘The Two Sisters’ wordt - voorlopig toch - alleen te koop aangeboden als digitale download via Facebook MyStore en iTunes.

Jens Bader


Jens Bader
Climax
Independent Electronic Music
Duitse muzikant afkomstig uit Stuttgart die zijn klassiekers kent. Jens speelt synth- en electro pop en neemt het niet zo nauw als het er op aankomt te ‘lenen’ bij zijn meer bekende genregenoten. Tot zijn favorieten mag je alvast Erasure, Pet Shop Boys, New Order, Depeche Mode en De/vision rekenen. Met ‘Climax’ scoort Jens laag als het op originaliteit aankomt. Veel wordt goedgemaakt door het moderne jasje waarin hij zijn bij elkaar gesprokkelde riffs, melodielijnen en samples steekt en tot songs omsmeedt. Eenvoud siert en dat is in het geval van Jens Bader zeker van toepassing. Je wordt hier getrakteerd op vlotte, pretentieloze en hapklare liedjes. Minder goed vergaat het Bader als zanger. Zijn stem komt enkele keren zeurderig over (‘In Excess’, ‘Orgy In Private’, ‘Exceptions Are Possible’) en er klinkt al eens een valse noot in door (‘Teach Me A Lesson’). In dat compartiment is er dus nog werk aan de winkel. Naarmate de cd zijn rondjes draait krijg je ook meer van hetzelfde. De verleiding is groot om dan maar meteen te skippen naar het volgende nummer. ‘Climax’ voert je niet echt naar een hoogtepunt, doch voor wie houdt van luchtige electro pop zal hier best van kunnen genieten.

Inertia


Inertia
Deworlded
Cryonica Music
Met deze cd is Inertia toe aan zijn elfde album. Op zoek naar nieuwe invalshoeken, ideeën en technieken hebben ze drie jaar aan ‘Deworlded’ gewerkt. Tekstueel worden thema’s aangesneden als liefde, verdriet, geluk en spiritualiteit. Daarbij moet je volgens Reza Udhin, frontman en bezieler/stichter van Inertia, buiten je eigen besloten wereld stappen. Dan pas kan je objectief oordelen en zien wat voor verbetering vatbaar is. Zijn de teksten eerder donker getint dan is de muziek lichter verteerbaar. Op hun messcherpe mix van industrial, electro en EBM kan, ondanks de inbreng van metal gitaren en repetitieve ritmepatronen, lekker gedanst worden. Het album bevat zelfs een aantal dansvloer krakers in wording als ‘Deworld’, ‘Feed’, ‘Feline Fantasy’, ‘Repeat & Follow’, ‘Gone’ en ‘Round And Round’. Dat het ook anders kan bewijzen ze met het zweverig instrumentale ‘Strange Familiar’, het teergevoelige tweeluik ‘Alien’ en ‘Capture’ en het bezwerende ‘Anticulture’. De band slaagt erin om de vele invloeden moeiteloos tot een energiek geheel om te smeden en er een eigen richting aan te geven. Alleen ‘Fallout’ valt hier uit de toon. Met ‘Deworlded’ zet Inertia alweer een stap vooruit richting topdivisie.

Christian Dörge




Christian Dörge
Analog & Analog (marlene-edition)
Black October Records
Christian Dörge (Syria, Borgia Disco, The Atomic Nurses) is niet aan zijn proefstuk toe als solo artiest. Sinds 1992 heeft hij met ‘Lycia’, ‘Antiphon’ en ‘Moldavia’ en dat in verschillende uitvoeringen, drie elitaire, conceptuele en ambitieuze werken uitgebracht. ‘Analog’ is daar nu het vervolg op. Dörge kiest voor een combinatie van klassieke muziek, minimal music, ambient, electro en dark wave. Naast muziek schrijft Christian proza, theaterstukken, romans en teksten. Deze combinatie van het literaire met het muzikale krijgt hier andermaal gestalte. Het sfeerbeeld dat Dörge schept is tegelijk kil, claustrofobisch, afstandelijk, experimenteel, beangstigend, weemoedig, contrastrijk en abstract. Je zou hier eindeloos over kunnen schrijven, maar het is beter van er gewoon naar te luisteren. Dompel je onder in de magische en surrealistische wereld van Christian Dörge. Luister naar zijn prachtig gedeclameerde gedichten en tekstfragmenten. Hij krijgt hierbij vocale steun van Zasu Menil (Syria, The Atomic Nurses), Stina Suntland (Syria, The Atomic Nurses) en Nandita Goswami (Timeworm). Het vraagt wel een inspanning van de luisteraar en het is minder toegankelijk dan de doorsnee pop/rockplaat. Maar het hoeft niet altijd pulp en plat te zijn. Elk vogeltje zingt zoals het gebekt is en wie zich gemakkelijk in iets kan inleven heeft hier een streepje voor. We kregen tijdens het beluisteren van ‘Analog’ wel een gevoel van verzadiging. Een dubbelalbum van dit kaliber lijkt veel om in één keer te verwerken. Gelukkig bepaal je als luisteraar nog altijd zelf wanneer je de stop knop indrukt. Van ‘Analog’ bestaat er een variant die als titel ‘Analog (marlene edition)’ mee kreeg. Dörge heeft blijkbaar grote bewondering voor Marlène Dietrich. Het enige verschil met ‘Analog’ zijn de tracks ‘Imperial 36’, 'Todeswürfel K.' en 'Malpertuis-Ikonographie'. Exclusief voor ‘Analog’ zijn dan weer de titels ‘Zone des Nichts’, 'Dünen-Arabeske' en 'Malpertuis-Parallaxe'.