Prêt-À-Porter
Solar Flare Records/Creative Eclipse PR
Een
verzonnen, naar Nirvana verwijzende biografie vestigt de aandacht op dit in
Brooklyn, New York residerende trio. Ook de groepsnaam en de albumtitel zetten
je op het verkeerde been. De drie heren brengen geen blitse electropop, maar een
rudimentaire mix van noise, grunge en hardcore. Een veelvoud aan vervormde
gitaren, rauwe zang en een brommende bas maken de orde van de dag uit. Een
kleine verrassing is de piano in het deels gewoon gezongen, trage en slome ‘Klosstrophobia’.
Het afsluitende ‘Haute Topic’ begint
catchy, maar een storm van distortion smoort al vlug deze veelbelovende aanzet.
Totaal overbodig is ‘FASHION”=~S/(\$)/COLLAPSE/GSO;’,
waarin verschillende dialogen/tekstfragmenten door elkaar worden gehaspeld. Ik
heb niet geprobeerd te achterhalen waar het over gaat. Een zee van geruis maakt
dit toch zo goed als onmogelijk. En het zal me ook worst wezen. Het is
misschien wel ironisch, sarcastisch of humoristisch bedoelt. Enkele van de
songs als opener ‘Fendi Bender’, ‘Chorusace’, ‘Meek Is Miznabble’ en ‘Summer
Line’ hebben wel een splijtende groove, maar als we het bij modetermen houden
dan vertoont dit plaatje meer gelijkenissen met een graatmager anorexia model
dan met een volslank, maatje meer type.