David J
Etiquette Of Violence
Cherry Red Records
David John Haskins is het meest bekend als
bassist van Bauhaus. In 1985 stond hij samen met zijn jongere broer Kevin en
Daniel Ash mee aan de wieg van Love And Rockets. ‘Etiquette Of Violence’ was
zijn eerste soloplaat en die werd uitgebracht in 1983 op het Situation Two
label. In 1990 kwam er een eerste en tegelijk laatste editie op cd. Deze
heruitgave als dubbel-cd werd helemaal opgefrist en de tweede schijf bevat demo’s,
thuis opgenomen spul en B-kanten. Van de zeventien tracks zijn er elf nooit
eerder verschenen op plaat. Als soloartiest is David nog altijd actief. De
laatste tijd concentreert hij zich vooral op het componeren van muziek voor
film en theater. ‘Etiquette Of Violence’ kwam uit vlak na de split van Bauhaus.
Het werk sluit nauw aan bij de stijl van Bauhaus. David kiest wel voor een
sobere invulling. De nadruk ligt helemaal op het scheppen van een stemming. Donker,
vreemd en dichterlijk. Doet soms denken aan de albums van The Church icoon
Steve Kilbey. In ‘No One’s Sending Roses’ zorgen saxofoon, drums en bas voor
een broeierig, gespannen sfeer. Met ‘Joe Orton’s Wedding’ trekken we naar een
obscuur cabaret etablissement en ‘With The Indians Permanent’ is een soort
monoloog met een klagerige sax op de achtergrond. ‘Saint Jackie’ is het meest
luchtige en pakkende nummer. Op deze eerste solo uitstap toont David J zijn
interesse voor verschillende stijlen. Bijna elke song klinkt anders. Op deel
twee dringt de vraag zich op: in hoeverre ga je mee in de experimentele drift
van een artiest? Meest interessant, onverwacht en verwonderlijk is zijn
eenmalige samenwerking met René Halkett waarmee Haskins één single uitbracht en
het een kort leven beschoren project The Sinister Ducks. ‘Etiquette Of
Violence’ was geen spetterende of wereldschokkende release. Voor wie vertrouwd
wil raken met het werk van David J is het wel een prima aanzet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten