Crippled Black Phoenix

Crippled Black Phoenix

Ook bronzen objecten kunnen ontzettend mooi zijn

Het was een tijd geleden dat deze Britse formatie nog van zich had laten horen, want voor hun vorige tour de force ‘White Light Generator’ moeten we terug naar maart 2014. Muzikaal brein Justin Greaves en de de zijnen gingen niet op zoek naar goud, toch niet als we afgaan op ‘Bronze’, de titel van de nieuwe langspeler. Brons is samengesteld uit metalen en niet-metalen componenten. Het is een legering met specifieke kenmerken, uniek in zijn soort. En als je het zo bekijkt is de link met de uit vele facetten bestaande muziek van Crippled Black Phoenix of kortweg CBP en de daarbij horende soms macabere teksten niet eens vergezocht. Het was drijvende kracht Justin zelf die ons te woord stond om een en ander toe te lichten.

Paul Van de gehuchte

Fartumalus Purdger

Op Skype kom je de vreemdste aliassen tegen en Justin heeft er ook zo eentje: Fartumalus Purdger. Een naam die me intrigeerde en ik wou wel eens weten of het een verzinsel is of hoe onwaarschijnlijk ook, het een naam is die echt heeft bestaan. Na een beetje zoeken kwam ik terecht bij het boek ‘Morecock, Fartwell, & Hoare: A Collection of Unfortunate but True Names’ van Russell Ash, gepubliceerd in 2009. Justin: ‘Het boek is een verzameling van namen die ouders aan hun kinderen hebben gegeven. Sommige zijn echt wel van de pot gerukt zoals die van het jongetje Fartumalus Purdger, geboren in 1829. Ik vond het wel origineel en tot de verbeelding sprekend om die als pseudoniem te gebruiken. Dergelijke naslagwerken zijn niet het soort lectuur dat ik vaak lees. Eigenlijk lees ik heel weinig boeken, want ik ben dyslectisch. Toen ik jonger was las ik graag de thrillers van James Herbert. Later ben ik dan meer strip- en beeldromans gaan lezen. Voor iemand met dyslexie is dat gemakkelijker. Maar wat mijn artistieke ontwikkeling betreft ligt de nadruk meer op films dan boeken.’

Justin is een liefhebber van kunst in het algemeen en films in het bijzonder. Wat hij graag ziet neemt hij in zich op en koestert het. Wanneer hij muziek schrijft sluit hij zich af van de buitenwereld. De inspiratie komt in vlagen, de ene dag niet, de andere dag wel. Hij moet op zijn gevoel afgaan. Goede ideeën worden onmiddellijk omgezet in demo’s waar hij dan verder mee aan de slag kan om zo tot nieuwe songs te komen. Hij is niet het soort muzikant die op zijn gitaar begint te tokkelen en zo originele ingevingen krijgt. Hij is eigenlijk als drummer begonnen en is dat vele jaren geweest in verschillende groepen. Nu speelt hij alleen nog drums tijdens het opnameproces van CBP albums. Hij wenste dat hij meer tijd had om te drummen, want hij vindt van zichzelf dat hij een betere drummer is dan gitarist. Justin: ‘Mijn favoriete drummers zijn muzikanten die opgaan in de muziek en ten dienste staan van de muziek. Mijn mening is dat drummers die niet opvallen beter zijn dan degene die graag pronken met wat ze kunnen.’

Zelf teksten schrijven doet Justin niet. Nummers die af zijn geeft hij een thema en een titel en dan is het aan zanger/gitarist Daniel Änghede om er woorden bij te bedenken. Zelfs mocht hij een goede tekstschrijver zijn, dan nog zou hij het overlaten aan de vocalist, omdat die de liedjes moet zingen en zich moet kunnen inleven. Een zanger moet zijn hart laten spreken.

Niet te definiëren muziek, maar ook niet uniek

Al sinds de begindagen is de muziek van CBP niet te vatten binnen een specifiek genre of stijl. Met dit zesde album kun je dit zelfs zien als een kenmerk, een stempel. Het is niet iets waar Justin zich van bewust is of rekening mee houdt tijdens het schrijven van nieuwe nummers. Vroeger in vorige bands speelde hij meer stijl gebonden. Eenmaal Justin zijn eigen ding kon doen viel dat als een last van zijn schouders. Alle invloeden uit het verleden werden gesublimeerd en als je geluk hebt komt er dan iets te voorschijn dat anders klinkt. Hij ziet zichzelf als een outlaw. Hij wil geen deel uitmaken van een bepaalde scene waarbij de verwachtingen zijn voorbestemd. Het is aan de luisteraar om uit te maken waar wat thuishoort, de muziek een plaats te geven. Hij ziet het als een voorrecht om in een situatie te verkeren dat mensen moeite doen om de muziek van CBP ergens onder te brengen. Justin: ‘Ik weet niet waaraan het ligt. Misschien omdat ik linkshandig ben, maar rechtshandig gitaar speel. Dat en het feit dat ik van oorsprong drummer ben heeft alleszins een invloed op de ritmiek.’

Wanneer Justin het passend vind maakt hij wel eens gebruik van samples. Hij kiest daarvoor uit een aantal favoriete uitspraken en tekstfragmenten uit films of soundtracks. Niet lukraak, maar steeds afgestemd op de sfeer en de relevantie van de song in kwestie. Dergelijke impulsen kunnen zelfs bepalend zijn voor het verdere verloop of de richting die een album uitgaat. 

Naast Crippled Black Phoenix is Justin nog actief in Se Delan, een duoproject samen met zijn levensgezellin Belinda Kordic. De twee acts staan los van elkaar. Er is muzikaal geen overlapping of kruisbestuiving. De muziek gaat ook een andere richting uit. Meer prog rock en gothic. Belinda kan zich helemaal ontplooien als zangeres en ze schrijft ook de teksten voor Se Delan. Muzikaal graaft Justin in territoria die hij lange tijd heeft onderdrukt, maar die hij dankzij Belinda terug heeft opgerakeld.

 

Roadburn 2017

Crippled Black Phoenix mag volgend jaar voor het eerst aantreden op het gerenommeerde Roadburn Festival, meer bepaalt op donderdag 20 april. Voor Justin is het zijn tweede passage. In 2005 mocht hij al eens aantreden, maar dan als drummer van Electric Wizard. Justin is heel blij met de uitnodiging, doch is ook wat onzeker over hoe de ontvangst gaat zijn. Crippled Black Phoenix valt niet bij iedereen in de smaak. Roadburn is gelukkig een festival met een brede kijk op muziek en een grote diversiteit aan artiesten. Heel wat stijlen en genres komen er aan bod. Het publiek is dan ook voorbereid en tolerant ten over staan van deze veelomvattende waaier aan bands. Justin weet waarover hij spreekt, want heeft al een paar slechte ervaringen gehad, zelfs nog eentje eerder dit jaar. In april waren ze op tournee met Converge. Tijdens hun show in Londen werden ze uitgejouwd en beschimpt door het publiek. Justin: ‘De reden waarom je hier speelt is omdat je uitgenodigd werd door de hoofdact, in dit geval Converge. Maar als zoiets gebeurt dan ga je je toch vragen stellen, want niemand wil in die positie terechtkomen. Niet dat iedereen van onze muziek moet houden, maar een beetje respect is toch het minste wat je verwacht. Het probleem hier was dat wat wij brengen mijlenver afligt van de metalcore van Converge. Als buitenbeentje gaat onze voorkeur dan ook uit naar tournees waar we hoofdact zijn en liefst dan zelf de overige groepen kunnen kiezen - zoals bij onze op stapel staande toer in december met Publicist UK en The Devil’s Trade - of de enige band zijn die speelt. Daarom zijn we een beetje bezorgd over hoe de reacties gaan zijn op Roadburn.’

Zelf fietsen bouwen

Toevallig kwam, wanneer je geen auto hebt en van punt A naar B wil, het onderwerp fietsen en motorrijden ter sprake en wat blijkt: Een hobby van Justin is het bouwen van en rijden met ‘gravity bikes’, fietsen waarbij het zwaartepunt heel laag ligt. Eigenlijk is het een passie. Het is zijn wensdroom om er ooit zijn beroep van te maken en vaarwel te kunnen zeggen aan ‘this silly music business’. Elke fiets is uniek in zijn soort en aangepast aan wie ermee gaat racen. De kaders zijn allemaal verschillend. De wielen moeten wel een doorsnee hebben van 20 inches (50,8 cm.) Het is een extreme sport en gevaarlijk. Begin dit jaar is Justin nog gecrasht en heeft daarbij zijn been gebroken. Je haalt topsnelheden van 80 tot bijna 100 km. per uur op een tuig, dat qua grootte in de buurt komt van een BMX fiets. De belangstelling is niet zo groot, al rijden ze in Engeland wel een soort van kampioenschap. De sport heeft meer aantrek in Italië en Spanje. In Canada was er onlangs nog  het ‘L'Ultime Descent world record speed event’ in Les Eboulements, Quebec. Met zijn vrienden gaat hij ook regelmatig downhill mountainbiken.  

Het maatschappelijk besef

Men verwijt Justin nog al eens dat hij zich te veel bezondigd aan politieke uitspraken op zijn Facebook pagina. Volgens hem spreekt men van politiek, terwijl het in de eerste plaats gaat om maatschappelijk bewustzijn. Hij is een groot voorstander van het vrije denken en zal nooit iemand zijn mening opdringen. Justin: ‘Tegen wie zich bezondigt aan het verspreiden van haat retoriek kan een gerechtvaardigde reactie niet uitblijven, maar dat heeft niets met politiek te maken. Politiek beoefenen is voor degenen die aan de macht zijn. Wij kunnen daar verandering in brengen in het stemhokje. Als je iets deelt op Facebook over dierenrechten, over anti-facisme of over pesten, dan uit je je bezorgdheid over zaken die de samenleving aanbelangen. Ik vind het belangrijk om mensen attent te maken op dergelijke maatschappelijke kwesties en die problemen aan te kaarten.’

Speelt de Brexit het Verenigd Koninkrijk uit elkaar?

Justin vindt in de eerste plaats dat het referendum nooit had mogen plaatsvinden. Het was een totaal foute beslissing. Maar je kunt de klok niet terugdraaien en binnen pakweg twee jaar zeggen de Britten vaarwel aan Europa. Hij beschouwt zich een Europeaan. Zijn moeder is Schots en hij hoopt dat Schotland er in slaagt om onafhankelijk te worden. Dan kan hij een Schots paspoort aanvragen en Europees burger blijven binnen de Europese Unie. Hij gelooft nog in de multiculture samenleving. Justin: ‘Groot-Brittannië heeft al veel van zijn grandeur verloren, maar daar trekt men geen lessen uit. Sommigen dromen van een terugkeer naar het grote en machtige rijk, ‘the great empire’. Daarnaast is er in Engeland een soort van patriotisme, een gevoel van nationale eenheid dat de kop opsteekt. We zijn de grootste en we kunnen het alleen aan. Het leunt zelfs dicht aan bij nationaal socialisme en we weten allemaal waartoe dat kan leiden. Voor de tweede wereldoorlog hadden we een beweging in het VK, ‘the black shirts’ met Oswald Mosley als leider. In het begin trok men zich het lot aan van de arbeider, de werkende klasse, maar al snel sloeg de balans door naar nationaal socialisme en facisme. Groepen werden uitgesloten, immigranten moesten het land uit. Vandaag krijg je hetzelfde beeld. Immigratie is een nijpende kwestie. Het is de schuld van de vreemdelingen. Het echte probleem is de kleine elite van superrijken die alsmaar rijker worden en een steeds groter wordende groep mensen die in armoede leven. De middenklasse is aan het verdwijnen en dat is een gevaarlijke evolutie. En het gebeurt overal in Europa, niet alleen in het Verenigd Koninkrijk.’ 

Even de muziekcarrière overschouwen 

Echte hoogtepunten zijn er niet in de muzikale loopbaan van Justin Greaves. Het opmerkelijkste feit is dat hij vandaag nog altijd aan de slag is in de muziekwereld. Nu toch al zo een dertig jaar. De laatste jaren liep het allemaal wat stroef en moeilijk, maar nu met het nieuwe album en de optredens in het verschiet, ziet het er weer wat beter uit. Dat hij zich zolang creatief zou kunnen uitleven en met zijn muziek mensen bereiken had hij nooit durven dromen. Al blijft het financieel moeilijk om overeind te blijven. Je muziek verkocht krijgen is niet meer zo evident. Dus moet je vindingrijk zijn in het vinden van manieren om als groep te overleven. 

Iedereen maakt wel eens de verkeerde keuze of neemt een foute beslissing. Bij Crippled Black Phoenix is dat niet anders. Spijt heeft Justin niet. Het enige verwijt dat hij zichzelf maakt is dat hij te lang is opgetrokken met een paar mensen, waarvan achteraf bleek dat ze de boel helemaal hadden verziekt. Hij had eerder moeten inzien dat het met hen niet zou lukken in plaats van steeds maar proberen om door te zetten. Bijna had het zijn leven verwoest en dat zou meteen het einde geweest zijn voor CBP als band, want er is niemand die de fakkel kan of wil overnemen. Justin: ‘Ik heb de nodige lessen getrokken uit wat verkeerd liep en wil nog zolang mogelijk doorgaan met Crippled Black Phoenix.