True Widow
As High As The Highest Heavens And From The Center To The Circumference Of The Earth
Kemado/Coop
Om op te vallen in muziekland heb je verschillende opties. Je kunt kiezen voor een extraverte uitmonstering, een vettig achtergrondverhaal, een seksbom als zanger(es) en/of een stem als een klok, enzovoort. Ieder kiest voor het schoentje dat past en in het geval van True Widow koos het drietal voor een retorische, hoogdravende albumtitel en een handvol songs die de grens van verschillende subgenres als post en stoner rock, sludge en doom metal, slow core, grunge en shoegaze aftast. Met zijn drieën slagen ze erin om een zwaar en log groepsgeluid te evoqueren. Een overkill aan veel gelaagde effecten en vervormingen geassembleerd door gitarist Dan ‘D.H.’ Phillips staan in schreeuwend contrast met zijn eigen drammerige, ijle zangpartijen en de nasale stem van zangeres en bassist Nikki Estill. De zware bastonen van die laatste vormen een oersterke tandem met de loodzware drumpatronen van trommelaar Tim Starks. Opener ‘Jackyl’ laat het beste verhopen. Het is een song met een eigen karakter. Sfeervol, krachtig en tegelijk delicaat. Laat dat nu ook het geval zijn voor ‘NH’, ‘Skull Eyes’, ‘Wither’, ‘Boaz’ en ‘Night Witches’, het enige up tempo nummer. Alleen ‘Blooden Horse’ en de experimentele afsluiter ‘Doomseer’ maken een wat fletse indruk en lopen wat verloren tussen al dat andere fraais.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten