Ommatidia
Staat aan de vooravond van een muzikaal avontuur
Uit de as van The Old Dead Tree verrees in 2009 een nieuwe constellatie die de naam Ommatidia meekreeg. In februari 2010 was de bezetting voltallig en in maart dit jaar verscheen hun eerste album ‘In This Life, Or The Next’. De plaat laat zich niet gemakkelijk vatten en zweeft ergens tussen gothic, progressieve metal en melodieuze dark metal in. Voor Rock Tribune reden genoeg om een en ander te weten te komen over deze nieuwe Franse act. Via email kregen we drie van de vijf groepsleden aan de praat.
Paul Van de gehuchte
Bekeken door facetogen
Een ommatidium is een visueel zintuiglijk orgaan, een primitieve versie van een oog en komt voor bij zowel geleedpotigen als insecten. Het idee om Ommatidia als groepsnaam te kiezen komt van zanger Guillaume Richard. Op reis in Costa Rica trok hij er een aantal dagen op ontdekkingstocht. De natuur is er overweldigend en hij was zo onder de indruk van de flora en fauna. Onder meer de vele insecten waaronder de sprinkhanen. Het facetoog leek een gepaste metafoor om de vele uiteenlopende standpunten die verkondigd worden en de informatiestromen waaraan we blootstaan te symboliseren, aldus nog Guillaume.
Oude kameraden
Vincent Danhier en Nicolas Chevrollier kennen elkaar van bij The Old Dead Tree. Het leek al vlug zonneklaar dat een hereniging van de twee vrienden er zat aan te komen. Het nieuwe muzikale idee kreeg vorm ongeveer twee jaar nadat Nicolas TODT had verlaten. Hij was begonnen met het schrijven van nieuw materiaal en in de loop van 2009 vroeg Nicolas aan Vincent of die bassist wou worden van Ommatidia. Die hoefde er niet lang over na te denken. Hun sterke vriendschapsband heeft daar zeker toe bijgedragen. Voor het aanwerven van de andere bandleden gebruikten beide hun vele contacten binnen de Franse muziekscène. Al snel vervoegden drummer Olivier Rouget en Gilles Vardon (gitaar) de rangen. De line-up was rond begin 2010 met de komst van zanger Guillaume Richard. Na zeven maanden repeteren werd begonnen met de voorbereiding van de opnames voor een eerste cd. Die vonden plaats in Parijs.
Hoe verschillend is de muziek van Ommatidia in vergelijking met The Old Dead Tree?
Guillaume: ‘Ommatidia is gewoon een andere groep. Het is niet aan mij om The Old Dead Tree te beoordelen. Ik hield wel van hun stijl en hun muziek. Als zanger ga ik me ook niet vergelijken met Manuel Munoz. Het is ook niet de bedoeling dat ik zijn zangstijl ga overnemen. De fans van TODT zouden dit zien als een vorm van verraad. Voor Ommatidia is het scheppen van sfeer erg belangrijk. Andere termen die me spontaan voor de geest komen zijn ‘energiek’, ‘organisch’, ‘melancholisch’ en ‘zonder beperking’. We willen muziek maken die zowel op plaat als live een grote impact kan hebben. We hebben een echte rock-'n-roll attitude. Er valt voor ons ook nog veel te ontdekken. We zijn niet het soort band die zich telkens gaat herhalen.’
Nicolas: ‘We houden van een directe aanpak. Tijdens het schrijfproces blijf ik aandacht hebben voor de melodie en kies voor een ‘dark metal’ benadering.’
Vincent: ‘We kiezen eerder voor spontaniteit dan originaliteit. Niet dat we iemand na-apen, maar dat laatste is niet echt een must.’
Sinds zijn vertrek bij The Old Dead Tree had Nicolas al heel wat muziek geschreven. Een mooie basis om een goede start te nemen met Ommatidia en de composities verder uit te werken. Olivier en Vincent zorgden voor de drum- en baspartijen. Gilles bekommerde zich om de lead en solo gitaar stukken. Al die muziek moest als inspiratiebron dienen voor tekstdichter Guillaume. De arrangementen kwamen tot stand in groepsverband. Aan nieuwe inzichten is er momenteel geen gebrek. Men heeft al nieuw materiaal klaar voor een tweede album. Nicolas: ‘Mocht de inspiratiebron opdrogen dan zijn we wel verplicht om een rustpauze in te lassen.’ In de toekomst is het de bedoeling dat alle bandleden zoveel mogelijk betrokken worden bij het project. Zeg maar van de eerste noten tot en met de eindproductie. Nicholas is er van overtuigd dat dit hun muzikale palet zal verrijken en voor meer afwisseling en contrast zal zorgen. Welke songs er uiteindelijk op plaat komen blijft een groepsbeslissing.
Een schijnvertoning
Guillaume: ‘Behalve covers van bestaande nummers kan ik me niet voorstellen door iemand anders dan mezelf geschreven teksten te zingen. Ik heb behoefte aan het uiten van mijn gevoelens en belevingen en kan dat alleen in mijn eigen woorden. Voor ‘In This Life, Or The Next’ koos ik het begrip ‘pretence’ als thema en rode draad dat in elk nummer terugkomt. Het is toevallig ook de naam van de vorige band waarin ik actief was. Niet dat het een concept album is. Een voorbeeld zal misschien een en ander duidelijk maken. ‘Leaning On Complete Affinity’ is een song waarin ik mijn standpunt wil duidelijk maken over het beleven van religie op een schijnheilige manier. Bidden tot een opperwezen of een goede daad stellen om de verkeerde redenen zoals hopen dat je dan niet eeuwig moet branden in de hel is jezelf een rad voor de ogen draaien. Je probeert je beter voor te doen dan je eigenlijk bent om zo je God gunstig te stemmen. Mensen gaan daar soms heel ver in.’
Repeteren en optreden
De heren brengen een respectabel aantal uren door in hun repetitielokaal. Daarnaast proberen ze ook thuis nog wat te oefenen. Ze zijn ook gestart met gesprekken aan te knopen met promotoren om een aantal concerten te organiseren. Hun eerste show is alvast doorgegaan op 13 mei in ‘La Scène Bastille’ in Parijs. Vincent: ‘We hebben alleszins de intentie om met Ommatidia zoveel mogelijk op te treden.’ Ze zijn spijtig genoeg geen professionele muzikanten, al proberen ze een vakkundige aanpak na te streven. Voor de dagelijkse kost werkt Gilles in een muziekwinkel, Olivier is een luchtvaart ingenieur, Guillaume werkt in de grafische sector, Nicolas is ambtenaar en Vincent is als manager verantwoordelijk voor leveringen en transport aan warenhuizen.
Een dilemma voor elke metal muzikant
Het combineren van een leven als muzikant met werk en familie is ook voor de heren van Ommatidia geen lachertje. Vincent: ‘Laat ons zeggen dat het een zaak is van compromissen sluiten, goede afspraken maken en organisatietalent. Om met muziek en dan in het bijzonder metal, in de huidige conjunctuur genoeg geld te verdienen om van te kunnen leven is zeer moeilijk geworden. Dus ben je wel verplicht om je aan te passen aan de omstandigheden.’ Nicolas: ‘Het is inderdaad niet vanzelfsprekend, maar gelukkig hebben we zeer begrijpende en geduldige partners.’
De digitale era
Het is een gegeven paard in de bek kijken dat de muziekindustrie in zak en as zit en dat men allerhande maatregelen neemt om de verkoop van platen terug op te krikken of alternatieve mogelijkheden aanbiedt om de muziekliefhebber aan te zetten tot kopen. Ommatidia probeert op de nieuwe tendensen in te spelen, maar dat is niet altijd evident. Vincent: ‘Waar ik me blijf aan ergeren is dat het gros van de mensen denkt dat muziek gratis moet worden aangeboden. Zij vergeten dat een plaat opnemen nog altijd kosten met zich meebrengt. De muziekbusiness is nog altijd op zoek naar één of meerdere modellen die een eerlijker verdeling van de opbrengsten kunnen garanderen. Dat is absoluut noodzakelijk om de muzikale diversiteit te waarborgen. Gelukkig heeft internet ook zijn voordelen. Zo is het een schitterende manier om promotie te maken. In een paar tellen kan je enorm veel mensen bereiken en je product aanprijzen.’
Een wereld van clichés
Omtrent rockbands in het algemeen zijn er heel wat gemeenplaatsen, vooral dan in Frankrijk, die nefast werken. Het verwachtingspatroon is clichématig. Zo zijn bepaalde facetten van de metal muziek veralgemeend en dit maakt dat een groep als Ommatidia, die eerder wat duistere, melodieuze metal speelt, tegen die vooroordelen moet opboksen, zegt Guillaume. Vincent heeft dan weer het gevoel dat hij veel moet opofferen voor de goede zaak, zijnde Ommatidia. Hun muzikale trip zit nog in een beginstadium. Hun grote droom is dan ook om het perfecte album af te leveren of dit toch zo dicht mogelijk te benaderen.
Als je terugkijkt op je leven tot op vandaag, welke goede raad heb je in de wind geslagen, maar had je beter ter harte genomen?
Guillaume: ‘Moeilijke vraag. Ik vrees dat ik nog te weinig inzicht heb en levenservaring bezit om daar een eerlijk antwoord op te geven. Vergissingen en/of verkeerde keuzes maken behoren nu eenmaal bij het leven. Stel me dezelfde vraag nog maar eens binnen een paar jaar.’
Vincent: ‘Dat als ze zich voordeden, ik niet de kansen heb gegrepen om meer te praten met mijn vader … .’
Een volgende generatie muzikanten?
Al heeft hij nu nog geen kinderen Guillaume zou niet aarzelen om hen aan te moedigen een loopbaan in de wereld van de muziek na te streven. Volgens hem is het heel leerrijk, je ontmoet interessante mensen, je maakt nieuwe vrienden. Het is een leven vol emoties en onvergetelijke momenten. Nicolas: ‘Ik denk dat kinderen überhaupt hun zin doordrijven, maar mochten ze in mijn voetsporen treden dan zou me dat heel gelukkig maken. Als raad zou ik ze wel meegeven dat ze hun eigen weg moeten zoeken en dat muziek maken leuk moet blijven.’
Een grote collectie?
De heren hebben elk een verzameling cd’s en vinylplaten. Vincent krijgt stilaan problemen wat betreft opslagcapaciteit. Voor hem zou het misschien interessanter zijn om meer mp3’s te kopen, maar hij blijft verknocht aan het in handen houden van een echte elpeehoes of cd doosje. Het is het werkstuk in zijn totaliteit dat hij aantrekkelijk vindt, inclusief het artistieke luik. Guillaume zit met zijn meer dan zeshonderd stuks tellende collectie straks met dezelfde kwestie opgescheept. Doch dat weerhoudt hem er niet van om intens op zoek te gaan naar nieuwe artiesten en getalenteerde bands. Het is een passie en hij kan uren genieten van het luisteren naar muziek. Nicolas zijn vader heeft, naast andere langspelers, nog eerste persingen van Beatles platen in de kast staan. Nostalgische en waardevolle stukken waar je kunt mee pronken.
Enkele kanttekeningen om mee af te sluiten
Terugkomende, vaste gewoontes bestaan voor Guillaume uit het verwennen van zijn katten en niet te vergeten zijn vriendin en veel luisteren naar muziek. Nicolas blijft vaag en houdt het op het aantrekken van de familiebanden. Als hij zichzelf eens in de watten wil leggen speelt Guillaume videospelletjes of hij slaat aan het tekenen. Naast muziek zijn Vincent zijn andere interesses zijn treinen, vliegtuigen en België. Hij heeft Belgische roots, want er wonen familieleden in België en hij is gefascineerd door het land: rijk aan contrasten en bijwijlen surrealistisch in zijn complexiteit. Guillaume probeert zich tolerant op te stellen en er ergert zich vandaag de dag aan niets of niemand in het bijzonder. Niet dat alles hem koud laat, maar hij geeft de voorkeur aan een voorzichtige aanpak: eerst goed nadenken en afwegen en pas dan in actie schieten. Nicolas stoort zich aan de stompzinnigheid en kortzichtigheid van sommige mensen. Vincent denkt aan de menselijke ondeugden, te veel om op te noemen.
Tot slot willen Vincent en Nicolas nog iedereen bedanken voor de hartelijke ontvangst en steun die ze genoten in zowel België als Nederland met The Old Dead Tree. Binnenkort hopen ze om een rondreis door beide landen te kunnen maken met Ommatidia en hopen uiteraard op een even warm onthaal.
