Spiritual Beggars
Earth Blues
Gewoonlijk sta ik niet stil bij mijn
leeftijd, maar nu had ik graag nog eens een tiener willen zijn om dan
onbevooroordeeld te kunnen luisteren naar deze nieuwe schijf van Spiritual
Beggars. Nu sleep ik mijn muziekverleden mee en hoor allerlei herkenbare
stukjes, fragmenten, solo's en riffs die verwijzen naar de jaren zeventig van
de vorige eeuw. Maar goed, we zitten nu eenmaal in de huid en met de
herinneringen van een bijna zestiger. De Beggars hebben trouwens iets te
vieren. Ze blazen dit jaar twintig kaarsjes uit en ze doen het in stijl. Op hun
achtste studioplaat zetten de vijf muzikanten hun beste beentje voor. De eerste
drie songs kun je zo al inkaderen. 'Wise As A Serpent', 'Turn The Tide' en
Sweet Magic Pain' zijn geraffineerd, parmantig en robuust. Pas in die laatste
komt er een eerste welgekomen zachte passage, een verademing die 'Sweet Magic
Pain' extra cachet geeft. De intro van 'Hello Sorrow' zet je op het verkeerde
been, want komt dan als een pletwals over je heen geraasd. Ook 'One Man's
Curse' is een geweldige, wervelende en euforische track. 'Too Old To Die Young'
mist een beetje de magie van de overige composities, doch klinkt nog altijd
geweldig. Vooral het trage, zweverige middenstuk en de aansluitende finale mag
er zijn. Absoluut een rust- en hoogtepunt is het dromerige 'Dreamer' waarbij we
Deep Purple maar niet uit onze gedachten krijgen. En dan die Hammond intro van
'Kingmaker', een nummer dat een ode lijkt aan Ronnie James Dio, terwijl het koortje
herinnert aan de hemelse samenzang van Uriah Heep. Daarna pakt men uit met het
flitsende 'Road To Madness'. Met 'Dead End Town' wordt de laatste, rechte lijn
ingezet. Gevolgd door het hippe 'Freedom Song' en met als passend sluitstuk
'Legends Collapse' een echt fantastische compositie. Ja, je hebt zo van die
platen waar alles mee zit. Er hangt dan een speciale sfeer in de studio. De
muzikanten zijn in topvorm, de songs zijn meesterlijk, wel 'Earth Blues' is zo
een langspeler. Niets dan lof dus voor Wiberg, D'Angelo, Witt, Amott en
Papathanasio. In de hypothetische veronderstelling dat het muzikale aanbod wat
zou tegenvallen: zelfs de hoes nodigt uit om deze parel, deze lofzang op
hardrock en heavy metal te kopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten