...And You Will Know Us By The Trail Of Dead

Een kunstenaar is iemand die de nadruk legt op het bewandelen van de weg in plaats van op de bestemming.

8 februari 2011 verscheen de nieuwe langspeler ‘Tao Of The Dead’ van het Amerikaanse Trail Of Dead. Het is het zevende studio album van de band rond Conrad Keely (die ook verantwoordelijk is voor al het artwork) en Jason Reece. Zelf omschrijven ze het nieuwe album als verfrissende nostalgie; een hommage aan acts als Pink Floyd, Yes, Rush en Neu! Als producer werkten ze opnieuw met Chris Smith die ook hun titelloze debuut uit 1998 voor zijn rekening nam. Het heeft wat voeten in de aarde gehad om één van de twee heren te spreken te krijgen. Uiteindelijk is het toch gelukt en gesprekspartner van dienst was Conrad Keely.

Paul Van de gehuchte

De meest recente release is altijd de beste

Meestal vinden artiesten dat hun nieuwste werk ook hun beste is. Is dat ook het geval voor ‘Tao Of The Dead’?

Conrad: ‘Wanneer je een artistieke uitdaging en het engagement aangaat om aan een nieuw werk te beginnen dan probeer je wanneer je studiotijd boekt of songs schrijft erop vooruit te gaan. Elk individu binnen de groepssamenstelling doorloopt een steeds veranderend proces van ontwikkeling. Het is logisch dat datgene waar je vandaag aan werkt gebaseerd is op een grotere ervaring, meer kennis en een rijker palet van mogelijkheden dan voorheen het geval was.  Het is dan ook niet zo verwonderlijk dat je er van overtuigd bent dat het nieuwe beter is dan al het voorgaande.’

Luister je nog naar jullie vorige albums?

Conrad: ‘Niet echt nee. Als ik er naar één van onze oudere platen luister dan is het naar ‘So Divided’.  Het is niet dat ik geen affectie meer heb met onze vorige platen, integendeel. Het is muziek die we lange tijd hebben gespeeld of nog spelen. Ik ken al die muziek door en door. Soms, voor we beginnen met nieuwe opnames, luister ik wel eens naar voorgaande albums, maar alleen om naar te refereren. Naar rockmuziek in het algemeen luister ik bijna nooit.’

Jullie album verschijnt in verschillende drukvormen. Is dat jullie keuze of heeft ook de platenmaatschappij daar zijn zeg in gehad?

Conrad: ‘Voor mij is het hoesontwerp en de vormgeving evenwaardig aan de muziek. Voor de release in Europa komt er een editie met een media boek waarbij me de mogelijkheid werd geboden om een volledig hoofdstuk  van mijn ‘digi-graph-novelette’ te publiceren. Vond ik persoonlijk erg gaaf. Sommige van die oplagen zijn relatief nieuw in de wereld van het verpakken of presenteren van cd’s. Ik sta wel open voor dergelijke vernieuwende ideeën.’

Creatief omgaan met beeld en muziek

Als te terugblikt op je muzikale carrière tot en met vandaag, wat zou je nog willen verwezenlijken?

Conrad: ‘Ik zou graag nog een volwaardige animatiefilm willen maken met onze muziek als soundtrack. Ik zou het misschien zelfs opsplitsen in verschillende episodes. Zo laat je tegelijk een opening voor eventuele sequels. Bassist Autry helpt me met het schrijven en ontwikkelen van verhaallijnen en met het visuele aspect zoals beeldmateriaal voor video’s. Het liefst van al zou ik alleen het schrijven van verhalen en teksten voor mijn rekening nemen en het tekenen en ontwerpen door iemand anders laten doen.’

Hoe moeilijk is het om je leven als muzikant te combineren met het leven met je familie?

Conrad: ‘Ik heb eigenlijk geen familieleven. Mijn familieleden wonen verspreid over de hele wereld. Het is niet zo eenvoudig om met hen contacten te onderhouden.’

Ik bedoelde het leven met je huisgenoten.

 Conrad: ‘Oh op die manier. De laatste tijd breng ik veel tijd thuis door. We toeren minder dan vroeger het geval was. Ik hou er van om thuis te werken met mijn gezinsleden om me heen. Ik zit dan in de leefkamer te tekenen of te schrijven. Ik ben niet het type dat zich van de wereld afsluit en alleen op een kamertje zit. Soms nodig ik zelfs vrienden uit. We voeren dan conversaties of kijken televisie. Hun aanwezigheid is een bron van inspiratie.’

Je kunst is heel belangrijk voor je, maar hoeveel tijd breng je door met musiceren?

Conrad: ‘Ik probeer toch een paar uur per dag te oefenen. Niet op gitaar, maar eerder piano, cello of viool. Ik heb spijtig genoeg geen conservatorium gevolgd. Ik heb ooit een tijdje les gekregen, maar dat was heel duur en ik had toen het geld niet om daarmee door te gaan. Ik ben in de eerste plaats een autodidact.’

Mocht je de klok terugdraaien: heb je ooit goede raad gekregen van iemand, maar die niet ter harte genomen en heb je daar nu geen spijt van?

Conrad: ‘ Moeilijke vraag. Als ik het advies in de wind heb geslagen dan moet ik daar een goede reden voor gehad hebben. Ik heb geen spijt van de keuzes die tot op heden heb gemaakt. Of beter, ik probeer van geen enkel besluit spijt te hebben.’

Toeren verveeld nooit

Jullie hebben al veel van de wereld gezien. Wat beschouw je als de meest exuberante belevenis?

Conrad: ‘Ik hou van reizen en als we bijvoorbeeld op tournee zijn dan bezoek ik graag de bezienswaardigheden en de musea van de steden waar we verblijven. Sightseeing vind ik een aangenaam tijdverdrijf. Soms lukt het niet door gebrek aan tijd. Ik zou graag meer van Spanje zien en Griekenland. Een stad als Istanbul trekt me ook wel aan. En natuurlijk is er nog Zuid-Amerika. Daar valt ook nog veel te ontdekken.’

Tijdens jullie reizen; welke beroemdheden heb je ontmoet of mee kennis gemaakt en zaten daar vreemde vogels tussen?

Conrad: ‘Ja, soms loop je wel eens iemand tegen het lijf. Beroemdheden die een beetje extravagant of zich vreemd gedragen niet nee. Laatst zag ik Michael Stipe (R.E.M.) backstage. Je kijkt wel op naar zo een ster, maar hij is een zeer aimabele man. Iemand zonder kapsones. Ik ben zeker niet het opdringerige type. Het is niet dat ik onmiddellijk op iemand toe stap of hem of haar aanspreek. Als het gebeurt dat iemand me aanklampt of het nu een bekende persoon is of niet, maakt niet uit. Een goed gesprek is altijd welkom. Ik zou wel graag eens een babbel hebben met Brian Wilson (The Beach Boys). Een geniale man die wel wat vreemde trekjes vertoont. Van mijn helden van vroeger heb ik ook nog niemand ontmoet. Op mijn verlanglijstje staan onder meer Paul McCartney, Peter Gabriel en Kate Bush.  Ik heb ze tot nu toe nog nooit ergens zien rondhangen (lacht).’

Aan wat geef je de voorkeur: een potje stomende seks of een fantastisch concert geven

Conrad: ‘hm, ik schat beide even hoog in. Rondreizen en optreden kan dezelfde vorm van bevrediging, dezelfde extase teweeg brengen als wat seks met je doet; met name klaarkomen.’

Door de jaren heen zijn er verschillende personeelswissels geweest. Om welke reden gooi je iemand uit de groep?

Conrad: ‘We hebben nog nooit niemand aan de deur gezet bij Trail Of Dead. Ze zijn allemaal op vrijwillige basis vertrokken. Onze vroegere drummer koos voor een carrière als kok, onze bassist verkaste naar Duitsland … , elk heeft wel zijn redenen om weg te gaan. Het leven binnen een muziekgroep is niet altijd wat het lijkt. Het vraagt veel inzet en toewijding en niet iedereen is bereid om bepaalde zaken op te geven. Ik kan er begrip voor opbrengen dat men andere keuzes maakt.’

Hoe moeilijk is het om iemand te vervangen?

Conrad:’ Op dat gebied mogen we ons gelukkige prijzen. We vonden bijna onmiddellijk muzikanten die hun plaats konden innemen en zich snel konden inwerken. Je muzikale smaak delen en samen muziek maken zijn intieme aangelegenheden en niet alles loopt onmiddellijk gesmeerd. Het blijft een moeilijke oefening.’

Een kijk op de wereld door de ogen van Conrad Keely

Wat is je mening over de recente ontwikkelingen in de Arabische wereld (Tunesië, Egypte, Jemen, Iran)

Conrad: ‘ Ik weet te weinig over de toestand daar om een zinnige repliek te geven. Ik zie de verslaggeving op televisie, het geweld, de woede van de bevolking. Wanneer ik dergelijke beelden zie krijg ik zin om naar daar te gaan als verslaggever. Er was een tijd dat ik dolgraag oorlogscorrespondent wou zijn. De chaos en de spanning oefenen een soort van aantrekkingskracht op me uit. Ik zie me daar echt midden de actie met mijn videocamera in de aanslag. Vermoedelijk was ik inmiddels gedood door een sluipschutter of  een verdwaalde kogel. Historische gebeurtenissen daar moet je bij zijn, ook al kan je het loodje leggen.’

Heb je interesse in politiek?

Conrad: ‘Ik beleef politiek op een heel andere manier dan de meeste politici. Ik denk bijvoorbeeld niet aan grenzen, landen of volkeren. Ik denk dat we meer baat hebben bij een wereld zonder afgebakende gebieden. Nu zijn er conflicten rond een hoop stenen, een ijsberg of een minuscuul eilandje. Maar dat stukje behoort tot het grondgebied van een bepaald land en dat moet dan kost wat kost verdedigd worden. Het nationalisme wordt erdoor aangewakkerd en dat is nergens goed voor. Globalisatie is het enige alternatief.’

En religie?

Conrad: ‘Ik heb het niet zo begrepen op godsdiensten. Ik geloof in een bovenaards wezen, maar iedereen moet voor zichzelf uitmaken welke spirituele leidraad hij wil volgen. Religies zijn heel destructief, verhinderen denkprocessen en veroorzaken onrust, spanning en instabiliteit.’

Dit jaar zal de populatie op aarde het magische getal van zeven miljard overschrijden. Hoe lang houden we dit vol en kunnen we onze planeet leefbaar houden?

Conrad: ‘Ik heb een aantal documentaires gezien over dit onderwerp en veel tijd rest ons niet. Binnen twintig jaar zal het te laat zijn, dus er moet iets gebeuren. Ik weet niet wat dat zal zijn, maar dat het iets drastisch wordt staat buiten kijf. Langs de andere kant vind ik het erg spannend dat ik nu leef en die veranderingen nog zal meemaken. Onze hoop ligt bij onze kinderen en de generaties na hen. Zij zullen de problemen die wij hebben veroorzaakt moeten oplossen.’

De laatste jaren wordt de beurs gemanipuleerd door speculanten en die brengen dan bepaalde landen of economische sectoren in de problemen. Moeten we daar geen peil en perk aan stellen?

Conrad: ‘Absoluut, de vrije markt economie is aan het ontsporen. Dit probleem kaarten we aan in ‘Summer Of All Dead Souls’, één van de songs op ‘Tao Of The Dead’. Thuis hadden we het niet erg breed. Het spook van de armoede loerde altijd om de hoek. Ik kan weinig begrip opbrengen voor het feit dat sommigen alles hebben en anderen niets. Het ligt waarschijnlijk in de natuur van de mens om bezit te vergaren en de status van weelde en macht die je hebt verkregen te behouden en zelfs te versterken. Ik weet zelfs niet of een herverdeling van rijkdom of een andere manier van handel drijven een impact zou hebben.  Er zijn oerinstincten die de mens zijn doen en laten nog altijd beheersen. Vroeger vochten we tegen andere primaten en dat zit er nog altijd in. Zit hier enige logica in? (lacht)’

Nu we het toch over geld hebben: wat was het meest luxueuze of dure object ooit dat je voor jezelf hebt gekocht?

Conrad: ‘Het enige waar ik veel geld aan uitgeef zijn boeken. Ik verzamel boeken en bezit al een aardige bibliotheek. Mijn voorkeur gaat uit naar omvangrijke kunstboeken. Die nemen veel plaats in, maar we wonen in een groot huis met hoge kamers. De boekenrekken reiken tot aan het plafond. Voorlopig heb ik nog geen plaatsgebrek. Ik heb  geen enkele plaat of cd, want die  nemen ook maar plaats in. Al mijn muziek staat op mp3’s.’

Nog enkele beschouwingen om mee af te sluiten

Wat fascineert je meest aan het leven?

Conrad: ‘Het leven zelf denk ik. Volgens mij zijn er geen facetten aan het leven die speciale aandacht verdienen. Als artiest is voor mij het creatieve proces heel belangrijk. Waar komt bijvoorbeeld de inspiratie vandaan? Dat soort dingen.’

Wie of wat haat je het meest?

Conrad: ‘Wat me uitermate stoort is dat sommige mensen zich een beeld vormen, bepaalde uitspraken doen over zaken waar ze totaal niets van afweten, slecht zijn geïnformeerd of helemaal geen mening hebben, maar wel meeheulen met de massa. Bijvoorbeeld het onderwijssysteem in de VS bereikt minder mensen dan men zou willen. Het resultaat is dat men op een kortzichtige manier kijkt naar hetgeen rondom gebeurt. Deze vorm van desinformatie sluit bijvoorbeeld niet uit dat ze mogen stemmen en dat kan een vertekend beeld geven van de maatschappij. Wat ook goed zou zijn is dat er een soort van uitwisselingsverdrag komt. Dat iedereen verplicht wordt om een jaar ergens anders te gaan wonen, liefst op een ander continent. Zo krijg je een beter inzicht van hoe anderen leven en het zou ook je kijk op de wereld veranderen.’

Waar wordt volgens jou onterecht te veel aandacht aan besteed?

Conrad: ‘Internet. Ik gebruik mijn computer en het internet vooral voor research. De hype rond sociale netwerken laat ik rustig aan mij voorbij gaan.’  

       

Concerten (met Rival Schools)

31 maart 2011 in Melkweg, Amsterdam
2 april 2011 in Ancienne Belgique (AB), Brussel
13 april 2011 in Rockhal, Luxembourg