De
ziel achterna: Een raadselachtige reis langsheen denkbeeldige oorden
Ze
hebben er maar liefst twintig jaar over gedaan, maar nu is het een
feit: het laatste deel van het Franse Supuration hun ‘Cube’
trilogie verschijnt op 25 februari. Tijd dus voor een stand van zaken
en dankzij het medium internet was zanger/multi-instrumentalist en
duivel-doet-al Ludovic Loez gesprekspartner van dienst.
Paul
Van de gehuchte
Een
vraag die voor de hand ligt: waarom heeft het zo lang geduurd om de
‘Cube’ trilogie af te sluiten en dat er telkens een decennium
ligt tussen de release van het eerste, het tweede en het derde album;
is daar bewust voor gekozen of is dat zuiver toeval?
‘Tijdens
de opnames van ‘The Cube’ in 1993 dacht niemand dat we het zo
lang gingen volhouden. Twee jaar daarna beslisten we om een andere
muzikale koers te varen onder de naam Spherical Unit Provided of
kortweg S.U.P. Na verloop van tijd, het moet in 2000 zijn geweest
kregen we veel vragen over Supuration en of we geen intenties hadden
om nog een een nieuwe Supuration langspeler te maken. Zo ging de bal
weer aan het rollen. Het idee begon te rijpen en in 2003 brachten we
‘Incubation’ uit, het vervolg op ‘The Cube’. De plaat werd in
het metal milieu goed ontvangen. Omdat er tien jaar zat tussen de
twee in leek de enige manier om dit verhaal tot een goed einde te
brengen te wachten tot 2013 voor de grote finale. De tijd speelde in
ons voordeel en we hadden het geluk om te kunnen doorgaan als groep
en dat met dezelfde mensen. Het resultaat is er nu in de vorm van
‘CU3E’.'
Ouder
en wijzer
Op
welke manier verschilt ‘CU3E’ van ‘The Cube’ en ‘Incubation’?
‘We
zijn ouder en wijzer. Het ligt voor de hand en het lijkt me meer dan
logisch dat ‘CU3E’ meer volwassen klinkt. We kozen bewust voor
gelijkaardige riffs en dezelfde verhaallijn om de sterke band tussen
de drie elpees onderling te versterken en te benadrukken. Tegelijk
zijn er grote verschillen. Vooral door de ontwikkelingen die we als
muzikanten hebben doorgemaakt gedurende de tussen liggende periodes.
Dat er een oorzakelijk verband is binnen het drieluik staat buiten
kijf. Het is in die zin belangrijk omdat er een metafysische lijn
loopt doorheen de trilogie en dat gespreid over precies twintig
jaar.’
Hoe
belangrijk zijn de teksten en welke thema’s komen aan bod?
‘We
hechten erg veel belang aan de teksten, soms zelfs meer dan aan de
muziek. We willen een verhaal vertellen en dat doen we via populaire
genres als sciencefiction en fantasy. In het geval van Supuration en
de ‘Cube’ trilogie is de centrale figuur een gereïncarneerd
persoon die zelfmoord pleegt. Zijn ziel reist door de eindeloze
ruimte die verschillende vormen kan aannemen zoals vreemde kubussen
en onbekende sferen. Het is een raadselachtige reis langsheen
denkbeeldige oorden.’
Wanneer
past een muzikaal idee binnen het kader van ofwel Supuration ofwel
S.U.P. en hoe hou je de twee groepen gescheiden?
‘Ideeën
komen bij de vleet, dan kan tijdens het dromen of gewoon overdag.
Beide bands zijn twee totaal verschillende entiteiten. De muziek en
de conceptuele verhalen bij S.U.P. hebben een meer experimenteel
karakter en er zijn geen grenzen of beperkingen. Met Supuration
blijven we binnen het afgebakende en omlijnde concept en de manier
van nummers schrijven en de muziekstijl zijn aangepast aan het
profiel en gesternte van Supuration.’
Waar
kan je Supuration situeren binnen de Franse metal scene?
‘We
zijn begonnen in 1990 en sinds de release van ons eerste volwaardige
album (‘The Cube’ in ’93) worden we gezien als een wat vreemde,
maar innovatieve death metal act. We genieten geen grote
populariteit, doch iedereen kent wel de naam Supuration. Het
voornaamste is dat we de mogelijkheid hebben om door te gaan met op
te treden en platen te maken. Dat blijft ons hoofddoel. We streven
niet naar bekendheid of bevestiging.’
Zijn
jullie professionele muzikanten?
‘Nee
dat niet. We hebben allemaal een baan bij een groot theater.’
Wat
is je muzikale achtergrond? Ben je opgegroeid met muziek en wanneer
heb jij je eerste stappen als muzikant gezet?
‘
Ik
was zeven jaar oud en luisterde naar commerciële dingen als Abba en
The Bee Gees. Vandaag kan ik daar nog altijd van genieten. Toen ik
tien jaar was hoorde ik voor het eerst Kiss en Iron Maiden. Het was
de aanzet voor Thierry Berger, ik en mijn broer Fabrice om met een
groepje te beginnen. Als dertienjarige speelde ik basgitaar. Ik
herinner me nog levendig de eerste repetities. Fabrice en Thierry
waren allebei toen vijftien. En nu na 26 jaar zijn we nog altijd
samen.’
Meer
dan twintig jaar actief als muzikant. Hoelang denk je nog door te
gaan?
‘Ik
ga er van uit dat we doorgaan tot het bittere einde, tot we het
fysiek en mentaal niet meer kunnen bolwerken. Hoe dan ook; muziek zal
nooit verdwijnen.’
Als
je terugkijkt op je muzikale carrière welke waren de hoogte- en
laagtepunten?
‘Ik
hou er alleen maar goede herinneringen aan over. Net als elke andere
muziekgroep in de wereld zijn we geconfronteerd geweest met kleine en
grote problemen en hebben we moeilijke periodes door spartelt.
Eigenlijk heel normaal en misschien wel onvermijdelijk en
noodzakelijk. Eén van mijn mooiste herinneringen zijn de opnames van
‘The Cube’, ons eerste album.’
Creatief
blijven
Wat
wil je nog bereiken als muzikant en op persoonlijk vlak?
Als
muzikant hoop ik even creatief te blijven als nu en verder te kunnen
gaan met opnemen en platen uitbrengen. Op het persoonlijke vlak: een
goede gezondheid zodat het me lukt om al het voorgaande te
verwezenlijken.’
Behalve
muziek, wat interesseert je nog?
‘Ik
hecht veel belang aan familie en mijn gezin komt op de eerste plaats.
Verder kijk ik veel naar science fiction films en lezen is een andere
hobby. Een echte verzamelaar van dingen ben ik niet. Ik heb nog wel
wat Kiss poppetjes in een kast staan... .’
In
hoeverre heeft de economische crisis een impact op het dagelijkse
leven, je bestaan als rockmuzikant en het Franse metal circuit in het
algemeen?
‘Ik
denk niet dat ik het nu veel slechter heb dan ervoor. Het leven wordt
voor iedereen als maar duurder en dat is een tendens die echt niet
gaat omslaan. Sommige mensen hebben nu eenmaal veel geld en anderen
hebben er geen. Dat is nu eenmaal het leven. De rijkdom is niet
eerlijk verdeeld en daar zal niet snel verandering in komen. Life
sucks.’
Wat
is je mening over de Franse miljonairs die Frankrijk verlaten om zo
de ‘rijkentaks’ te ontlopen?
‘Persoonlijk
heb ik daar geen problemen mee. Het staat iedereen vrij om te doen en
te laten wat hij of zij wil. Mensen die op één of andere manier
miljoenen verdienen laten me helemaal koud. Hun leefwereld is niet
dezelfde als die van mij.’
Heb
je een dagelijks terugkerend ritueel?
‘Proberen
in leven te blijven.’
Waarom
woon je waar je nu woont?
‘Ik
ben er geboren, ik woon er graag en ik voel me er thuis. Ik zie geen
enkele reden om er weg te gaan.’
Aan
wie of wat heb je de grootste hekel?
‘Leugenaars
en de manier waarop de mensheid verder evolueert dankzij
gesofisticeerde technologieën die de mens zelf ontwikkelt. Anders
gezegd: we zijn niet goed bezig.’
Waar
moet iedereen zijn mond over houden?
Goeie
vraag, maar ik zou het echt niet weten. Ik neem dit alvast mee in
beraad en wie weet krijg je de volgende keer wel repliek!