Glen Drover
Metalusion
Magna Carta
De meeste metalheads kennen Glen Drover als gitarist van Megadeth en Eidolon. De zessnaren meester gaat nu voor eigen succes en doet dat op een zeer eigenzinnige manier. De richting die hij uit gaat zit al verscholen in de titel van zijn eerste soloplaat. Glen vermengt metal muziek met fusion of jazzrock. Naast vijf eigen nummers koos hij er voor om een eigen interpretatie te geven van composities van jazzrock en avant-garde sterren als Frank Zappa (The Mothers Of Invention), Al Di Meola (Return To Forever) en Jean-Luc Ponty (Frank Zappa, Return To Forever, John McLaughlin Mahavishnu Orchestra en Stéphane Grappelli). De drie heren staan uiteraard ook bekend om hun talloze, onder eigen naam uitgebrachte albums. Naast Glen Drover zelf bestaat zijn band uit Jim Gilmour (Saga), Paul Yee en Chris Sutherland (Kim Mitchell Band, Saga). Special guests zijn Jeff Loomis, Fredrik Åkesson, Steve Smyth, Chris Poland en Vinnie Moore. Aan technische hoogstandjes geen gebrek. De flitsende gitaarriffs en capricieus gesoleer zijn niet te tellen. ‘Metalusion’ laat dan ook een overweldigende impressie na. Bovendien heeft Glen niet de gemakkelijkste weg gekozen. Frank Zappa en Al Di Meola kennen op het gebied van componeren hun gelijke niet en Jean-Luc Ponty is een viool virtuoos en uitstekend jazz componist. Het drietal hun oeuvre is overdonderend en het kiezen van songs lijkt me een aartsmoeilijke opdracht. Drover koos uiteindelijk voor werk uit de tweede helft van de jaren zeventig en toont eerbied voor de originele uitvoeringen. Alleen van Zappa’s ‘The Purple Lagoon’ wordt slecht een kort fragment gespeeld dat dan naadloos overgaat in afsluiter ‘Filthy Habits’. Je kunt stellen dat Glen Drover in de eerste plaats toch een metal gitarist blijft. Daarom is ‘Metalusion’ een tot de verbeelding sprekend schijfje dat eveneens de pure metal liefhebber zal aanspreken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten