Rival Sons
Head Down
Earache/EMI
Bijna iedereen is het er over eens dat Rival
Sons met ‘Pressure And Time’ één van de betere langspelers van 2011 op zijn
conto mocht schrijven. De groep bestaat sinds 2008 maar hun zegetocht naar de
top, onder meer dankzij hun stomende live reputatie – getuige hun fantastische
doortocht op Graspop – zit in een stroomversnelling. Rival Sons heeft met Dave
Cobb een tot op heden vaste producer. Het geloof in de man is zo sterk dat toen
hij verkaste naar Nashville, Tennessee ze hem voor de opnames van hun nieuwe elpee
‘Head Down’ gewoon zijn gevolgd. De duur van de opnames (22 dagen) hebben ze
bij hem gelogeerd. Om maar te benadrukken hoe belangrijk de man is voor het
groepsgeluid dat Rival Sons produceert. Het viertal begon met een propere lei
en ‘Head Down’ klinkt dan ook helemaal anders dan zijn voorganger. Uiteraard is
de basis nog altijd de bluesrock uit de vorige eeuw (Led Zeppelin is de naam
die steeds terugkeert en of die vergelijking stand houdt is doet er niet toe.)
De sleuteltermen die de ambiance op ‘Head Down’ helemaal omschrijven zijn
psychedelische rock en soul. Zanger Jay Buchanan mag nog altijd bogen op een
schitterende stem en die vormt het centrale punt, het ideale instrument. De man
heeft tonnen gemoed en aantrekkingskracht en producer Cobb weet dit optimaal te
benutten. ‘Head Down’ ademt de sfeer van de jaren zeventig en bevat een aantal
formidabele nummers. Daartoe behoren ‘Keep On Swinging’, ‘Wild Animal’, ‘Until
The Sun Comes’, ‘Run From Revelation’, ‘Jordan’, ‘All The Way’, ‘Manifest
Destiny part 1 & 2’ en ‘True’. Mocht er nog iemand aan twijfelen: met dit
album bewijst Rival Sons dat het succes van hun ‘Pressure And Time’ geen toeval
was. ‘Head Down’ vinden we zelfs nog een tikje straffer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten