Scarabæusdream
Crescendo
Noise Appeal
Oostenrijks duo dat alleen gewapend met drums en piano in het strijdperk treed. Naast piano neemt Bernd Supper ook de zang voor zijn rekening. Het tweetal houdt er een vreemde manier op na om tot een coherent groepsgeluid te komen. Ze halen hun neus niet op om schreeuwerige hardcore te mengen met klassiek, pop en postpunk aangevuld met nog wat experimentele tot extreme bevliegingen. Hun uitwassen spruiten voort uit angst voor middelmatigheid. In hun ogen mag kunst geen entertainment zijn. ‘Crescendo’ is hun derde album. Een titel die een juiste weergave is van hun streven: op gezette tijden de toon versterken en alle remmen losgooien. Enkele van hun composities kennen een spannend en boeiend verloop. Dat is het geval met ‘But Me’, het radiovriendelijke ‘Geee!’ en ‘Crashing Cars’. We hadden het een stuk moeilijker met het overige aanbod. Daar doen ze ons meer denken aan twee scabreus klinkende bladsprietkevers. Met excuses voor de flauwe woordspeling.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten