Rosetta
Terra Sola
Pelagic
Amerikaanse band, actief sinds 2003 en gestaag zoekend naar nieuwe texturen en concepten. Omschrijven zelf hun groepsgeluid als ‘metal voor astronauten’. Boekten tot nu toe hun grootste succes met de langspeler ‘The Anaesthete’ (2013). Na een lange, twee jaar durende toernee ter ondersteuning van hun meest recente release ‘Utopioid’ - uitgebracht in 2017 - komt men terug aan het platenfront met de ep ‘Terra Sola’. Daarop gaat men verder op de ingeslagen weg van ‘Utopioid’ met mooie instrumentale, uitgewerkte en melodieuze passages afgewisseld door de bekende forse naar hardcore en sludge metal neigende uithalen. De nadruk ligt duidelijk op een meer ruimtelijke dimensie die afdwaalt van het metal pad. De drie composities op deze ‘Terra Sola’ zijn heel geraffineerd en delicaat. Eigenlijk is het hier enkel nog in de elf minuten lange titelsong dat de moker nog wordt gehanteerd. Zowel het stijlvolle ‘57844’ als het dromerige ‘Where Is Hope’ stralen rust uit. Benieuwd welke weg men zal bewandelen met het volgende volwaardige album.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten