Gov't Mule

Gov’t Mule

Een terugblik met het oog op de toekomst

In afwachting van nieuw werk van Gov’t Mule dook men bij Provogue/Mascot de kelder in. Ze troffen er de eerste studio opnames aan van het in 1994 vers opgerichte trio Gov’t Mule. Men maakte van de gelegenheid gebruik om deze nu uit te brengen. Wat toen begon als een low budget onderneming groeide uit tot een mega succesvolle act met vijftien albums op de teller, meer dan duizend optredens en een miljoenen verkoop. Tijd om te grasduinen en een balans op te maken en dat deden we met de immer sympathieke frontman Warren Haynes.

Paul Van de gehuchte

Overslaande vonken

Wat maakt voor Warren Haynes de opnames in de Tel-Star Studios zo speciaal?

‘Het zijn onze allereerste opnames en als ik er vandaag naar luister dan valt me meteen de wonderbaarlijke chemie op tussen ons drieën. (Naast zanger/gitarist Warren Haynes bestond de eerste bezetting van Gov’t Mule uit bassist Allen Woody en Matt Abts als drummer - PVdg). Als trio moet je elkaar echt aanvoelen, anders werkt zo een formule niet.   Het was meer dan tien, twintig jaar geleden dat ik ze nog gehoord had en als ik er vandaag naar luister tovert die muziek een grote glimlach op mijn gezicht.’

‘Het was voor die tijd ook vernieuwend, vanuit een bepaald standpunt bekeken zelfs experimenteel. We hadden een handvol nummers en aangevuld met wat covers was het de bedoeling om met weinig geld in eigen beheer een eerste plaat uit te brengen. Het pakte uiteindelijk grootser uit dan gepland. Naarmate de tijd verstreek schreef ik meer nieuwe songs. We kregen de mogelijkheid om een platen contract te tekenen en maakten gebruik van de opportuniteit die het label ons bood om met Michael Barbiero een echte producer in te huren. Iets wat helemaal haaks staat op de oorspronkelijke intenties van de Tel-Star sessies.’

‘Een aantal songs als ‘Blind Man In The Dark’, ‘Rocking Horse’ en ‘Monkey Hill’ had Haynes voordien al klaar met in gedachten hoe zijn eigen band Gov’t Mule zou klinken. In die optiek moet je ook de keuze zien van de covers die in de Tel-Star Studio zijn ingespeeld. Warren: ‘Het zijn liedjes die voor mij een speciale betekenis hebben en een eresaluut zijn aan de artiesten in kwestie. We hebben er wel een geheel eigen interpretatie aan gegeven. Als je niet van plan bent er een persoonlijke toets aan te geven heeft het niet veel zin om een song van iemand anders te coveren.’     

Een groot verlies

Het plotse overlijden van je oude vriend bassist Allen Woody (werd dood aangetroffen zittend in een zetel in zijn motel kamer in de ochtend van 26 augustus 2000 - PVdg) moet hard zijn aangekomen. Heeft die gebeurtenis je kijk op het leven veranderd?

‘Zonder enige twijfel. We kenden elkaar al jaren, waren muzikale zielsverwanten en zakenrelaties. Er vonden toen veranderingen plaats op zoveel verschillende niveaus, persoonlijk en zakelijk. De moeilijkste beslissing voor mij was doorgaan met Gov’t Mule of niet. In eerste instantie wou ik ermee stoppen. Het heeft drie, vier maanden geduurd voor ik wou denken aan een eventuele doorstart van Gov’t Mule. Het doorslaggevende argument was dat we ook zonder Allen Woody onze muziek levendig wilden houden. In gedachten zou hij altijd bij ons zijn.’

‘Ik ben in eerste instantie ook terug gaan spelen bij The Allman Brothers Band. Was Allen Woody niet gestorven dan was dat niet aan de orde geweest. We hadden beiden de groep verlaten eind maart ’97 en kozen er definitief voor om onze eigen act een kans te geven en tot zijn dood zag de toekomst van Gov’t Mule er ook heel rooskleurig uit. Mijn eerste overtuiging na zijn heengaan was dat het over en uit was voor Gov’t Mule. Toevallig kreeg ik rond die tijd een telefoontje van Gregg Allman die ook heel goed bevriend was met Allen en tijdens ons gesprek zei hij dat ik altijd welkom was mocht ik willen terugkeren naar The Allman Brothers Band. Iets wat ik in overweging nam en uiteindelijk ook deed.’

Naast Gov’t Mule heb je nog heel wat meer muzikale plannen. Voor een deel zijn die al verwezenlijkt. Met de rest ben je niet gehaast. Alles komt ter bestemder tijd?

‘Ik laat de dingen hun beloop. Ik denk dat alles gaat zoals het geacht wordt te gaan. Je kunt daar uiteindelijk zelf niet veel aan veranderen. En ver vooruit plannen? Wel, dat doe je beter niet, want er kan altijd iets onverwacht gebeuren en dan ben je eraan voor de moeite.’

Wat zijn de nadelen van de rocksterren status?

‘Ik zie mezelf niet als een rockster. Eerder als een muzikant die het nodige geluk heeft gehad om voor zijn muziek en de manier waarop hij zijn muziek brengt een geïnteresseerd publiek te vinden. Een nadeel is soms een gebrek aan privacy. Maar over het algemeen gedraagt iedereen zich erg respectvol. Ik word dikwijls herkend, doch de mensen blijven vriendelijk, zijn niet opdringerig en respecteren mijn persoonlijke ruimte. Het enige wat ze willen is hun erkenning laten blijken voor je muziek en als artiest. Dat kan ik alleen maar appreciëren.’

Een veelvoud aan gitaren

Ben je een verzamelaar? Hoe uitgebreid is je collectie gitaren en apparatuur?

‘Door de jaren heen heb ik mijn collectie zien aangroeien. Niet dat ik daar fanatiek mee bezig was en op zoek ging naar bepaalde instrumenten. Allen Woody was dat wel. Hij bezat meer dan vijfhonderd muziekinstrumenten, overwegend basgitaren. Mijn verzameling telt nu honderdvijftig à tweehonderd gitaren. Dat zijn er veel, maar als je weet dat ik daar dertig jaar over heb gedaan om die bij elkaar te krijgen dan lijkt het toch minder buitenissig.’

Hoe moeilijk is het om te kiezen op welke je gaat spelen tijdens een concert of plaatopname?

‘Wel ik heb zo mijn favorieten. Vijf of zes ervan zijn min of meer onmisbaar en de overige gitaren worden gekozen in functie van het variëren in muziekstijl of wanneer ik op zoek ben naar een specifiek geluid of effect. En dan zijn er nog waar bijna nooit op wordt gespeeld. Maar, ik ben niet van plan er van de hand te doen of te verkopen. Ook al nemen ze heel wat plaats in beslag en vraagt het tijd om ze te vrijwaren en in prima staat te houden.’  

Een zoon als hobby

Hoe ziet voor jou een dag eruit als je niet met muziek bezig bent?

‘Ik heb een zoontje van vier en een half jaar, een enig kind en al mijn vrije tijd breng ik met hem door. Dus ofwel ben ik thuis of ergens onderweg en hard aan het werk. Het is ofwel familie of werken, voor iets anders is er geen tijd.’

Als hij ouder is zou je hem aan- of afraden om in de muziek business te stappen?

‘Hij heeft alleszins iets met muziek. Hij heeft gevoel voor ritme en toonhoogte, ook al is hij nog zo jong. Ik zou hem niet stimuleren om iets met muziek te doen, maar als hij dat echt zelf zou willen dan sta ik helemaal achter zijn keuze en zal ik hem zoveel mogelijk proberen te helpen. Mijn vrouw en ikzelf zijn er voor beducht om hem te veel in de muziekrichting te duwen, maar hij gaat er zelf naar op zoek. Ook al omdat hij geconfronteerd wordt met mijn ervaringen en mijn leefwereld vol van muziek. Het zit hem in de genen denk ik.’

‘Wat hij doet of al wat hem interesseert daar kijk ik met belangstelling en verwondering naar. Het is raar dat, nu ik zoveel mogelijk tijd probeer samen te zijn met mijn zoon er ook heel wat herinneringen uit mijn eigen jeugd terug aan de oppervlakte komen. Ik kan terug genieten van sport, wandelen in het park, speeltuinen, hem leren fietsen, allerhande speelgoed, gaan zwemmen. Hij houdt ook van turnen. Hij doet heel wat uiteenlopende dingen en het is leuk om daar ook als gezin in mee te gaan en er deel van te mogen uitmaken. Mijn zoon is mijn enige, echte hobby vrees ik (lacht).’

Liever geen Trump

De verkiezingen komen er aan begin november. Is politiek iets wat je bezighoudt?

‘Het merendeel van de songs die ik schrijf zijn niet politiek gerelateerd en toch staan er op elk album toch twee of drie nummers waarin politiek aan bod komt. Zoals het er nu voorstaat heb ik vooral angst. Ook met wat er in de rest van de wereld allemaal omgaat. Wat mij in de VS zorgen baart is de ‘fear factor’ en de waarop Donald Trump dit gebruikt of eerder misbruikt om te proberen de verkiezingen te winnen. Ongeacht of het gaat om godsdienst, kleur of achtergrond probeert hij groepen mensen tegen elkaar opzetten. Ik voel me daar heel ongemakkelijk bij. Ik hoop dat het allemaal goed komt. Ik denk niet dat Trump ooit president wordt. Al moeten we ons ook voorbereiden op dat scenario. Ik had bijvoorbeeld nooit gedacht dat George W. Bush president kon worden en dat zelfs voor twee ambtstermijnen. Ik was toen ook heel erg ongelukkig en ontgoocheld.’

Mocht Trump verkozen worden; kan het Amerikaanse congres dan niet als een soort van regulator optreden en zijn macht aan banden leggen?

‘Het congres en in feite ons hele kiessysteem is zo inadequaat en ontoereikend dat het helemaal vernieuwd moet worden. Een belangrijke component die de Amerikaanse politiek en het politiek systeem beheerst en in stand houdt is geld. Dat moet eruit. Er worden nu miljarden dollars besteed aan campagnes. Dat is gewoon absurd en totaal zinloos. Behalve  voor de enkelingen die er garen bij spinnen. De laatste veertig, vijftig jaar heeft men een systeem ontwikkeld dat waarbij de corruptie alleen maar is toegenomen. Nee, geld mag niet langer een factor zijn die verkiezingen en/of de politieke agenda bepaalt.’    

Als ik je dit mag vragen: ben je gelovig? Wat is je mening over religie in het algemeen? 

‘Nee, ik ben niet gelovig, niet in de zin dat ik me aangetrokken voel of actief deelneem aan één van de georganiseerde godsdiensten. Ik heb zo mijn eigen visie op spiritualiteit. Het is een feit dat religie door de eeuwen heen verantwoordelijk is voor heel wat menselijk leed en schade. Dit zou bespreekbaar moeten zijn en men zou er op een volwassen manier mee moeten kunnen omgaan. We zouden er lessen uit moeten trekken. Maar ik vrees dat dit een proces is van lange duur. Iedereen zou moeten in de mogelijkheid zijn om zijn geloof te kunnen belijden in alle vrijheid en met het nodige respect voor iemand anders zijn overtuiging. Een intuïtieve levensstijl kan mooi zijn. Zoals het er vandaag aan toegaat zijn godsdiensten in hun huidige vorm gevaarlijk en bedreigend voor alle andersdenkenden.’

En welke zijn je goede en slechte eigenschappen?

‘Ik denk dat dit iets is dat ik liever voor mezelf hou en niet ga delen met de rest van de wereld. Maar ik werk eraan, elke dag (lacht).’

Je hebt al een indrukwekkend parcours afgelegd. Is er nog iets dat je absoluut wil verwezenlijken?

‘Ik heb nog nooit en echte blues plaat gemaakt. Een ander idee is een op jazz gebaseerd instrumentaal album. Ik wil nog zeker een vervolg breien aan ‘Ashes & Dust’ met opnieuw de focus op het singer-songwriter aspect. En er is het heuglijke feit dat er een nieuwe Gov’t Mule langspeler zit aan te komen, iets waar ik persoonlijk heel enthousiast over ben. En dan zijn er nog een aantal artiesten waar ik graag eens mee zou samenwerken. Nu is het nog te vroeg om daar meer over te zeggen, doch als het juiste moment zich aandient zal daar verder over gecommuniceerd worden.’

‘Dit jaar zal ik ook veel op tournee zijn. Eerst is er de Jerry Garcia Symphonic Celebration, daarna komt er een Europese rondreis met de ‘Ashes & Dust’ band waarbij we het gelijknamige album voorstellen en dan terug naar de States om de release van het nieuwe Gov’t Mule en de bijbehorende toer voor te bereiden. Het is heel wat, maar als je zoals ik mag doen wat je graag doet, dan is het allemaal geweldig en prijs ik me gelukkig.’