Exile Parade
Hit The Zoo
Suburban
Voor het Britse Exile Parade is dit hun eerste
volwaardige album. Eind 2009 speelden ze nog vrolijk voor stoorzender in de
britpop scene met de release van de verrassende ep ‘Brothel Ballet’. Het
vijftal taxeert met zijn eersteling de Britse rockgeschiedenis en gooit een
beetje van alles in de hakmolen, waarbij men halt houdt bij de mod periode, het
punk tijdperk, populaire popmuziek, de madchester sound en hedendaagse electro.
Ze laten het aan de gereputeerde producers Owen Morris en Marco Migliari over
om alles in de juiste proporties aan de luisteraar voor te schotelen. ‘Hit The
Zoo’ opent met het al bekende, want reeds eerder als single uitgebrachte ‘Fire
Walk With Me’. Met ‘Movie Maker’ lonkt men naar dance en acid house adepten,
gevolgd door ‘Mach Schau’ een wervelende rocksong met epische trekjes. ‘Hello
Blue’ is een felle rocksong die steunt op stevig gitaarwerk en solide
drumroffels. ‘If I’m Not Famous’ heeft de allures van een ballade, maar dan
eentje met een rock ziel waarbij de rijke klankkleur van de stem van zanger Lomax
helemaal tot zijn recht komt. Het vinnige ‘The Longest Day’ zou wel eens live
brokken kunnen maken net als het aan Oasis schatplichtige ‘Life Of Crime’. ‘Get
Your Gun Boy’ is een leuke poptune, doch ook niet meer dan dat. ‘Astronaut’
gaat gaandeweg crescendo, maar klinkt naar mijn gevoel te stroperig. Gelukkig
wordt een en ander recht gezet met het in bijtend zuur gedoopte ‘Man Is Sick’. Met
afsluiter ‘Shadows’ maken de heren een bocht van honderdtachtig graden en gaan
de experimentele toer op waarbij galmende zang en overstuurde gitaren moeten
opboksen tegen hypnotiserende drones en synths. ‘Hit The Zoo’ is een
opmerkelijk werkje, soms gedurfd en ruw, maar ook voor een stuk onevenwichtig
en dat fnuikt het betrachte, spectaculaire effect.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten