maandag 28 december 2015

Sula Bassana

Sula Bassana
Shipwrecked
Sulatron Records

Dave Schmidt, alias Sula Bassana voegt met ‘Shipwrecked’ een nieuw hoofdstuk toe aan zijn toch al uitgebreide oeuvre. Hij kruipt in de huid van een astronaut die met zijn ruimteschip strandt op een ver afgelegen en desolate planeet. Gelukkig bezit de kosmonaut nog een voorraad aan muziek en bijbehorende afspeelapparatuur die de pijn van de eenzaamheid enigszins weet te verzachten. Sula Bassana gaat delven in zijn ruime arsenaal van tot zijn beschikking staande instrumenten. Daar zitten een paar vintage stukken tussen die het al rijke palet van klankkleuren nog meer cachet geven. ‘Shipwrecked’ is zeer afwisselend, avontuurlijk en verrassend. Bij de titelsong zou je bijvoorbeeld iets onheilspellends verwachten. Integendeel, de sfeer is naast melancholisch eerder gelaten, berustend, mijmerend en tegelijk rustgevend. Afsluiter ‘No Way’ bezit wel een component van spanning, maar zonder echt als dreigend over te komen. De reis begint met ‘Moonbase Alpha Alpha’ een typische door krautrock aangestuurde kosmische track (denk aan Tangerine Dream), wervelend en meeslepend. ‘Sushi Express’ ligt in het verlengde, doch heeft een wat meer exotische toets. Het patroon bestaat uit gedreven percussie, dwarsfluit en synthesizers die de lijnen uittekenen. ‘No Time : No Eternity’ is weemoedig en opvallend hier is de diversiteit aan instrumenten die de repetitieve aard afzwakken. ‘Planeta Bur’ bevat op zijn beurt een mengeling van wereldmuziek elementen, behoudt toch zijn kosmisch draagvlak en groeit uit tot de meest tot de verbeelding sprekende compositie. Met dit album spreidt Sula Bassana andermaal zijn veelzijdig talent ten toon. Een betere manier om 2016 mee te beginnen kan ik me amper voorstellen.

Otrovna Kristina

Otrovna Kristina
Otrovna Kristina
Sulatron Records
Rock trio afkomstig uit Zagreb, Kroatië dat in zijn moerstaal zingt. Of dat een belemmering kan zijn om internationale erkenning te krijgen zal de toekomst moeten uitwijzen. Naast de taal valt er ook wel iets te zeggen van de muziek. De heren duiken onder in jaren zeventig rock, een geweldige, grensverleggende periode in de geschiedenis van de rockmuziek die het drietal hier revitaliseert. Otrovna Kristina put uit een breed gamma en een bepaalde band of stroming benoemen is niet aan de orde. Een beetje een aanknopingspunt in de hedendaagse scene vind je misschien bij The Sword. Het enige wat duidelijk naar voor komt is de tijdsgeest. Sommige tracks zoals ‘Došao Sam Da Ostanem’ of ‘Ljubav Je Bol’ klinken zelfs serieus gedateerd. Je mag en kan seventies rock spelen, maar een eigentijds toets geeft altijd een extra impuls. Hier wordt het pas echt leuk wanneer men al eens de psychedelische toer opgaat of lekker ouderwets durft te soleren. Met nummers als ‘Demon’, ‘Pita’, ‘Zmija’ en ‘Viking’ is amusement sowieso verzekerd. Voor de officiële release datum van ‘Otrovna Kristina’ is het nog even wachten tot 12 februari 2016. 

Moloken

Moloken
All Is Left To See
Temple Of Torturous

Moloken is een duister gezelschap uit het Zweedse Umeå. Hun roots liggen bij death, doom en black metal van de jaren negentig. Vielen er op hun eerste platen ook nog invloeden te bespeuren van progressieve rock dan kiest het combo nu als muzikale omlijsting voor een meer op sludge, hardcore en ambient afgestemde sfeer. ‘All Is Left To See’ is hun vierde release – het eerste luik van de ‘Mörkrets Kärna’ trilogie - en telt acht tracks met slechts een speelduur van dertig minuten. Drie van de acht composities zijn korte nummers, zeer uiteenlopend van stijl. De volgorde waarin de liedjes zich aandienen ressorteert een maximaal effect en brengt songs als ‘Seventh Circle’ en ‘I Dig Deeper’ frontaal in beeld. Ook de instrumentale afsluiter ‘Beginning Of The End’ trekt met zijn lange en weemoedige viool intro en de daaraan gekoppelde, zwartgallige klankkleur van een ambient soundscape de aandacht. ‘All Is Left To See’ is mistroostig en droefgeestig en dirigeert je met vaste hand richting afgrond. Lang geleden dat een plaat nog zo een diep deprimerende indruk heeft nagelaten. Als dat de opzet was van Moloken dan zijn ze met brio geslaagd.   

Deutsch Nepal

Deutsch Nepal
Alcohology
Entartete Musikk
Zoals de titel laat vermoeden is het negende album van Deutsch Nepal helemaal gewijd aan het geestrijke vocht. Maar het is een album dat niet alleen het fenomeen alcoholisme onder de aandacht brengt, doch ook toetst aan de plezierige kant ervan, tenminste als je rekening houdt met alle factoren die een rol kunnen spelen. Deutsch Nepal, genoemd naar de gelijknamige song van krautrock legende Amon Düül II,  is het project van de Zweed Peter Andersson, ook gekend onder zijn artiestennaam Lina Baby Doll. Deutsch Nepal brengt een mengeling van industrial en dark ambient, een stijl die zich er uitstekend toe leent om de problematiek van alcoholverslaving op een wel bijzondere manier onder de aandacht te brengen. De muziek is log, opaak, massief en net als het thema, beladen. De ritmes zijn per song repetitief. Voor enige afwisseling zorgen de (monotone) zang, percussie en keyboards. ‘Python’ begint met een vrouwenstem die een verhaaltje vertelt. De boodschap komt echt wel goed door. De rest van de track is instrumentaal en trekt een extra diep spoor dat eveneens tot nadenken stemt. Het elf minuten durende epos ‘Deutsch Nepals Cosmic Trigger’ begint als een wel heel obscure ambient compositie. Halfweg zorgen metaalachtige mokerslagen, gruizige, ronkende soundscapes en een aangrijpend gezongen weeklacht voor een onheilspellende ommezwaai. ‘Epicurean Extremism’ heeft van alle nummers het meeste vaart, zonder dat het effect van herhaling verloren gaat. Het met keyboards gelardeerde sluitstuk ‘Erosion 2015’ (voor het origineel verwijzen we naar de titelsong van het album ‘Erosion’ van 1999) is een ode aan de watergeesten. Vier jaar heeft het geduurd om de weg te plaveien voor een opvolger van het in 2011 verschenen ‘Amygdala’. Het verbijten van het lange wachten wordt tenietgedaan door deze ‘Alcohology’, een imposant en beklijvend werkstuk.

Celestial Wolves

Celestial Wolves
Illusive Landscape Of Expression
Dunk! Records

Belgisch vijftal wiens debuut ‘Wood For Wood’ (2013) op gejuich werd onthaald. Mooi, maar al die lofbetuigingen verhogen ook de druk om met de opvolger even goed of nog beter te doen. ‘Illusive Landscape Of Expression’ is de titel van dat tweede album dat schreeuwt om bevestiging. De komst van nieuwe gitarist Thierry De Zutter luidt alvast een bescheiden, muzikale koerswijziging in. Hun sfeervolle, progressieve post rock krijgt hier een paar extra lagen met elementen opgetrokken uit stoner rock en post metal. Dat leidt tot een rijker gestoffeerd groepsgeluid, zonder dat men daarbij de dynamiek en het melodische aspect uit het oog te verliest. Het aanbod instrumentale rock groeit met de dag - ik vrees zelfs dat we stilaan het saturatiepunt bereiken - en om vandaag boven het gros uit te stijgen moet je al over heel sterke troeven beschikken. De composities op ‘Illusive Landscape Of Expression’ zijn goed en fraai, maar geven geen extra impulsen wat betreft het naar deze plaat luisteren als beleving. Emoties en meeslepende indrukken blijven uit. Slechts af en toe doorbreekt men het voorspelbare traject die het genre post rock typeert. In ‘Jericho’ bijvoorbeeld dat zich eerst gestaag voortsleept, maar gelukkig iets over halfweg met een onverwachte tempoversnelling de bakens verzet. ‘Après Moi Le Déluge’ klinkt harder en heftiger dan de rest en ‘Alithia’ telt iets meer nuances. Songs als ‘Re-Entry’ en ‘The Light’ vertonen enorm veel gelijkenissen. Nummers met een bepaalde intensiteit, doch die er niet in slagen het echte vuur aan te wakkeren.