Neurosis
Doorbreekt de stilte
'Honor Found In Decay', de nieuwe
schijf van Neurosis zou je alleen al kopen om het schitterende
hoesontwerp. Dit overtreft nog het fotografische hoogstandje, het
indrukwekkende 'hertenpaard' van 'Given To The Rising'. Ook de muziek
kon ons meer dan bekoren, meer nog hield ons dagenlang in de ban.
Redenen genoeg om één van de twee woordvoerders, in het geval van
Rock Tribune, Steve Von Till te spreken te krijgen. Niet meteen een
spraakwaterval leverde dit onderonsje toch nog genoeg gespreksstof op
om even langer bij stil te staan.
Paul Van de gehuchte
Hoe verloopt een zondag als je geen
interviews hebt of niet met muziek bezig bent?
Steve Von Till: ‘Het grootste deel
van de dag probeer ik van de buitenlucht te genieten. Ik ga, alleen
of met mijn gezin, wandelen in het bos of op mijn eentje gaan lopen.
Het is de enige dag van de week dat ik weinig of niets aan mijn hoofd
heb. Ik probeer dan te relaxen, maar dat lukt niet altijd.’
Tussen het uitbrengen van ‘Given
To The Rising’ en Honor Found In Decay’ zit er vijf jaar. Was het
moeilijk om een doorstart te maken?
Steve: ‘Nee toch niet. Ons grootste
probleem is dat we niet allemaal in dezelfde stad wonen. Om samen
nummers te schrijven of te repeteren moet iedereen het vliegtuig
nemen. Als je het vergelijkt met België dan is de afstand zo groot
dat elk van ons in een ander land zou wonen. Ja, de Verenigde Staten
van Amerika zijn uitgestrekt. (lacht) Bovendien moeten we allemaal
tegelijk vrijaf kunnen krijgen op het werk en dat lukt niet altijd.
Sommige van de ‘nieuwe’ nummers gaan zelfs terug naar de periode
van het opnameproces van ‘Given To The Rising’. Het meeste
materiaal maakt een evolutie door. Zelfs als de nummers zo goed als
af zijn dan is het zoeken naar een vrije week om te kunnen beginnen
met de opnames. In het geval van ‘Honor Found In Decay’ kon het
pas na zes maanden. Voor 'Given To The Rising', het vorige album
hadden we zes dagen nodig. Nu werd alles ingeblikt in tien dagen. We
gunden onszelf wat meer tijd deze keer.’
Wanneer hak je dan de knoop door en
beschouw je een lied als helemaal afgewerkt?
Steve: ‘We voelen het gewoon aan. We
doen dit al vele jaren en tijdens het werken aan een song is het
samen jammen de katalysator. Iedereen speelt zijn partij. Je raakt in
een soort van trance. Het is dan gewoon een kwestie van tijd om het
natuurlijke proces zijn gang te laten gaan en intuïtief te begrijpen
dat dit het is. Het is niet gemakkelijk om het onder woorden te
brengen. Het is een aaneenschakeling van emotionele gevoelens en geen
door je hersens gestuurde, bewuste keuze.’
Immer vooruit
Hoelang sta je nu stil bij deze
plaat, want Scott Kelly beweerd in een toch wel wat gedurfde
uitspraak dat en ik citeer: ‘If you don’t make a record that you
think eclipses your previous record, then… you’ve failed.’
Steve: ‘Wel we kijken altijd vooruit.
Dit zijn nummers die ons toch voor een bepaalde tijd – zeg maar een
paar jaren - nauw aan het hart liggen en die we live willen spelen en
delen met het publiek. Maar alles heeft een bepaalde levensduur en
Neurosis is niet het soort groep die teert op oude successen. Soms
denken onze fans daar anders over, doch als auteurs en creatieve
gangmakers staan we niet lang stil bij een werk en dan laten we het
heden los en gaan op weg naar de volgende opstap. Je moet alert
blijven. Anders verlies je de bezieling en het enthousiasme van het
moment. We zijn wel trots op wat we al hebben gepresteerd, maar als
je eerlijk bent tegenover jezelf moet je durven toegeven dat door
gebrek aan ervaring, sommige keuzes en beslissingen in vroegere
tijden nu ondenkbaar zijn. Je wordt beter met de jaren, je ontdekt
allerlei nieuwe dingen qua geluid, melodie, harmonie, techniek. Het
blijft een verrassend parcours. We zitten in een spiraal waarbij we
steeds dichter bij de kern geraken van wat Neurosis eigenlijk
betekent. Bij elke omwenteling putten we ervaring uit het verleden,
we leren van onze fouten en komen zo dichter en dichter bij ons
voorbestemde doel.’
Luister je nog naar de oudere
Neurosis platen?
Steve: ‘Nee, dat doe ik nooit. Dat
lijkt misschien vreemd. (lacht) Ik weet eigenlijk niet waarom.’
Het nieuwe album is te koop in
verschillende formaten, een bewuste keuze?
Steve: ‘Wel we zijn zelf de
platenmaatschappij, we exploiteren het van huis uit, dus dat maakt
het wat gemakkelijker om de juiste beslissingen te nemen. (lacht)
Alleen de vinylversie hebben we uitbesteed aan een label waar we
uitstekend mee kunnen samenwerken: Relapse. We nemen geen risico’s,
lenen nooit geld bij banken, kennissen of distributeurs. We weten dan
ook precies hoe we er financieel voorstaan. We hebben nog andere
artiesten onder dak, maar voor ons is deze schijf een heel
belangrijke uitgave en 25.000 stuks laten persen, ook al het niet
goedkoop, is toch een vereiste. De rest van het budget gaat naar de
opnamestudio, hoesontwerp, promotie en dergelijke zaken meer.’
Werk je nog aan andere projecten of
een nieuwe soloplaat?
Steve: ‘Ja, ik ben daar wel mee
bezig, maar Neurosis krijgt altijd voorrang en het is voor ieder onze
grootste bron van inspiratie. Je kunt echter niet spreken van een
kruisbestuiving. Het zijn twee totaal verschillende dingen. Het is
een wereld van verschil: werken met vier andere muzikanten of alleen
op je eentje met je akoestische gitaar nieuwe nummers componeren.’
Tot de dood
Of Steve het met Scott Kelly eens is
dat Neurosis pas zal ophouden te bestaan als één van de leden komt
te overlijden?
Steve: 'Ja dat is zo. Niemand van ons
kan zich een leven voorstellen zonder Neurosis. Het maakt deel uit
van ons functioneren als mens. Neurosis is er niet omwille van zijn
fans of om populair te zijn of om veel platen te verkopen. Wij maken
geen muziek voor de grote massa. Het is een vorm van zelfexpressie
die deel uitmaakt van ons bestaan. Daarmee houden we ons overeind in
een wereld van beroering en gezeik. Zelfs in het alternatieve
muziekcircuit en de zogenaamde underground beweging wordt er zoveel
geluld, zijn er wanstaltige egotrippers die van alles en nog wat
verkondigen. Je houdt het niet voor mogelijk. Natuurlijk hebben we de
behoefte om onze muziek te delen anders heeft het niet veel zin om
iets uit te brengen. We doen het niet voor levensonderhoud, niet voor
het geld, doch omdat we het aan onszelf verplicht zijn.'
Behalve muziek heb je nog andere
interesses?
Steve: 'Het leven op zich interesseert
me wel. Ik hou van de natuur, mijn familie, poëzie, kunst, lezen,
mensen, wel sommige toch en liefst degene die iets zinnigs te
vertellen hebben. (lacht) Maar op de eerste plaats komt toch de
verbondenheid met mijn leefomgeving. Acht jaar geleden ben ik met
mijn gezin weggetrokken uit de stad en woon nu in een bos. Ik voel me
daar erg goed bij. Om naar mijn werk te gaan moet ik maar een paar
kilometer rijden langs een smal landweggetje. Terug thuis zit ik
midden de bomen, de bergen en de dieren die in het woud leven. Het is
hier ook niet dichtbevolkt, dus ruimte zat. Ja, ik ben nog altijd
onderwijzer en geef les aan kinderen van negen en tien jaar oud. Het
zal nu het twaalfde jaar zijn dat ik voor de klas sta.'
Aan wat geef je veel geld uit? Wat
koop je als je jezelf eens lekker wil verwennen?
Steve: 'Gitaar toerusting en
apparatuur, platen en boeken over mythologieën in Europa.
Kunstvoorwerpen interesseren me ook wel vooral als ze passen in het
interieur van ons huis. Het meeste geld gaat toch naar de inrichting
van mijn thuisstudio. Daar breng ik veel van mijn tijd door, het is
bijna een obsessie. En ik verzamel gitaar pedalen. (lacht) Gitaren
heb ik niet zoveel een stuk of vier. De belangrijkste zijn mijn twee
elektrische Neurosis gitaren, een akoestische voor het solowerk en
dan nog eentje extra. Wat mijn platencollectie betreft: die omvat
toch enkele duizenden stuks, zowel cd's als vinyl. Ze staan een
beetje overal in het huis en ja ik heb nog stapelruimte over over. Of
mijn huisgenoten niet zeuren? Nee, want ze hebben niet te kiezen.
(lacht)
Neurosis komt 30 november voor een
paar dagen naar Engeland waar ze zullen spelen tijdens het Nightmare
Before Christmas evenement dat plaatsvindt in het Camber Sands
Holiday Camp en op 2 december staan ze samen met Godflesh op
de affiche voor een eenmalig concert in The Forum in Londen.
Vroeger was het voor Neurosis niet
zo voor de hand liggend om een rondreis te maken in Europa. Is er
daar nu verandering in gekomen?
Steve: 'De omstandigheden zijn lichtjes
verbeterd in vergelijking met vroeger. De meesten van ons hebben al
jaren dezelfde baan en onze respectievelijke bazen weten nu wel waar
we mee bezig zijn en dat is toch een voordeel. Twee weken vrijaf
krijgen tijdens de zomermaanden lukt nu beter. We hopen volgend jaar
af te zakken naar Europa voor een week of twee. Vrije tijd hebben we
dan niet. We treden elke dag ergens anders op. Het is een
aaneenschakeling van materiaal uitladen, opstellen en uittesten,
spelen, terug inladen en naar de volgende plek reizen en dat veertien
dagen lang. Nee, een toeristisch uitstapje zit er niet in. Mijn vrouw
is Duitse en als we een weekje op bezoek gaan bij de familie dan maak
ik wel tijd vrij om wat cultuur op te snuiven.’
Wat denk je over de verkiezingen die
eraan zitten te komen: Obama of Romney?
Steve: ‘Ik ben niet geïnteresseerd
in politiek. Ik kijk nooit televisie. Soms luister ik naar het nieuws
op de radio. Mijn argwaan is groot tegenover de nieuwszenders. De
berichten die ze brengen zijn of gekleurd of opgeklopt. Sensatie is
het sleutelwoord. Als er iets gebeurt in de wereld krijg je alleen
hun versie te horen. Nooit krijg je een volledig inzicht van wat er
eigenlijk aan de hand is. Het geeft je de indruk dat de wereld alleen
bevolkt wordt door gestoorde fanatici en loslopende gekken. Er
gebeuren natuurlijk overal in de wereld de gekste dingen, maar de
eenzijdige berichtgeving stelt de zaken anders voor dan ze zijn. De
beperkte vrije tijd die ik heb gebruik ik niet om alle
wereldproblemen aan te kaarten of op mijn schouders te torsen. Thuis
en in onze kleine gemeenschap draag ik mijn steentje bij, want wie
wil dat er verandering komt en in een betere wereld wil leven moet
bij zichzelf beginnen.’
Ben je gelovig?
Steve: ‘Nee, elke
georganiseerde godsdienst is een waanzinnige bedoening. Religie is
gebaseerd op macht, autoriteit en overheersing. Aan de andere kant
ben ik ook geen atheïst. Ik ben een profaan iemand, doch het is mijn
overtuiging dat echte spiritualiteit niet kan bestaan op basis van
heerschappij. De islam, het christendom of welke religieuze strekking
dan ook met een hiërarchie als grondslag, als fundament heeft alle
banden met de mens als wezen doorgeknipt.'