Komatsu
Stormt als een pletwals over alles heen
Komatsu
is de nieuwe rijzende ster aan het Nederlandse rockfront en afkomstig
uit Eindhoven, een stad die ondertussen bekend staat als de ideale
kweekvijver voor aanstormende, talentvolle rockbands. Hun debuut
‘Manu Armata’ kwam uit op 24 februari en wordt alom op applaus en
gejuich onthaalt. Rock Tribune was er als de kippen bij om Komatsu
eens aan de tand te voelen. We hadden een gesprek met zanger/gitarist
Mo en Martijn die bas en ook zang voor zijn rekening neemt.
Paul
Van de gehuchte
Wanneer is het voor Komatsu allemaal begonnen?
Mo:
‘Erik speelde bij The Goods en kende Miriam van Repomen al langere
tijd en zij besloten, halverwege 2009 en nadat hun bands
uiteenvielen, om samen muziek te maken. Miriam bracht haar maatje
Mo(ex-Repomen) mee die toen ook geen band meer had. Na één
repetitie werd er rondgekeken voor een bassist. Deze vond men eind
2009 in Martijn (speelde toen in SQY), ook een muzikant die ze al
persoonlijk kenden, want in het verleden deden Martijn, Miriam en Mo
met hun toenmalige bands samen een tour door Duitsland. Vrij snel was
er voldoende materiaal om live te gaan spelen en in juni 2010 deed
Komatsu haar eerste optreden in café Alstadt te Eindhoven.’
Zwaar
geschut
Waarom kozen jullie als groepsnaam voor Komatsu?
Mo:
“Toen er een naam voor Repomen gekozen moest worden, kwam Piet van
Peter Pan Speedrock met twee namen op de proppen: Repomen en Komatsu.
Toen Repomen uiteenviel bleef de naam Komatsu over. Komatsu is een
Japanse producent van bouwmachines opgericht in 1921. Sinds 1967 is
hun Europese zetel gevestigd in het Belgische Vilvoorde. Het bedrijf
produceert heftrucks, bulldozers en graafmachines. Dit sluit goed aan
bij de zware en ‘machinale’ sound van onze band.’
En
de titel van het album?
Martijn:
‘Manu Armata’ is Latijn en betekent ‘gewapenderhand’. De
betekenis erachter is dat onze muziekinstrumenten de wapens zijn
waarmee wij onze nummers op het publiek afvuren. Daarnaast vonden we
de titel mooi klinken, ook in combinatie met de bandnaam. Het artwork
van onze debuutplaat sluit hier volledig op aan. Het ontwerp van Igor
van Vijfeyken staat bol van de symboliek. De elf pijlen op de
voorkant staan bijvoorbeeld voor de elf songs op de plaat en elke
ring voor een track. En er valt nog meer in het artwork te
ontdekken!’
Hoe
zou je zelf jullie muziekgenre/groepsgeluid omschrijven?
Mo:
“We spelen een mix van stoner, sludge en metal en maken hierbij
gebruik van samples. We voelen niet de noodzaak om hiervoor een
hippe, nieuwe term te verzinnen. Die zijn er immers al genoeg. We
willen ons niet richten of vastpinnen op één genre. Juist de
verschillende invloeden typeren Komatsu. We merken dat sommige mensen
moeite hebben om onze muziek te duiden. Men heeft de neiging om alles
‘in een hokje’ te willen stoppen. Daar leent onze muziek zich
niet gemakkelijk voor en dat is maar goed ook. Het bandgeluid is
grof, zwaar en smerig voornamelijk vanwege de specifieke,en
verschillende stemmingen.’
Zoals
gezegd: jullie maken gebruik van samples. Waar komen die vandaan en
wanneer is een sample geschikt voor Komatsu gebruik?
Martijn:
‘We bekijken ook hier wat een song ‘nodig heeft’. Het ene
nummer is instrumentaal spannend genoeg en hoeft noch zang noch
tekst. Het andere nummer laat ruimte voor geluidsfragmenten. In onze
ogen moet een klankflard iets toevoegen aan een song, anders
gebruiken we deze niet. We hebben geen audiotheek en vinden de
samples op uiteenlopende manieren. Een goed voorbeeld van een
geschikte sample is in onze ogen ‘The Mountain...’. Dit
instrumentale nummer staat op onze eerste EP (2011) en er zit een
sample in van de bekende en grootse speech van bokser Muhammad Ali.
Zijn grootspraak sluit perfect aan bij de grootsheid en het gevoel
dat we met dit nummer willen oproepen, waardoor het aan stootkracht
wint. Sorry voor de flauwe woordspeling! (lacht)’
Handtekeningen
op lichaamsdelen
Rond trekken en optreden… zijn er al leuke anekdotes of gebeurtenissen die het vertellen waard zijn?
Mo:
‘Zonder specifieke anekdotes te vertellen kun je wel nagaan dat de
combinatie van band, crew, bier, en een oude bus voor spannende
avonturen en gebeurtenissen zorgt. Dat is ook het leuke aan spelen in
een band. Je stapt met zijn allen de bus in en zie wel waar je
uitkomt. Je ontmoet nieuwe mensen en het is nooit voorspelbaar of
saai.’
Martijn:
‘Schiet me toch een grappige anekdote binnen. Toen we afgelopen
zomer op een festival in Etten-Leur speelden, wilden diverse
toeschouwers een handtekening van de bandleden. Op hun blote bast, of
borsten. Vooral de handtekening van onze drumster Miriam was populair
bij de mannen. Maar ook de mannelijke bandleden mochten enkele
damesborsten van een handtekening voorzien.. Aan het einde van het
festival kwam een dronken man op ons afstappen. Hij wilde weten hoe
‘dat
lekkere wijf op drums’
ook al weer heette? Wij wezen hem lachend op zijn borstkas, waar met
zeer grote letters duidelijk ‘Miriam’ stond geschreven.(lacht)’
Wat
brengt de nabije toekomst en hebben jullie een lange termijnvisie? Of
bekijk je het dag aan dag?
Mo:
‘We zijn nu ‘genoodzaakt’ om verder vooruit te denken nu we de
samenwerking met een boekingskantoor aan zijn gegaan en een
platendeal hebben. Dat zien we wel degelijk als voordeel. Nu de plaat
uit is willen we dit jaar zo veel mogelijk gaan spelen in Nederland
maar ook daarbuiten. Omdat de plaat ook in België en Duitsland
uitkomt, willen we mooie shows bij onze zuider- en oosterburen
spelen. We hebben nog niet veel shows in België gespeeld, dus
Belgische organisatoren kom maar op!.’
Martijn:
‘De muziek van Komatsu moet je in onze ogen toch gaan ervaren en
voelen. Dat kan het beste bij onze live shows. Er staan nog tal van
leuke festivals op ons verlanglijstje, zoals onder andere Pukkelpop,
Roadburne en Speedfest om er een paar te noemen. We hebben weinig
verwachtingen. We hopen dat ons debuutalbum positief wordt ontvangen
(de
eerste besprekingen zijn alvast zeer lovend!)
en dat we hierdoor veel mensen live met onze muziek kennis kunnen
laten maken.’