The Rott Childs

The Rott Childs

De bankiers in spe van de internet generatie

Twee ex-leden van El Guapo Stuntteam, eentje van Rise And Fall en nog een vierde die bij Mauro Pawlowksi speelt besloten om samen een nieuw bandje op te richten. Het viertal hield er het kopje bij en om de volledige controle over hun artistieke werk veilig te stellen en stichtten met House Rott Child een eigen labeltje. Dat wat ze maken meteen opvalt bewijzen ze met de release van hun eerste cd ‘Riches Will Come Thy Way’. Zowaar een musical in een luxueuze verpakking. Het doosje en zijn inhoud prikkelde onze nieuwsgierigheid en driekwart van de groep was bereid om een half uurtje te ‘skypen’.

Paul Van de gehuchte

Een musical over de familie Rotschild

In 2009 viel het doek over El Guapo Stuntteam. Twee leden ervan, Jethro ‘Jé’ Volders en Christophe ‘Chuck’ Dexters bleven ook na de split met elkaar contact houden. Beide hebben ongeveer dezelfde muzieksmaak en het klikte wel tussen die twee. Het was dan ook logisch dat ze samen verder iets zouden doen op muzikaal vlak. Een aantal drummers passeerden de revue tot wanneer ze op Wim Gijbels botsten van Traffico. Na een maand of zes repeteren kreeg die het te druk en moest noodgedwongen afhaken. Hij stelde dan Wim ‘Cowpy’ Coppers voor, volgens Gijbels de ideale drummer voor The Rott Childs. Bassist Ben Younes ‘Youzy’ Zahnoun ontmoetten ze een eerste keer backstage tijdens een optreden van Vermin Twins. Daar was hij bezig de ijskast aan het leegroven. Ze begonnen over muziek te praten, van het een kwam het ander en Younes werd uitgenodigd om eens samen te komen spelen met The Rott Childs en werd meteen als vierde man ingelijfd. Hij staat nog altijd bekend als het enfant terrible van de backstages.

Als muzikaal project koos men voor de dekmantel van musical omdat die vlag het best de lading dekt. Die term is het bindmiddel tussen alle teksten en ideeën. De kracht van het beeld en het visuele is blijkbaar een heel belangrijk element voor het tot stand komen van de songs. De muziek zelf springt ook wel van de hak op de tak. Wat in een musical ook wel gebeurt. Dus alles past wel in het plaatje dat ze bij de Rott Childs voor ogen hadden. Het vertrekpunt en ook de keuze van de groepsnaam is gebaseerd op de geschiedenis van de rijke bankiersfamilie Rothschild, een internationale dynastie van Duits/Joodse oorsprong.  Over deze wereldberoemde familie zijn verschillende films gemaakt. De meest bekende is ‘The House of Rothschild’ uit 1934 met hoofdrollen voor George Arliss, Loretta Young, en Boris Karloff. De leden van The Rott Childs vergelijken zich ook wel met rotkinderen die fluitend en huppelend alles kapot maken.

Kinderen van het internet

De meeste hitjes die je op radio hoort zijn catchy en gericht op de zangpartijen. Bij The Rott Childs kreeg men de inval om te proberen de mensen te bedotten door de zang goed in het oor liggend te houden, maar muzikaal wat uit te proberen zonder dat het direct opvalt. Of dit goed is gelukt valt te betwijfelen, want ze geven zelf toe dat hun muziek nogal chaotisch overkomt, maar tegelijk klinkt het fris, levendig en springerig. Ze zijn niet voor niets kinderen van het internet die zich snel vervelen en dan maar aan het zappen slaan.

Meestal zijn het Chuck of Jé die beginnen met de nieuwe nummers ‘uit te blokken’. Na een paar uur komt daar dan drummer Cowpy bij en begint te roffelen en te ‘peren’ als een gek  en dan valt alles wel in de plooi. Als ze er zin in hebben dan kunnen ze een hele dag repeteren, doch ze zijn nogal nonchalant en voor het ogenblik halen ze een gemiddelde van één repetitie om de twee weken. Tussendoor zooien ze wel nog wat op hun eentje of met andere muzikanten. Zoals trommelaar Wim met Rise And Fall, zijn andere band. Die brengen volgend jaar een nieuwe cd uit. Bassist Youzy speelt dan weer bij Eat Lions en ook nog bij Mauro Pawlowski. De anderen hebben wel ideeën voor projecten, maar die verkeren nog in een embryonaal stadium. Het is niet zo dat The Rott Childs een zijproject zijn of omgekeerd. Ieder speelt waar en wanneer hij wil.

Elk heeft ook wel nog restmateriaal op zijn computer staan. Alles bijhouden in databases doen ze niet. Of er later nog iets wordt gebruikt hangt een beetje af van het moment zelf. Er wordt soms wat gepuzzeld en dan beslist men wat er blijft en wat eruit moet. Het best bruikbare materiaal vindt men tijdens het samen spelen zelf. Het komt spontaan en is onmiddellijk in te passen. Niemand van de groep heeft muziek gestudeerd. Hier en daar eens aan een workshop meegedaan. Wim Coppers heeft ooit een jazzcursus gevolgd, maar als we anderen moeten geloven dan heeft die niks geholpen.

Een mooie verpakking met een ‘brakke’ inhoud

Op zich vinden ze het wel fijn om promofilmpjes, videoclips, enzovoort te maken, maar eenmaal dit een verplicht parcours wordt omdat het iets is wat bands nu eenmaal doen dan is de lol en zin er voor hen af. De album teaser, gemaakt door Micha Volders (Vermin Twins), die hun debuut ook heeft geproduceerd, vinden ze zelf wel grappig. Meer hoef je er ook niet achter te zoeken. Als het niet spontaan en spelenderwijs komt dan hoeft het voor hen niet. In zijn vrije tijd ontwerpt Jé spelletjes voor op computer en ‘HAARP’ is er één van. Inspiratie zocht hij bij Terry Gilliam (Monty Python). Eerst wou men een videoclip maken, maar waarom niet de mensen de kans geven om eens keihard op de toetsen van hun keyboard te meppen tot de knoppen eraf vliegen. Bovendien krijgen ze een gevoel van euforie, tenminste als ze winnen.   

‘Riches Will Come Thy Way’ wordt verkocht in een luxueus uitziende gebonden en gestoffeerde digipack met bladgouden print. Dit idee komt van de groep zelf, want ook wat het hoesontwerp en het visuele aspect betreft proberen ze alles in eigen beheer te houden. Het heeft wel wat moeite en geld gekost om het gedaan te krijgen. Wat men verdient met The Rott Childs wordt voor een deel opnieuw geïnvesteerd in de groep en dan wordt, alles binnen de juiste context gezien, zo een buitensporige uitgave mogelijk. Eerst had men nog met het idee gespeeld om ‘Riches Will Come Thy Way’ op vinyl uit te brengen, maar dat is niet doorgegaan. Nu kunnen ze er zelfs mee uitpakken bij hun mama’s, want het ziet eruit als een pralinedoosje. Een mooie verpakking met een ‘brakke’ inhoud heb ik ook iemand horen zeggen.   

Het plezier van samen te spelen 

Live ervaren ze vooral het plezier van samen te spelen. Soms is het moeilijk om het enthousiasme onder controle te houden, maar ze hebben een goede drummer die als het er op aan komt het zaakje recht houdt. Deze zomer blijven ze optreden en spelen ze een paar festivals. Ze staan onder meer op Pukkelpop en dat vinden ze zelf helemaal te gek. Daarnaast werken ze aan nieuwe nummers en speelt men met het idee om een animatiereeks te maken.

Politieke spelletjes

België heeft al meer dan een jaar een regering van lopende zaken en daar lijkt momenteel geen verandering in te komen. Na de verkiezingen van juni 2010 hebben de leden van The Rott Childs de politieke ontwikkelingen gevolgd, maar nu hebben ze al lang afgehaakt. Het eindeloze onderhandelen en palaveren over dezelfde thema’s helpt niemand vooruit en de impasse blijft. In de grotere constellatie van Europa en de wereld stelt wat hier gebeurt weinig voor. Het is allemaal zeer oppervlakkig en het is meer Europa dat de wet dicteert dan België. Daar loopt er al zoveel fundamenteel fout dat het weinig zin heeft om nog te reflecteren over Belgische politiek.    

Tot slot willen The Rott Childs nog een oproep lanceren. Ze hebben een eenzame vriend en die is op zoek naar een vriendin. Meisjes die zich aangesproken voelen mogen altijd de redactie van Rock Tribune contacteren. Die brengt dan wel de boodschap over.