Thinking Plague
Hoping Against Hope
Cuneiform Records
De eerste elpee van de Amerikaanse formatie Thinking Plague (opgericht in 1982) was het twee jaar later uitgebrachte ‘...A Thinking Plague’. De band is nog steeds actief en aan het roer staat nog altijd gitarist en componist Mike Johnson. Hij is enige overlever van de originele bezetting. Naast rock, folk en kamermuziek heeft Mike een passie voor moderne, 20ste eeuwse, klassieke muziek. Thinking Plague wordt dan ook gezien als het boegbeeld van de Amerikaanse tak van de van oorsprong Europese ‘Rock In Opposition’ (RIO) beweging met onder meer als vertegenwoordigers Henry Cow, Art Bears, Aranis, Present, Guapo en Art Zoyd. De composities van Johnson zijn bedoeld om live te worden uitgevoerd. Onder meer door het verloop van muzikanten en de complexiteit van de muziek vraagt dit heel wat voorbereiding en moet er dan ook vaak worden gerepeteerd. Wat dan weer zijn weerslag heeft op de platen productie. Voor hun vorige langspeler moeten we al terug naar 2011. Had ‘Decline And Fall’ nog een doemscenario en leek het wel de voorbode van de Apocalyps, dan bieden Mike en co. de luisteraar met ‘Hoping Against Hope’ een sprankje hoop, al blijft dit allicht een illusie. Met Bill Pohl werd voor het eerst een tweede gitarist ingehaald. Dit zorgt niet zozeer voor een hoger rock gehalte. Zijn inbreng spitst zich meer toe op het meerstemmige aspect waarbij elke individueel instrument zijn rol speelt binnen de context van het ensemble. De teksten zijn kritisch en belichten thema’s als religieus fundamentalisme, kapitalisme en economie, militarisme en hun al dan niet onderlinge overeenstemming. Het is telkens een avontuur om alle instrumenten, inclusief de soepele stem van zangeres en accordeoniste Elaine di Falco te leren onderscheiden. De muziek is veeleisend, dynamisch en gecompliceerd samengesteld. Je moet er doorheen met een fijne kam. Zo krijg je een gevoel van emotionele verbondenheid die je moet helpen in het vinden van een uitweg, een corridor om te ontsnappen aan een wereld van chaos en oproer. Avant-garde progressieve rock op zijn best.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten