Weedeater, Zoroaster
Decadance, Gent
20-04-2011
Een zomeravond in april belette ons niet om af te zakken naar de studentenbuurt van Gent om een optreden mee te pikken van twee veelbelovende Amerikaanse bands. De spits werd afgebeten door Zoroaster. Het trio heeft met ‘Matador’ een nieuw hoofdstuk toegevoegd en het album wordt overal goed onthaald. De set werd geopend met ‘White Dwarf’ uit hun vorige langspeler ‘Voice Of Saturn’. De geluidsbalans in Decadance liet te wensen over. Je zag duidelijk dat zanger/gitarist Will Fiore niet echt in zijn sas was. Het was wat zoeken en aftasten. Nieuwe nummers als ‘Ancient Ones’, ‘Old World’ en ‘Odyssey’ kwamen niet helemaal tot hun recht. De specifieke sound die producer Sanford Parker hun had toebedeeld ging deels verloren in de geluidsbrij. Alleen ‘D.N.R.’ maakte een goede indruk en de twee laatst gespeelde tracks ‘Black Hole’ en ‘Spirit Molecule’ kwamen loeihard en oorverdovend uit de boxen geknald. De bas van Brent Anderson ging dwars door je lijf heen. Na een korte pauze was het de beurt aan headliner Weedeater. Ook die hebben met ‘Jason… The Dragon’ een nieuwe plaat uit. Samen met Zoroaster hadden ze een passage op Roadburn achter de rug en dan vergt een kleinere zaal als die van Decadance wel enige aanpassing. Waar Zoroaster het wat moeilijk had was dit voor zanger/bassist Dave ‘Dixie’ Collins en zijn twee trawanten, Dave Sheperd (gitaar) en drummer Keith Kirkum, geen probleem. Het geluid zat meteen goed. Het trio houdt er een paar eigenaardige trekjes op na. Dixie stond als vanouds gekke bekken te trekken, kraamde wat onzin uit en sloeg tussendoor en aan een gezapig tempo een fles Jameson whisky achterover, terwijl gitarist Dave rustig op tijd en stond een trekje nam en al blowend de groepsnaam alle eer aandeed. ‘God Luck And Good Speed’, ‘Homecoming’, ‘Mancoon’, ‘Wizard Fight’ en ‘Long Gone’ trokken gedrenkt in een overvloed van fuzz en feedback voorbij. Weedeater maakte een solide indruk en maakte zijn aankondiging als hoofdact waar. Ik had tot mijn verbazing een hoogzwangere dame midden de zaal zien staan en vroeg mij af of de baby in de moederschoot evenveel keet had geschopt als de heren op het podium. Achteraf had ik slechts van één ding spijt: dat ik andermaal mijn oordopjes was vergeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten