woensdag 1 februari 2017

Twinesuns

Twinesuns
The Empire Never Ended
Pelagic Records

Voor het maken van hun tweede full cd liet Twinesuns zich inspireren door de trilogie ‘Valis’ van science fiction auteur Philip K. Dick. ‘The Empire Never Ended’ wordt opgedeeld in drie stukken die elk een fase van de gesteldheid van Dick’s geest onder de loep nemen. Met name krankzinnigheid, zijn relatie tot God en de nooit aflatende zoektocht naar de waarheid. De drie muzikanten brengen elk een eigen muzikaal georkestreerde perceptie van deze verschillende stadia. Toch wel speciaal is dat Twinesuns muziek maakt zonder drums. Het instrumentarium bestaat uit twee elektrische gitaren, Moog synthesizers plus nog allerhande versterkers, effecten en pedalen. Elk van de composities is een op zichzelf staand sonisch avontuur met wisselende patronen van drone, doom en ambient. Maar liefst vijfenzeventig minuten word je meegesleurd door een sombere en duistere stroom aan gedachten. Je wordt ondergedompeld in een spookachtige en tijdrovende wereld. Het vereist overgave en inleving om deze muzikale implementatie te overleven. De weinige woorden klinken als doodsgereutel. Het samenspel met de sonore en zware geluidsgolven stellen je als luisteraar zwaar op de proef. Zelfs de ijle ambient klanken brengen geen verlichting. Om de grootst mogelijk impact te bekomen en de onderlinge interactie te optimaliseren werd het materiaal in een ‘live setting’ opgenomen. De lage frequenties en het geluidsvolume zorgen voor een meedogenloze en verpletterende toonzetting. 

Once Human

Once Human
Evolution
earMUSIC

De laatste tien jaar vonden we gitarist Logan Mader meer achter de knoppen als producer en geluidstechnicus dan in de schijnwerpers. Als muzikant is Mader vooral bekend voor zijn rol in Machine Head en korte passages bij Soulfy, Medication en nog een paar andere, minder bekende ondernemingen die zelfs de startfase niet overleefden. In 2014 richtte hij Once Human op, een melodieuze death metal band. Aanleiding was zijn eerste kennismaking met zangeres Lauren Hart. Die klinkt als een jongere versie van Angela Gossow (ex-Arch Enemy). De overige bandleden van Once Human zijn eerder nobele onbekenden. Logan wou vooral geen supergroep en ook geen muzikanten die dit zagen als een zoveelste zijproject. Hun eerste langspeler ‘The Life I Remember’ (2015) kreeg veel lovende recensies en het was dan ook uitkijken naar een tweede album dat al dit fraais zou moeten bevestigingen en consolideren. In de bio lezen we dat Mader en Hart veel tijd doorbrachten met het schrijven, herschrijven en het blijven sleutelen aan de arrangementen. Als het je het mij vraagt vind ik dat geen goed teken. ‘Evolution’ verliest op die manier een deel van de spontaniteit en het verrassende dat wel een deel van het succes uitmaakte van hun eersteling. Hier is het allemaal wat te veel berekend. Nochtans neemt ‘Evolution’ een prima start met ‘Flock Of Flesh’ en het als eerste single gelanceerde ‘Eye Of Chaos’. Daarna plooit Once Human terug, kiest voor de meer bekende en vaste patronen van een doorsnee melodieuze death metalband en gaat op veilig spelen. Technisch klopt het allemaal en dat Mader zich laat omringen met talentrijke muzikanten ook. Toch hadden we liever gezien dat Once Human wat meer zijn nek had uitgestoken. Nu komt men niet verder dan de middenmoot.

The Prisoner

The Prisoner
Life Of The Mind
Dooweet Agency
Met hun tweede worp borduurt dit uit Parijs afkomstige extreme metal combo verder op hun eersteling ‘The Silence, And Nothing…’ uit 2012. Het verhaal gaat over een individu die lijdt aan geheugenverlies en wiens geest zit opgesloten in het niets. Als gevangene brengt hij het grootste deel van zijn tijd door in zijn gevangeniscel. Na verloop van tijd creëert hij een cel binnen zijn eigen cel. Tenslotte heeft hij maar één ding voor ogen. De totale vernietiging van zijn eigen denkwereld en gedachtenspinsels. Zijn nieuwe werkelijkheid wordt de ‘grote leegte’. Tot zich een volgende poging aandient om te ontsnappen. Op ‘Life Of The Mind’ overstijgt The Prisoner het genre van black metal. De groep slaagt erin via een insteek van doom, sludge tot zelfs progressieve metal en een paar gothic elementen zijn muzikale horizon te verruimen. Pijnpunt - toch om een groter publiek aan te spreken - blijft het vocale luik. Daarvoor deed men voor deze gelegenheid beroep op Julien Deyres, de zanger van Gorod. Een black metal zanger pur sang. ‘Life Of The Mind’ bevat anders wel genoeg interessante en uitnodigende passages. Zo is er het instrumentale openingsfragment ‘Awake’, ‘Still Here’, het imposante ‘From The Void To The Void’, het theatrale ‘Acte Final’ en de geweldige afsluiter ‘And So Be It’. The Prisoner creëert een muzikaal landschap van krankzinnigheid, waanzin angst en woede. Het ontdekken waard, maar blijf toch maar op uw hoede.

Scolopendra

Scolopendra
Cycles
Dooweet Agency

Na een eerste ep ‘Apostasy Beyond Sanity’ in 2011 bracht deze uit Parijs afkomstige metal band, midden vorig jaar, met ‘Cycles’ een eerste volwaardige album uit. Telt twaalf songs die zijn opgedeeld in drie cyclussen: ‘Incubation’, ‘Psychotic’ en ‘Slaughter’. Het instrumentale ‘Dream Sequences’ is een veelbelovende industrial getinte intro. Het album eindigt bijna identiek met de drone/industrial van het gelijkaardige ‘Soul Dissolution’. Ook andere tracks worden opgesmukt met industrial geluiden en samples zoals ‘End Of Tunnels’ en het instrumentale ‘Morbid Psychosis’. Het zijn verwijzingen naar hun avontuurlijke aanleg. In hun begindagen nog helemaal ingebed in thrash en hardcore evolueerde het gezelschap langzamerhand en sloeg de richting in van deathmetal en extreem rauwe metal. ‘Cycles’ is dan ook een stormachtige en brutale plaat met wisselende stemmingen. Je voelt aan dat de heren van Scolopendra nog zoekende zijn. Men schippert tussen de verschillende metal varianten door. Niet altijd bijster origineel heeft het kwartet soms wel blijk van een verfrissende kijk en enige creativiteit en verbeeldingskracht. ‘Purity’ is zo een nummer, net als ‘Awake Nightmare’ en ‘Psychotic Mass Murderer’. Tot de keerzijde behoren het doorsnee en voorspelbare rammen en beuken in ‘Spartan Killer Instinct’, het weinig inventieve ‘Mental Torture’, het chaotische ‘Psychic Paralysis’ en ‘Pinhole Of Diffraction’. Wel stuk voor stuk songs die de fans van deathmetal en thrash zullen weten te waarderen. 

Sula Bassana

Sula Bassana
Organ Accumulator + Disappear
Sulatron Records

Op zijn nieuwe plaat, de opvolger voor ‘Shipwrecked’ van begin vorig jaar, gaat Dave Schmidt aka Sula Bassana helemaal op de elektronische toer. Uit zijn rijk arsenaal aan instrumenten kiest hij deze maal voor de kleinere exemplaren die je zomaar onder de arm kunt meenemen zoals draagbare keyboards, orgels, synthesizers en drumboxen. Tot zijn favoriete speeltjes behoren een Casionetone 403, Farfisa Syntorchestra, een Roland Vocoder Plus en een Yamaha PS 30. De sfeer op deze ‘Organ Accumulator’ is meer ontspannen dan op zijn voorgaande werkstuk. Sula liet zich voor dit album inspireren door artiesten als John Carpenter, Vangelis en de Duitse Krautrock scene, zowel met zijn oude (Klaus Schulze, Tangerine Dream, Cluster) als meer hedendaagse vertegenwoordigers (Panabrite, Cosmic Ground, Expo ’70). Tracks als ‘Lichtbündel’, ‘Morgentau’, ‘Grashamster’ en ’Nebelschwaden’ brengen je in relaxte ambient of trance stemming, terwijl de titelsong zich meer uitstrekt naar verafgelegen sterrennevels. ‘The Frogs’ op zijn beurt leunt aan bij filmmuziek. Als bonus krijg je bij deze ‘Organ Accumulator’ de plaatkant ‘Disappear’. Verscheen eerder op de split elpee met 3AM in 2014 bij Headspin Records. Hier komen er wel meer gitaren en drums aan te pas. Gezongen wordt er ook door Komet Lulu en Sula zelf. Toch sluit dit materiaal naadloos aan bij de composities van ‘Organ Accumulator’. Een toffe aanvulling tot nog meer luisterplezier. Zowel de cd als vinyl oplage telt slechts 500 stuks. Snel wezen is dus de boodschap.

ApOllonius AbRaham ScHwarz

ApOllonius AbRaham ScHwarz
ApOllonius AbRaham ScHwarz
Get A Life Records/Atypeek Music

Zwitsers trio van jazzmuzikanten die er lustig op los experimenteren. Ze slagen erin om in deze koude wintertijd het gevoel van lentekriebels vroegtijdig te stimuleren. De eerste warmte is zalig en iedereen koestert zich in de lentezon. De paartijd breekt aan en alle beestjes voelen de drang om zich voort te planten. De muziek die deze idyllische tijden omarmt heeft wel een experimenteel karakter, doch blijft doorgaans best genietbaar. De donkere bariton sax zorgt voor een warme gloed. Gitaar en drums hebben meteen de juiste cadans te pakken en brengen je met soms opzwepende ritmes in een passende stemming. Een ambiance die ook wel kan omslaan en wat heter, agressiever wordt naargelang de feromonen, de hoge werkzame natuurlijke chemische bestanddelen, in het lichaam te keer gaan. De korte tracks zijn eerder los van elkaar staande impressies. De langere composities hebben een verhalend karakter. Iedereen kan er naar believen zijn eigen gevoelens en emoties aan koppelen. Het drietal flirt en zoekt wel de grenzen op van jazzrock als genre, maar is nooit echt buitenissig. ApOllonius AbRaham ScHwarz laat je meegenieten van een verre, soms exotische trip. Een niet te versmaden excursie.