Crystal Breed
The Place Unknown
SAOL/H’ Art/Zebralution/Bertus
Op 2 juni waren ze één van de bands in het
voorprogramma van Scorpions in het Zénith Amfitheater in Nancy. Voor deze
Duitse progressieve act uit Hanover moet dit een eerste hoogtepunt zijn in hun
carrière. Eén dag ervoor verscheen hun debuut album ‘The Place Unknown’ Crystal
Breed wordt zowat beschouwd als de nieuwe hoop voor de Duitse progrock scène.
En terecht. Dat je niet meteen een naam te binnen schiet om mee te vergelijken
is hier een pluspunt. Het betekent dat de groep een eigen geluid en inzicht
naar voor schuift. De klassiek geschoolde toetsenist Corvin Bahn is ook een
liefhebber van jazz (denk aan Keith Jarret en Bill Evans) en dat klinkt door in
de composities op Crystal Breed
hun eersteling. Zanger/gitarist Niklas Turmann heeft een aangename, heldere
stem die hier helemaal tot zijn recht komt. De limieten van zijn stembereik
worden afgetast in de majesteitelijke ballade ‘Move’. Het is hier kantje
boordje, doch hij komt er nog net mee weg. Op een paar uitzonderingen na worden
de overige songs speels en fantasierijk gebracht met veel afwisseling en
talloze verwijzingen naar andere artiesten en muziekgenres. Drummer Thorsten
Harnitz en bassist Michael Schugardt laten horen dat ze van vele markten thuis
zijn en volgen moeiteloos het traject dat Bahn en Turmann uitstippelen. En toch
is het niet altijd rozenschijn en manegeur. ‘No Turning Back’ komt slapjes en
zouteloos over en afsluiter ‘Words Of Silence’ klinkt afgezaagd en
achterhaald.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten