Into Century

Into Century

Nobody's Slave

Target / Suburban

Enkele van de muzikanten van dit Deense combo hebben aan den lijve ondervonden dat het leven niet altijd van een leien dakje loopt. Als je moet overleven in grootsteden als New York en Los Angeles met één dollar per dag in een gewelddadige omgeving beheerst door drugs en drank, dan kan ik me voorstellen dat je soms met de handen in het haar zit en je situatie uitzichtloos lijkt. Maar ze hebben teruggevochten en hun ervaringen zijn nu verwerkt in hun teksten en muziek. 'Nobody's Slave' is de titel van hun tweede schijf en die snijdt nog andere heikele thema's aan zoals hoe het er achter de schermen aan toe gaat in het Vaticaan en de wereldwijd vertakte mensenhandel van vooral vrouwen en kinderen. Zware onderwerpen die je moeilijk kan verpakken in vrolijke popdeuntjes. De gekozen muziekstijl is een logge variant van heavy metal met een sterke hang naar grunge en west coast rock aangedikt met een flinke scheut blues. In afsluiter 'Can Anybody Hear Me' flirten ze even met industrial en 'Indistogether' neemt symfonische proporties aan. Zijsprongetjes die al of niet in de smaak vallen. Into Century kan alvast bogen op een vet groepsgeluid en weet de juiste balans te vinden tussen pakkend en heftig. Met Jon Century hebben ze een zanger in huis die als het moet rauw kan uithalen ('Nobody's Slave', 'Junkie', 'Man Of God') of net beheerst een gevoelige snaar kan raken ('Open Up Your Gates', 'Sweet Surrender', 'OMG'). Sterk nummer deze 'Nobody's Slave'.