Neurosis

Neurosis

Doorbreekt de stilte

'Honor Found In Decay', de nieuwe schijf van Neurosis zou je alleen al kopen om het schitterende hoesontwerp. Dit overtreft nog het fotografische hoogstandje, het indrukwekkende 'hertenpaard' van 'Given To The Rising'. Ook de muziek kon ons meer dan bekoren, meer nog hield ons dagenlang in de ban. Redenen genoeg om één van de twee woordvoerders, in het geval van Rock Tribune, Steve Von Till te spreken te krijgen. Niet meteen een spraakwaterval leverde dit onderonsje toch nog genoeg gespreksstof op om even langer bij stil te staan.

Paul Van de gehuchte

Hoe verloopt een zondag als je geen interviews hebt of niet met muziek bezig bent?

Steve Von Till: ‘Het grootste deel van de dag probeer ik van de buitenlucht te genieten. Ik ga, alleen of met mijn gezin, wandelen in het bos of op mijn eentje gaan lopen. Het is de enige dag van de week dat ik weinig of niets aan mijn hoofd heb. Ik probeer dan te relaxen, maar dat lukt niet altijd.’

Tussen het uitbrengen van ‘Given To The Rising’ en Honor Found In Decay’ zit er vijf jaar. Was het moeilijk om een doorstart te maken?

Steve: ‘Nee toch niet. Ons grootste probleem is dat we niet allemaal in dezelfde stad wonen. Om samen nummers te schrijven of te repeteren moet iedereen het vliegtuig nemen. Als je het vergelijkt met België dan is de afstand zo groot dat elk van ons in een ander land zou wonen. Ja, de Verenigde Staten van Amerika zijn uitgestrekt. (lacht) Bovendien moeten we allemaal tegelijk vrijaf kunnen krijgen op het werk en dat lukt niet altijd. Sommige van de ‘nieuwe’ nummers gaan zelfs terug naar de periode van het opnameproces van ‘Given To The Rising’. Het meeste materiaal maakt een evolutie door. Zelfs als de nummers zo goed als af zijn dan is het zoeken naar een vrije week om te kunnen beginnen met de opnames. In het geval van ‘Honor Found In Decay’ kon het pas na zes maanden. Voor 'Given To The Rising', het vorige album hadden we zes dagen nodig. Nu werd alles ingeblikt in tien dagen. We gunden onszelf wat meer tijd deze keer.’

Wanneer hak je dan de knoop door en beschouw je een lied als helemaal afgewerkt?

Steve: ‘We voelen het gewoon aan. We doen dit al vele jaren en tijdens het werken aan een song is het samen jammen de katalysator. Iedereen speelt zijn partij. Je raakt in een soort van trance. Het is dan gewoon een kwestie van tijd om het natuurlijke proces zijn gang te laten gaan en intuïtief te begrijpen dat dit het is. Het is niet gemakkelijk om het onder woorden te brengen. Het is een aaneenschakeling van emotionele gevoelens en geen door je hersens gestuurde, bewuste keuze.’

Immer vooruit

Hoelang sta je nu stil bij deze plaat, want Scott Kelly beweerd in een toch wel wat gedurfde uitspraak dat en ik citeer: ‘If you don’t make a record that you think eclipses your previous record, then… you’ve failed.’

Steve: ‘Wel we kijken altijd vooruit. Dit zijn nummers die ons toch voor een bepaalde tijd – zeg maar een paar jaren - nauw aan het hart liggen en die we live willen spelen en delen met het publiek. Maar alles heeft een bepaalde levensduur en Neurosis is niet het soort groep die teert op oude successen. Soms denken onze fans daar anders over, doch als auteurs en creatieve gangmakers staan we niet lang stil bij een werk en dan laten we het heden los en gaan op weg naar de volgende opstap. Je moet alert blijven. Anders verlies je de bezieling en het enthousiasme van het moment. We zijn wel trots op wat we al hebben gepresteerd, maar als je eerlijk bent tegenover jezelf moet je durven toegeven dat door gebrek aan ervaring, sommige keuzes en beslissingen in vroegere tijden nu ondenkbaar zijn. Je wordt beter met de jaren, je ontdekt allerlei nieuwe dingen qua geluid, melodie, harmonie, techniek. Het blijft een verrassend parcours. We zitten in een spiraal waarbij we steeds dichter bij de kern geraken van wat Neurosis eigenlijk betekent. Bij elke omwenteling putten we ervaring uit het verleden, we leren van onze fouten en komen zo dichter en dichter bij ons voorbestemde doel.’

Luister je nog naar de oudere Neurosis platen?

Steve: ‘Nee, dat doe ik nooit. Dat lijkt misschien vreemd. (lacht) Ik weet eigenlijk niet waarom.’

Het nieuwe album is te koop in verschillende formaten, een bewuste keuze?

Steve: ‘Wel we zijn zelf de platenmaatschappij, we exploiteren het van huis uit, dus dat maakt het wat gemakkelijker om de juiste beslissingen te nemen. (lacht) Alleen de vinylversie hebben we uitbesteed aan een label waar we uitstekend mee kunnen samenwerken: Relapse. We nemen geen risico’s, lenen nooit geld bij banken, kennissen of distributeurs. We weten dan ook precies hoe we er financieel voorstaan. We hebben nog andere artiesten onder dak, maar voor ons is deze schijf een heel belangrijke uitgave en 25.000 stuks laten persen, ook al het niet goedkoop, is toch een vereiste. De rest van het budget gaat naar de opnamestudio, hoesontwerp, promotie en dergelijke zaken meer.’

Werk je nog aan andere projecten of een nieuwe soloplaat?

Steve: ‘Ja, ik ben daar wel mee bezig, maar Neurosis krijgt altijd voorrang en het is voor ieder onze grootste bron van inspiratie. Je kunt echter niet spreken van een kruisbestuiving. Het zijn twee totaal verschillende dingen. Het is een wereld van verschil: werken met vier andere muzikanten of alleen op je eentje met je akoestische gitaar nieuwe nummers componeren.’

Tot de dood

Of Steve het met Scott Kelly eens is dat Neurosis pas zal ophouden te bestaan als één van de leden komt te overlijden?

Steve: 'Ja dat is zo. Niemand van ons kan zich een leven voorstellen zonder Neurosis. Het maakt deel uit van ons functioneren als mens. Neurosis is er niet omwille van zijn fans of om populair te zijn of om veel platen te verkopen. Wij maken geen muziek voor de grote massa. Het is een vorm van zelfexpressie die deel uitmaakt van ons bestaan. Daarmee houden we ons overeind in een wereld van beroering en gezeik. Zelfs in het alternatieve muziekcircuit en de zogenaamde underground beweging wordt er zoveel geluld, zijn er wanstaltige egotrippers die van alles en nog wat verkondigen. Je houdt het niet voor mogelijk. Natuurlijk hebben we de behoefte om onze muziek te delen anders heeft het niet veel zin om iets uit te brengen. We doen het niet voor levensonderhoud, niet voor het geld, doch omdat we het aan onszelf verplicht zijn.'

Behalve muziek heb je nog andere interesses?

Steve: 'Het leven op zich interesseert me wel. Ik hou van de natuur, mijn familie, poëzie, kunst, lezen, mensen, wel sommige toch en liefst degene die iets zinnigs te vertellen hebben. (lacht) Maar op de eerste plaats komt toch de verbondenheid met mijn leefomgeving. Acht jaar geleden ben ik met mijn gezin weggetrokken uit de stad en woon nu in een bos. Ik voel me daar erg goed bij. Om naar mijn werk te gaan moet ik maar een paar kilometer rijden langs een smal landweggetje. Terug thuis zit ik midden de bomen, de bergen en de dieren die in het woud leven. Het is hier ook niet dichtbevolkt, dus ruimte zat. Ja, ik ben nog altijd onderwijzer en geef les aan kinderen van negen en tien jaar oud. Het zal nu het twaalfde jaar zijn dat ik voor de klas sta.'

Aan wat geef je veel geld uit? Wat koop je als je jezelf eens lekker wil verwennen?

Steve: 'Gitaar toerusting en apparatuur, platen en boeken over mythologieën in Europa. Kunstvoorwerpen interesseren me ook wel vooral als ze passen in het interieur van ons huis. Het meeste geld gaat toch naar de inrichting van mijn thuisstudio. Daar breng ik veel van mijn tijd door, het is bijna een obsessie. En ik verzamel gitaar pedalen. (lacht) Gitaren heb ik niet zoveel een stuk of vier. De belangrijkste zijn mijn twee elektrische Neurosis gitaren, een akoestische voor het solowerk en dan nog eentje extra. Wat mijn platencollectie betreft: die omvat toch enkele duizenden stuks, zowel cd's als vinyl. Ze staan een beetje overal in het huis en ja ik heb nog stapelruimte over over. Of mijn huisgenoten niet zeuren? Nee, want ze hebben niet te kiezen. (lacht)

Neurosis komt 30 november voor een paar dagen naar Engeland waar ze zullen spelen tijdens het Nightmare Before Christmas evenement dat plaatsvindt in het Camber Sands Holiday Camp en op 2 december staan ze samen met Godflesh op de affiche voor een eenmalig concert in The Forum in Londen.

Vroeger was het voor Neurosis niet zo voor de hand liggend om een rondreis te maken in Europa. Is er daar nu verandering in gekomen?

Steve: 'De omstandigheden zijn lichtjes verbeterd in vergelijking met vroeger. De meesten van ons hebben al jaren dezelfde baan en onze respectievelijke bazen weten nu wel waar we mee bezig zijn en dat is toch een voordeel. Twee weken vrijaf krijgen tijdens de zomermaanden lukt nu beter. We hopen volgend jaar af te zakken naar Europa voor een week of twee. Vrije tijd hebben we dan niet. We treden elke dag ergens anders op. Het is een aaneenschakeling van materiaal uitladen, opstellen en uittesten, spelen, terug inladen en naar de volgende plek reizen en dat veertien dagen lang. Nee, een toeristisch uitstapje zit er niet in. Mijn vrouw is Duitse en als we een weekje op bezoek gaan bij de familie dan maak ik wel tijd vrij om wat cultuur op te snuiven.’

Wat denk je over de verkiezingen die eraan zitten te komen: Obama of Romney?

Steve: ‘Ik ben niet geïnteresseerd in politiek. Ik kijk nooit televisie. Soms luister ik naar het nieuws op de radio. Mijn argwaan is groot tegenover de nieuwszenders. De berichten die ze brengen zijn of gekleurd of opgeklopt. Sensatie is het sleutelwoord. Als er iets gebeurt in de wereld krijg je alleen hun versie te horen. Nooit krijg je een volledig inzicht van wat er eigenlijk aan de hand is. Het geeft je de indruk dat de wereld alleen bevolkt wordt door gestoorde fanatici en loslopende gekken. Er gebeuren natuurlijk overal in de wereld de gekste dingen, maar de eenzijdige berichtgeving stelt de zaken anders voor dan ze zijn. De beperkte vrije tijd die ik heb gebruik ik niet om alle wereldproblemen aan te kaarten of op mijn schouders te torsen. Thuis en in onze kleine gemeenschap draag ik mijn steentje bij, want wie wil dat er verandering komt en in een betere wereld wil leven moet bij zichzelf beginnen.’

Ben je gelovig?

Steve: ‘Nee, elke georganiseerde godsdienst is een waanzinnige bedoening. Religie is gebaseerd op macht, autoriteit en overheersing. Aan de andere kant ben ik ook geen atheïst. Ik ben een profaan iemand, doch het is mijn overtuiging dat echte spiritualiteit niet kan bestaan op basis van heerschappij. De islam, het christendom of welke religieuze strekking dan ook met een hiërarchie als grondslag, als fundament heeft alle banden met de mens als wezen doorgeknipt.'