donderdag 9 april 2015

Fashion Week

Fashion Week
Prêt-À-Porter
Solar Flare Records/Creative Eclipse PR
Een verzonnen, naar Nirvana verwijzende biografie vestigt de aandacht op dit in Brooklyn, New York residerende trio. Ook de groepsnaam en de albumtitel zetten je op het verkeerde been. De drie heren brengen geen blitse electropop, maar een rudimentaire mix van noise, grunge en hardcore. Een veelvoud aan vervormde gitaren, rauwe zang en een brommende bas maken de orde van de dag uit. Een kleine verrassing is de piano in het deels gewoon gezongen, trage en slome ‘Klosstrophobia’.  Het afsluitende ‘Haute Topic’ begint catchy, maar een storm van distortion smoort al vlug deze veelbelovende aanzet. Totaal overbodig is ‘FASHION”=~S/(\$)/COLLAPSE/GSO;’, waarin verschillende dialogen/tekstfragmenten door elkaar worden gehaspeld. Ik heb niet geprobeerd te achterhalen waar het over gaat. Een zee van geruis maakt dit toch zo goed als onmogelijk. En het zal me ook worst wezen. Het is misschien wel ironisch, sarcastisch of humoristisch bedoelt. Enkele van de songs als opener ‘Fendi Bender’, ‘Chorusace’, ‘Meek Is Miznabble’ en ‘Summer Line’ hebben wel een splijtende groove, maar als we het bij modetermen houden dan vertoont dit plaatje meer gelijkenissen met een graatmager anorexia model dan met een volslank, maatje meer type. 

And So I Watch You From Afar

And So I Watch You From Afar
Heirs
Sargent House/Suburban/Kamikaze PR
Symfonisch, futuristisch, dromerig, strijdbaar, energiek, experimenteel, het zijn maar enkele van de termen die van toepassing zijn op de vierde schijf van dit Noord-Ierse, uit Belfast afkomstige kwartet. ASIWYFA speelt overwegend instrumentale rock. Het viertal is niet van het type naar de eigen schoenpunten starende, in zichzelf gekeerde muzikanten. Nee, het groepsgeluid klinkt opgewekt, optimistisch, dynamisch en vrolijk. Voor de opvolger van ‘All Hail Bright Futures’ (2013) zocht men inspiratie en nieuwe perspectieven bij het grote aantal nieuwe gezichten die de afgelopen twee jaar het pad kruisten van Rory Friers en co. Die bestempelen ze als hun erfgenamen. Vandaar ook de titel ‘Heirs’. In ‘Run Home’ trekt men meteen alle registers open om halverwege even ingetogen stil te staan. Een typische vloed aan postrock gitaren trekt het nummer terug op gang. Dit openingsfragment is de aanzet tot een album dat als geheel een meeslepend en opzwepend effect heeft, met als surplus een positieve invloed op de luisteraar zijn gemoedsgesteldheid. Hoogtepunt is zonder enige twijfel het magistrale ‘Wasps’. De enige nummers die zich wat moeilijker laten vatten zijn toeval of niet, de titelsong en het wat meer bedachtzame als finale noot gelanceerde ‘Tryer, You’. In mei passeert And So I Watch You From Afar langs Nederland, Luxemburg en België. Als je de kans krijgt om ze live te zien, grijp die dan met beide handen, want dit gezelschap heeft een reputatie van legendarische live band hoog te houden.

The Leather Nun

The Leather Nun
Whatever
Wild Kingdom/ Sound Pollution
Enkele van hun singles als ‘Slow Death’, ‘Primemover’ en ‘Pink House’ brachten midden de jaren tachtig een kleine schok teweeg in het rock-‘n-roll landschap. Niet alleen de mix van garage rock, gothic en industrial was nieuw. Ook hun expliciete teksten, het vertonen van hardcore homo films en het zich laten omringen door strippers op de bühne tijdens hun optredens, was voor die tijd ongezien. Drieëntwintig jaar na hun split vinden we in januari 2014 de heren terug in de studio waar men zowaar begint met het opnemen van een nieuwe langspeler. Soms is het een voor-, soms een nadeel, doch frontman Jonas Almqvist bezit nu eenmaal dat aan Lou Reed verwante stemtimbre dat hem onlosmakelijk verbindt met The Leather Nun. In songs als ‘Mainstream’ en ‘Red Hot Gwen’ roept men de sfeer op van het daglicht schuwende clubs waar burleske taferelen zich afspelen. Of men laat in andere nummers als ‘Just Like A Dream’, ‘Star (Yes, You Are)’ en ‘Outside My Window’ een koortje en wat violen aanrukken om het melodramatisch effect te beklemtonen. De twee trage en intimistische songs ‘For The Love Of Your Eyes’ en ‘Another Rainy Day’ plus de zich naar een climax toe werkende afsluiter ‘Candyass’ zijn redelijk gedurfd en bewonderingswaardig. Of ze ook goed zijn laten we in het midden. Na een tiental luisterbeurten kan ik me niet van de indruk ontdoen dat men hier lukraak wat liedjes heeft bij elkaar gesprokkeld. En als dit samenraapsel The Leather Nun nieuwe stijl moet voorstellen, dan zijn we weer een desillusie rijker. 

A Life Divided

A Life Divided
Human
AFM Records/Bertus/Suburban
Het gaat ze voor de wind, de mannen van A Life Divided. De heren spuien radiohitjes alsof het niks is en ook in download land zijn ze geliefd, want hun liedjes prijken ook daar bovenaan de lijsten. Toegegeven, als je luistert naar hun nieuwe album ‘Human’ dan bezit elk nummer wel een positieve vibe en ben je de songs mee aan het neuriën of volgt het voetje de melodielijn. A Life Divided weet ook hoe je een song schrijft die iets langer blijft hangen dan een eendagsvlieg zou doen. Hun teksten bieden een kritische kijk op de generatie van de midden dertiger, het streven naar meer en beter en het leren accepteren van het imperfecte, misschien wel de sleutel tot een gelukkig bestaan. En toch missen we hier het middenrif gevoel. Het zijn slechts pijlen die afschampen. ‘Human’ is wel zeer evenwichtig qua opbouw. De elektro elementen zijn nooit dominant, al maakt de inbreng er van het geheel lichtvoetiger. In de tweede helft van het album begint de aandacht hoe dan ook te verslappen. Veel van hetzelfde recept komt telkens terug en dan gaan mijn smaakpapillen al eens protesteren.

Minsk

Minsk
The Crash And The Draw
Relapse Records
Laten we maar meteen met de deur in huis vallen. Met deze langspeler overstijgt Minsk het genre patroon dat ze kregen opgeplakt. Dit is meer dan de som van post metal, sludge en doom. De muziek van Minsk is doorweven met spiritualiteit en diepgaande esoterische gedachten. Soms worden die reflecties weggedrukt door overdonderende muzikale passages en luidkeels gekrijs of drijven deze bespiegelingen op een zee van rustig deinende, naar psychedelica neigende geluidsgolven en bijna pastoraal klinkende gezangen. Deze sterk van elkaar verschillende ritmepatronen maken van het geheel een intense belevenis. Twee fantastische nummers die al die uiteenlopende facetten tot uiting brengen zijn ‘Within And Without’ en ‘The Way Is Through’. De speelduur van ‘The Crash And The Draw’ is met vijfenzeventig minuten wel heel lang. Het is in één opzicht een album dat zich er gemakkelijk toe leent om opgedeeld te worden in verschillende fragmenten. Centraal daarbij staat het uit vier segmenten bestaande epos ‘Onward Procession’ met als meest beklijvende onderdeel ‘These Longest Of Days’. Verschillende pogingen om de plaat chronologisch af te spelen zijn amper gelukt. Zowel tekst als muziek vragen het uiterste van je concentratie en inlevingsvermogen. In die optiek is dit een last die zwaar om dragen is. Je moet dus echt in de voor jou juiste stemming zijn. Als je daarin slaagt dan beland je in een andere wereld; het unieke universum van Minsk.