zaterdag 30 januari 2016

Profusion

Profusion
Phersu
Progressive Promotion Records
De kunst om een goede progressieve metal plaat in elkaar te boksen is het juiste evenwicht vinden tussen de technische bagage van de groepsleden, de bij het genre horende bombarie, virtuoze solo’s, een fusie van stijlen en bij dit alles passende vocalen. Het Italiaanse Profusion slaagt aardig in dit opzet en benadert bij momenten zelfs de perfectie. Zo zijn de door piano gedragen ballades ‘Forgetful Hero’ en ‘Forbidden’ schitterende nummers waarbij de stem van zanger Luc Latini helemaal tot zijn recht komt. Gewaagd ook om vlak na ‘Forgetful Hero’ sopraan Anita Rachvelishvili te laten opdraven in het al even mooie ‘Wrinkled Maiden’ gevolgd door het nogal complexe met volksmuziek doorweven ‘Nomen’ met gastzanger Mamuka Ghaghanidze en accordeonist Jakub Mietla. Niet alle composities op ‘Phersu’ bezitten dezelfde kwaliteiten of zijn even hoogstaand. Tot de minder tot de verbeelding sprekende passages behoren ‘Infinite’ en ‘Vanity Fair’. Het met blazers en jazzy intermezzo opgesmukte ‘Masquerade’ is dan weer zeer avontuurlijk van aard. Ook ‘Snooze’, ‘Veteran’ en ‘Free Fall’ kunnen op veel bijval rekenen. Met ‘Phersu’ heeft Profusion ons hoe dan ook aangenaam weten te verrassen.

The Casanovas

The Casanovas
Terra Casanova
Bad Reputation/Suburban
In Australië hebben ze nog wel een paar bands rond lopen die zonder franjes of tierelantijntjes hun ding doen en er ook nog de lol van inzien. The Casanovas behoren tot die categorie. Boven de doopvont gehouden in 1999, maar na de release van twee elpees werden door omstandigheden vanaf 2007 de activiteiten op een laag pitje gezet. Tot in 2013 het oude vuur opnieuw werd aangewakkerd en met ‘Terra Casanova’ een derde langspeler werd ingeblikt. Rock-‘n-roll is fun en daar hoort ook een stevige injectie blues bij. Dat stelt de zaken wel wat scherper, zeker als de thematiek in songs als ‘Slug’ en ‘Cold Metal’ de strijd van zanger/gitarist Tommy Boyce tegen de stofwisselingsziekte hemochromatose hebben. Voor de rest is de boodschap van The Casanovas simpel: er op gepaste tijd met gevatte, humoristische kwinkslagen - wat de omstandigheden ook zijn - het beste van maken. Dat lukt ze aardig, want voor hun muzikale escapades laten ze zich inspireren door artiesten als Cheap Trick, ZZ Top, Tom Petty, The Stooges, Kiss en Thin Lizzy. Dat zorgt voor goed gezongen, pittige tracks met flitsende gitaren en een oerdegelijke ritmesectie. Alleen ‘Day In Day Out’ en ‘Just Because’ komen wat slapjes over. De overige liedjes hebben een hoog rock-‘n-roll gehalte en staan garant voor leuk vertier. 

Dear Delusion

Dear Delusion
Sleep Of Reason
Mighty Music/Target
Denemarken staat niet voor niets aan de top als het gaat om toekomstgerichte en vooruitstrevende ideeën in zake milieu en maatschappij. Zelfs als het op muziek aankomt zijn er Deense artiesten die het voortouw nemen en je een geweten willen schoppen. Zo ook Dear Delusion. Het viertal trekt vooral ten strijde tegen onwetendheid, religieus fanatisme, bekrompenheid en extremisme in al zijn vormen. Grootste inspiratiebron voor hun tweede plaat ‘Sleep Of Reason’ is ‘El sueño de la razón produce monstruos’ (‘De slaap van de rede brengt monsters voort’) een schilderij van Francisco Goya. Dear Delusion schuwt daarbij het spuien van kritiek niet en probeert de mensen wakker te schudden en te wijzen op de gevaren van de enge eigendunk als visie op het leven. Om dit allemaal muzikaal te kaderen zoekt Dear Delusion toenadering tot wat men tegenwoordig omschrijft als neo-grunge. Met enige goeie wil hoor je invloeden van onder meer Alice In Chains, Muse of Nine Inch Nails doorsijpelen in hun muziek. Het doel blijft echter om door middel van persoonlijke kenmerken een eigen stijl te ontwikkelen. Hun songs zijn krachtig; ingebed in stevige gitaarrock met een sombere en grauwe kanttekening. Vooral nummers als ‘Unmade’, ‘Righteous Man’ (een dijk van een hit in wording), het fantastische ‘Facing Tensions’, ‘Everything Is Nothing’ en de afsluitende titelsong zijn stuk voor stuk doortastend en van prima kwaliteit. Wie houdt van een brok intens vermaak hoeft bij deze niet verder te zoeken. 

Braindance

Braindance
Master Of Disguise
Dr. Music Records/Membran
Voor platitudes moet je bij Braindance zijn. Het begint al met frontman Sebastian Elliott. Hij heeft die typische zangstem die onlosmakelijk verbonden is met een act die zich omschrijft als gothic. In het geval van Braindance mag je daar ook EBM aan toevoegen, inclusief vocoder. En het feit dat er ook metal gitaren aan te pas te komen zorgt er enkel voor dat deze ‘Masters Of Disguise’ in aanmerking komt voor bespreking in uw lijfblad. Sebastian oogt met zijn zongebruinde, haarloze en gespierde torso (die sixpack!) als een jongere versie van Vin Diesel. Braindance is een duo en heeft ook een vrouwelijke helft. Vora Vor, een rondborstige dame met ellenlange, goedgevormde benen, die gitaar, keyboards en het programmeren voor haar rekening neemt. De carrière van Braindance overspant meer dan twintig jaar. Nochtans heeft men met deze ‘Master Of Disguise’ inbegrepen, slechts vier albums op de teller. Meer dan twaalf jaar hebben ze erover gedaan om een opvolger klaar te stomen voor het in 2002 verschenen ‘Redemption’. Een opus dat de tand des tijds kan doorstaan was de betrachting van Elliott toen hij begon aan dit conceptuele album. Hij liet zich hierbij inspireren door het oude Egypte en de Maya cultuur. Aan alles valt af te lezen dat moeite nog tijd zijn gespaard om dit project tot een goed einde te brengen. De verpakking is echter luxueuzer en indrukwekkender dan de inhoud. ‘Master Of Disguise’ is een saaie langspeler die bulkt van de clichés en op geen enkel moment weet te bekoren. 

Herr Geisha & The Boobs

Herr Geisha & The Boobs
Book Of Mutations
Atypeek Music/Dur Et Doux
In 2013 bracht dit uit Lyon afkomstige trio als opvolger voor hun eersteling ‘We Are The Boobs!’ hun eigengereide versie van de vier seizoenen uit onder de noemer ‘Sea/Sons’, een jaar later gevolgd door ‘TheDeadMachineThatGoesPing’, een collectie van tien meer directe, no-nonsense rock songs. Hun vierde album ‘Book Of Mutations’ biedt zich aan als één compositie opgesplitst in negen parten. Een langspeler die een soort mengeling lijkt van wat op hun vorige platen aan bod kwam. Je kunt het geheel omschrijven als noise rock vermengt met no-wave, blues, punk, pop en post rock. De verschillende fasen van ’Book Of Mutations’ brengen telkens een andere muzikale textuur en sfeer. Zonder specifieke leidraad of inleiding ontstaat er telkens een fluctuatie die de transformatie inluidt naar een volgende episode. ‘Book Of Mutations’ laat de vele gezichten zien van een band in constante beweging. Niet altijd even spannend, maar toch blijft het altijd uitkijken naar wat er komen gaat. Herr Geisha & The Boobs brengen een wat vreemde noise rockvariant waarbij een rondje namen noemen om meer inzicht te krijgen niet veel gaat helpen. Er zit niets anders op dan zelf uw oor te luisteren te leggen om deze toch wel verrassende schijf te beoordelen.